Wolant (sport)

Ten artykuł dotyczy gry sportowej. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.
Panie grające w wolanta (1801)
Albert Moore – Wolant (ok. 1868)

Wolant (fr. volant – latający, fruwający) – dawna gra w podrzucaną rakietą piłkę z przytwierdzonymi do niej piórkami; poprzedniczka badmintona.

Uprawiana w dawnej Europie dwuosobowa gra sportowa polegająca na odbijaniu rakietką ponad siatką korkowej piłki (lotki) z osadzonymi w niej piórkami. Znana już od średniowiecza pod nazwą wolant lub niemieckopochodną – federball. Europejska moda na nią rozwinęła się dopiero w XVII wieku[1], a w zachodniej Europie niezwykle rozpowszechniła się od drugiej połowy XVIII wieku (w kulturze angielskiej jako shuttlecock albo birdie). Ze względu na widowiskowy i elegancki charakter była jedną z nielicznych gier dozwolonych dla kobiet. Rozgrywano ją zarówno w plenerze, jak i w krytych pomieszczeniach (salach do gry w piłkę). William Blake poświęcił tej rozrywce wiersz The Fly (Lotka) w swych Pieśniach doświadczenia (1794).

Uważana za wczesną postać badmintona (kometki), którego nazwa pojawia się dopiero od 1872 r., kiedy ks. Beaufort w swej posiadłości Badminton House zaprezentował tę grę według ustalonych przepisów[2].

Nazywano tak również samą opierzoną piłkę (niem. Federball) używaną w tej grze[3].

Przekonanie, że wolant miał być rozrywką (głównie kobiet) w starożytności, wzbudzili artyści neoklasyczni i twórcy akademiccy, tacy jak A. Moore, przedstawiający go w malarstwie swych czasów.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ O wiele wcześniej podobna gra praktykowana była w Chinach (Grand Larousse encyclopédique, dz. cyt.).
  2. ↑ Mała encyklopedia sportu. Warszawa: Sport i Turystyka, 1984, t. 1, s. 57.
  3. ↑ Słownik wyrazów obcych PWN. Warszawa: PWN, 1991, s. 908.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Władysław Kopaliński: Słownik mitów i tradycji kultury. Warszawa: PIW, 1991, s. 1303
  • Grand Larousse encyclopédique. Paris: Larousse, 1964, t. 10, s. 879