Petauroides[a] | |||
O. Thomas, 1888[1] | |||
![]() Wolatucha wielka (P. volans) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj |
wolatucha | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Didelphis volans Kerr, 1792 | |||
Synonimy | |||
| |||
Gatunki | |||
|
Wolatucha[8] (Petauroides) – rodzaj ssaków z podrodziny leworków (Hemibelideinae) w obrębie rodziny pseudopałankowatych (Pseudocheiridae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące endemicznie we wschodniej i południowo-wschodniej Australii[9][10][11].
Długość ciała (bez ogona) 30–45 cm, długość ogona 40–60 cm; masa ciała 0,7–1,7 kg[9][12].
Jako pierwszy rodzaj zdefiniował w 1800 roku niemiecki botanik, zoolog i leśnik Johann Matthäus Bechstein w publikacji własnego autorstwa poświęconej ogólnemu przeglądowi czworonogów z kolekcji Thomasa Pennanta[2]. Bechstein wymienił trzy gatunki – Voluccella nigra Bechstein, 1799, Vuluccella pygmea Bechstein, 1799 (= Didelphis pygmæa G.K. Shaw, 1794) i Vuluccella sciuraea Bechstein, 1799 (= Sciurus (Petaurus) norfolcensis Kerr, 1792) – z których gatunkiem typowym jest (oryginalne oznaczenie) Voluccella nigra Bechstein, 1799, który okazał się kompozytem składającym się z dwóch gatunków: Petaurus australis i Petauroides volans[13][h]; na dodatek nazwa, którą nadał nowemu rodzajowi – Volucella – okazała się młodszym homonimem rodzaju muchówek opisanego w 1762 roku. Kolejnym autorem, który podał definicję rodzaju, był francuski zoolog Anselme Gaëtan Desmarest w wydanej w 1820 roku publikacji własnego autorstwa poświęconej teriologii[5]. Desmarest wymienił kilka gatunków – Didelphis pygmæa G.K. Shaw, 1794, Petaurus flaviventer Desmarest, 1817 (= Petaurus australis G.K. Shaw, 1791), Didelphis Sciurea G.K. Shaw, 1794 (= Sciurus (Petaurus) norfolcensis Kerr, 1792), Didelphis Macroura G.K. Shaw, 1794 (= Didelphis volans Kerr, 1792), Petaurus Peronii Desmarest, 1817 (= Didelphis volans Kerr, 1792) i Petaurus taguanoïdes Desmarest, 1817 (= Didelphis volans Kerr, 1792) – z których gatunkiem typowym jest (późniejsze oznaczenie)[1] Petaurus taguanoïdes Desmarest, 1817 (= Didelphis volans Kerr, 1792), jednak nazwa – Petaurista – użyta przez Desmaresta również okazała się młodszym homonimem – rodzaju ssaków z rodziny wiewiórkowatych opisanego w 1795 roku. W 1888 roku angielski zoolog Oldfield Thomas w publikacji własnego autorstwa poświęconej spisowi katalogowemu torbaczy i stekowców ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Londynie nadał rodzajowi nową nazwę Petauroides, jednocześnie na gatunek typowy wyznaczając (oznaczenie monotypowe) Didelphis volans Kerr, 1792 (wolatucha wielka)[1].
Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[17][12][10]:
Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[8] | Podgatunki[9][10][12] | Rozmieszczenie geograficzne[9][10][12] | Podstawowe wymiary[9][12][i] | Status IUCN[18] |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Petauroides minor | (Collett, 1887) | gatunek monotypowy | północno-wschodni Queensland (tylko od terenów na północ od Cairns na południe do Townsville) | DC: 30–40 cm DO: 40–48 cm MC: 700–900 g |
NE | ||
Petauroides armillatus | O. Thomas, 1923 | gatunek monotypowy | środkowy Queensland (na północ od Townsville, na południe od Eungella Range i w pobliżu Romy) | DC: 30–42 cm DO: 40–53 cm MC: 0,4–1,2 kg |
NE | ||
![]() |
Petauroides volans | (Kerr, 1792) | wolatucha wielka | 2 podgatunki | południowo-wschodni Queensland (na południe od Bundaberg), Nowa Południowa Walia i Wiktoria | DC: 35–45 cm DO: 45–60 cm MC: 0,9–1,7 kg |
VU |
Kategorie IUCN: VU – gatunek narażony; NE – gatunki niepoddane jeszcze ocenie.
Opisano również gatunki wymarłe: