Wolfgang Heine

Wolfgang Heine
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 maja 1861
Poznań

Data i miejsce śmierci

9 maja 1944
Ascona

Zawód, zajęcie

prawnik, polityk socjaldemokratyczny

Alma Mater

Schlesische Friedrich-Wilhelms-Universität
Uniwersytet w Berlinie

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons

Wolfgang Heine (ur. 3 maja 1861 w Poznaniu, zm. 9 maja 1944 w Asconie) – niemiecki prawnik i polityk socjaldemokratyczny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie

[edytuj | edytuj kod]

Syn dyrektora gimnazjum dr Otto Heinego i jego żony Mety, z domu Ormann[1]. Po nauce w szkołach prywatnych w Weimarze i Hirschbergu, w 1879 ukończył Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Breslau[2]. Studiował nauki przyrodnicze w Tybindze i Breslau (1878–1880), a następnie prawo na uczelniach w Breslau i w Berlinie[1]. W 1883 złożył egzamin I stopnia i od 1884 rozpoczął referendarz w pruskiej administracji publicznej[2]. W tym samym roku wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (niem. Sozialdemokratische Partei Deutschlands, SPD)[3]. W 1887 uczęszczał na wykłady Adolpha Wagnera[2]. W 1889 złożył egzamin na asesora[2].

Działalność polityczna

[edytuj | edytuj kod]

W 1889 rozpoczął pracę jako adwokat w Berlinie[3], podejmując się prowadzenia obrony socjaldemokratów w procesach politycznych[2]. Od 1898 do 1920 poseł do Reichstagu z ramienia SPD[3]. W 1919 członek weimarskiego Zgromadzenia Narodowego (niem. Verfassunggebende deutsche Nationalversammlung)[4]. Współpracował regularnie z pismami „Sozialistische Monatshefte” oraz z „Berliner Tageblatt”[2].

Po rewolucji listopadowej mianowany przewodniczącym rady państwa w Anhalcie (listopad 1918 – czerwiec 1919)[3]. 27 listopada 1918 został jednocześnie ministrem sprawiedliwości Prus[2]. W okresie od marca 1919 do marca 1920 sprawował urząd ministra spraw wewnętrznych Prus, zwolniony w następstwie puczu Kappa-Lüttwitza – na stanowisku ministra zastąpił go Carl Severing[2].

W 1920 Heine powrócił do zawodu prawnika, reprezentując m.in. pierwszego prezydenta Niemiec Friedricha Eberta[3]. W latach 1923–1925 był członkiem Staatsgerichtshof zum Schutz der Republik[3]. W 1933 wyemigrował do Szwajcarii[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Marc Zirlewagen: Wolfgang Heine. W: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). T. 28. Nordhausen: 2007, s. 769–778. ISBN 978-3-88309-413-7. (niem.).
  2. ↑ a b c d e f g h i Klaus Malettke: Heine, Wolfgang. W: Neue Deutsche Biographie (NDB). T. 8. 1969, s. 296. (niem.).
  3. ↑ a b c d e f Bundesarchiv: „Akten der Reichskanzlei. Weimarer Republik” online: Heine, Wolfgang. bundesarchiv.de. [dostęp 2010-11-16]. (niem.).
  4. ↑ Datenbank der deutschen Parlamentsabgeordneten: Heine (Dessau), Wolfgang. [dostęp 2010-11-16]. (niem.).