Wodorotlenek manganu(II)

Wodorotlenek manganu(II)

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) konst. wodorotlenek manganu(2+), wodorotlenek manganu(II), oksydanek manganu(2+), oksydanek manganu(II) addyt. bis[hydrydooksygenian(1−)] manganu(2+) Inne nazwy i oznaczenia Stocka wodorotlenek manganu(II)
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	Mn(OH) 2
Masa molowa	88,95 g/mol
Wygląd	białe ciało stałe
Minerały	pirochroit
Identyfikacja
Numer CAS	18933-05-6
PubChem	73965
SMILES [OH-].[OH-].[Mn+2]
InChI InChI=1S/Mn.2H2O/h;2*1H2/q+2;;/p-2 InChIKey IPJKJLXEVHOKSE-UHFFFAOYSA-L
Właściwości Gęstość 3,26 g/cm³ (pirochroit)[3]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie 3,4 mg/l (20 °C)[4] w innych rozpuszczalnikach kwasy[1], alkalia[2] Temperatura rozkładu rozkład przed osiągnięciem temperatury topnienia[4]
Budowa Układ krystalograficzny heksagonalny (pirochroit)[3]
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji według kryteriów GHS są niedostępne.
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Wodorotlenek manganu(II), Mn(OH)
2 – nieorganiczny związek chemiczny, wodorotlenek manganu na stopniu utlenienia II. Występuje naturalnie jako minerał pirochroit^[5].

Otrzymywanie

Można go otrzymać w reakcji wodnego roztworu soli manganu(II) i zasady litowca, np.^[6]:

MnSO
4 + 2NaOH → Mn(OH)
2↓ + Na
2SO
4

Reakcję tę należy prowadzić w ściśle beztlenowych warunkach, np. w atmosferze wodoru^[7] lub w obecności chlorowodorku hydroksyloaminy^[8]. Osad pierwotny jest bezpostaciowy, można przeprowadzić go w formę krystaliczną przez ogrzewanie^[8][7].

Właściwości

Wodorotlenek manganu(II) jest ciałem stałym barwy białej. Na powietrzu brązowieje w wyniku utleniania, dając uwodniony tlenek manganu(IV) o barwie brunatnej^[6]:

2Mn(OH)
2 + O
2 + (x−1)H
2O → 2MnO
2·xH
2O↓

Łatwość utleniania się Mn(OH)
2 do MnO
2 wykorzystuje się do oznaczania zawartości tlenu w wodzie (MnO
2 utlenia jodki do jodu, który można oznaczyć przez miareczkowanie)^[6].

Jest to substancja bardzo słabo rozpuszczalna w wodzie. Jego iloczyn rozpuszczalności wynosi 2,2×10^−13[8]. Reaguje łatwo z kwasami, tworząc sole manganu(II)^[8], np.

Mn(OH)
2 + H
2SO
4 → MnSO
4 + 2H
2O

Rozpuszcza się w gorących stężonych roztworach KOH lub NaOH (np. ok. 12 g/l w 50% NaOH, 140 °C), co wykorzystuje się do jego oczyszczania przez krystalizację. W roztworach takich przyjmuje się występowanie jonów MnO2−
2 lub HMnO−
2^[7][2].

Przypisy

1. Lide 2009 ↓, s. 8–123.
2. R.R. Scholder R.R., A.A. Kolb A.A., Über Mangan(II)-hydroxyd und Hydroxomanganate(II), „Zeitschrift für anorganische und allgemeine Chemie”, 264 (2–4), 1951, s. 209–216, DOI: 10.1002/zaac.19512640217  (niem.).
3. Lide 2009 ↓, s. 4–146.
4. Lide 2009 ↓, s. 4–74.
5. Pyrochroite, [w:] WebMineral.com [online] [dostęp 2012-05-17]  (ang.).
6. AdamA. Bielański AdamA., Podstawy chemii nieorganicznej, wyd. 5, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 908, ISBN 83-01-13654-5 .
7. Handbook of Preparative Inorganic Chemistry, GeorgG. Brauer (red.), wyd. 2, t. 1, Nowy Jork–Londyn: Academic Press, 1963, s. 1456–1457  (ang.).
8. Philip JohnP.J. Durrant Philip JohnP.J., BrylB. Durrant BrylB., Zarys współczesnej chemii nieorganicznej, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1965, s. 1152 .

Bibliografia

• David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, ISBN 978-1-4200-9084-0  (ang.).