FIA World Endurance Championship 2012 – inauguracyjny sezon FIA World Endurance Championship zorganizowany przez Fédération Internationale de l’Automobile (FIA) i Automobile Club de l’Ouest (ACO). Seria zastąpiła Intercontinental Le Mans Cup organizowany w latach 2010–2011 przez ACO[1] . W sezonie rywalizowały prototypy Le Mans Prototype i auta GT podzielone na cztery kategorie.
Mistrzostwo świata kierowców zdobyli André Lotterer , Benoît Tréluyer i Marcel Fässler . Audi wywalczyło Mistrzostwo świata producentów. Puchar świata producentów zdobyło Ferrari . Trofea endurance dla najlepszych zespołów sezonu trafiły do Rebellion Racing (prywatne LMP1), Starworks Motorsport (LMP2), AF Corse (LMGTE Pro) oraz Larbre Compétition (LMGTE Am).
Prototypy [2]
Le Mans Prototype 1 (LMP1)
Le Mans Prototype 2 (LMP2)
Samochody GT [2]
Pierwsza wersja kalendarza została zaprezentowana 12 listopada 2011 roku, zawierała ona osiem wyścigów w ośmiu krajach na czterech kontynentach[3] . Druga wersja kalendarza, ogłoszona 7 grudnia, zamieniła kolejność wyścigów w Bahrajnie i Japonii[4] . 2 lutego 2012 roku ogłoszono, że wyścig w Chinach odbędzie się 27 października na torze Shanghai International Circuit [5] .
W sezonie rywalizowały cztery klasy: Le Mans Prototype 1 (LMP1), Le Mans Prototype 2 (LMP2), Le Mans Grand Touring Endurance Professional (LMGTE Pro) oraz Le Mans Grand Touring Endurance Amateur (LMGTE Am).
Lista startowa została zaprezentowana 2 lutego 2012 roku i zawierała łącznie 30 zgłoszonych załóg[7] .
Legenda
Zgłoszenie na pełny sezon * Zdobywa punkty w dostępnych klasyfikacjach
Zgłoszenie dodatkowe * Zdobywa punkty jedynie w klasyfikacji kierowców
Trzecie zgłoszenie producenta * Zdobywa punkty w klasyfikacji kierowców * Punkty w klasyfikacji producentów LMP1 zdobywa jedynie podczas Le Mans
Zespół
Samochód
Silnik
Opony
Kierowcy
Rundy
Larbre Compétition
Chevrolet Corvette C6.R
Chevrolet 5.5 L V8
M
50
Patrick Bornhauser
Wszystkie
Julien Canal
Wszystkie
Pedro Lamy
1, 3, 7–8
Fernando Rees
2, 4–6
70
Jean-Philippe Belloc
Wszystkie
Christophe Bourret
Wszystkie
Pascal Gibon
1, 3–8
JWA-Avila
Porsche 911 RSR
Porsche 4.0 L Flat-6
P M
55
Joël Camathias
Wszystkie
Markus Palttala
1–5
Bill Binnie
1
Paul Daniels
2–8
Benny Simonsen
6
Kenji Kobayashi
7
Matt Bell
8
Krohn Racing
Ferrari 458 Italia GT2
Ferrari F142 4.5L V8
D M
57
Niclas Jönsson
Wszystkie
Tracy Krohn
Wszystkie
Michele Rugolo
Wszystkie
Luxury Racing
Ferrari 458 Italia GT2
Ferrari F142 4.5L V8
M
58
Pierre Ehret
1–3
Dominik Farnbacher
1
François Jakubowski
1
Gunnar Jeannette
2–3
Frankie Montecalvo
2–3
AF Corse-Waltrip
Ferrari 458 Italia GT2
Ferrari F142 4.5L V8
M
61
Rui Águas
1-3, 6, 8
Robert Kauffman
1-3, 6, 8
Michael Waltrip
1
Brian Vickers
2-3, 6
Piergiuseppe Perazzini
4
Matt Griffin
4
Marco Cioci
4, 8
Francisco Longo
5
Xandy Negrão
5
Enrique Bernoldi
5
AF Corse
81
Piergiuseppe Perazzini
2–3
Matt Griffin
2–3
Marco Cioci
2
Niki Cadei
3
Team Felbermayr-Proton
Porsche 911 RSR
Porsche 4.0 L Flat-6
M
88
Christian Ried
Wszystkie
Gianluca Roda
Wszystkie
Paolo Ruberti
Wszystkie
Listy startowe[8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15]
Podani zwycięzcy wyścigów są najwyżej uplasowanymi zespołami WEC w danym wyścigu.
System punktowy[16]
Wyścig
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
PP
Le Mans
50
36
30
24
20
16
12
8
4
2
1
1
Pozostałe
25
18
15
12
10
8
6
4
2
1
0.5
Tabela przedstawia kierowców, którzy zdobyli co najmniej 5 punktów.
Kierowca
Zespół
SEB
SPA
LMS
SIL
SÃO
BHR
FUJ
SHA
Punkty
1
André Lotterer Benoît Tréluyer Marcel Fässler
Audi Sport Team Joest
11
2
1
1
2
1
2
3
172,5
2
Allan McNish Tom Kristensen
Audi Sport Team Joest
1
3
2
3
3
2
3
2
159
3
Alexander Wurz Nicolas Lapierre
Toyota Racing
–
–
NU
2
1
NU
1
1
96
4
Nicolas Prost Neel Jani
Rebellion Racing
17
4
3
6
4
4
4
NU
86,5
5
Rinaldo Capello
Audi Sport Team Joest
1
3
2
–
–
–
–
–
77
6
Romain Dumas Loïc Duval
Audi Sport Team Joest
2
1
4
–
–
–
–
–
67
7
Nick Leventis Jonny Kane
Strakka Racing
8
6
22
5
5
3
6
6
64
8
Harold Primat Andrea Belicchi
Rebellion Racing
19
5
9
4
6
5
7
4
62,5
9
Enzo Potolicchio
Starworks Motorsport
3
29
6
9
7
8
9
8
53,5
10
Peter Dumbreck David Brabham Karun Chandhok
JRM
12
9
5
7
9
NU
5
5
50,5
11
Marc Gené
Audi Sport Team Joest
–
1
4
–
–
–
–
–
49
12
Ryan Dalziel
Starworks Motorsport
3
29
6
9
7
–
9
8
48,5
13
Kazuki Nakajima
Toyota Racing
–
–
NU
2
–
–
1
–
44
14
Nick Heidfeld
Rebellion Racing
17
4
3
–
–
–
–
–
42,5
15
Stéphane Sarrazin
Starworks Motorsport
3
29
–
9
7
8
9
8
37,5
Toyota Racing
–
–
NU
–
–
–
–
–
16
Pierre Kaffer Luís Pérez Companc
Pecom Racing
6
20
7
11
8
6
11
10
34,5
17
Tor Graves John Martin
ADR -Delta
9
7
11
8
12
20
8
7
26
18
Soheil Ayari
Pecom Racing
6
20
7
11
–
–
–
–
21
19
Tom Kimber-Smith
Starworks Motorsport
–
–
6
–
–
8
–
–
21
20
Olivier Pla Jacques Nicolet
OAK Racing
4
13
NU
13
10
11
10
9
18,5
21
Timo Bernhard
Audi Sport Team Joest
2
–
–
–
–
–
–
–
18
22
Lucas Di Grassi
Audi Sport Team Joest
–
–
–
–
3
–
–
–
15
23
Nicolas Minassian
Pescarolo Team
–
11
NS
–
–
–
–
–
14
Pecom Racing
–
–
–
–
8
6
11
10
24
Congfu Cheng
Rebellion Racing
–
–
–
–
–
–
–
4
12
25
Pierre Ragues Nelson Panciatici Roman Rusinow
Signatech -Nissan
–
25
8
10
14
10
WYK
13
11,5
26
Elton Julian Christian Zugel
Greaves Motorsport
7
12
10
17
11
12
14
15
11
27
Ricardo González
Greaves Motorsport
7
12
10
17
–
12
14
15
10,5
28
Emmanuel Collard
Pescarolo Team
5
–
NU
–
–
–
–
–
10
Jean-Christophe Boullion
Pescarolo Team
5
–
NW
–
–
–
–
–
Julien Jousse
Pescarolo Team
5
–
–
–
–
–
–
–
29
Robbie Kerr
ADR -Delta
9
7
–
–
–
–
–
–
9
30
Olivier Lombard Jordan Tresson
Signatech -Nissan
NU
28
14
NU
NU
7
15
11
8,5
31
Franck Mailleux
Signatech -Nissan
NU
14
NU
NU
7
15
11
8
32
Jan Charouz
ADR -Delta
–
–
11
8
12
–
–
–
7,5
Lotus
–
–
–
–
–
–
–
NU
33
Darren Turner Stefan Mücke
Aston Martin Racing
18
NU
17
19
17
14
19
16
7
34
Matthieu Lahaye
OAK Racing
13
NU
13
10
11
10
9
6,5
35
Mathias Beche
ADR -Delta
–
–
–
–
–
–
–
7
6
36
David Heinemeier Hansson
OAK Racing
–
8
12
14
–
–
–
–
5,5
37
Marc Lieb Richard Lietz
Team Felbermayr-Proton
14
14
NU
23
18
15
17
17
5,5
38
Paolo Ruberti Gianluca Roda Christian Ried
Team Felbermayr-Proton
15
19
NU
21
20
17
23
20
5,5
39
Bas Leinders
OAK Racing
–
8
12
–
–
–
–
–
5
40
Jean-Philippe Belloc
Larbre Compétition
16
NU
21
25
21
22
24
23
5
Pascal Gibon
Larbre Compétition
16
–
21
25
21
22
24
23
Kierowca
Zespół
SEB
SPA
LMS
SIL
SÃO
BHR
FUJ
SHA
Punkty
Legenda
Oznaczenie
Wyjaśnienie
Złoty
Zwycięstwo
Srebrny
2. miejsce
Brązowy
3. miejsce
Zielony
Miejsce punktowane
Niebieski
Niesklasyfikowany (NS)
Różowy
Nie ukończył (NU)
Czarny
Zdyskwalifikowany (DK)
Wykluczony (WYK)
Biały
Nie wystartował (NW)
Wyścig odwołany (OD)
Bez koloru
Wycofany (WYC)
Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie
Pole position w kategorii
O ten tytuł rywalizowali producenci LMP1, którzy zadeklarowali start w całym sezonie. Punkty dla producenta zdobywała najwyżej sklasyfikowana załoga. W walce o mistrzostwo brane pod uwagę były wyniki z sześciu wyścigów – Le Mans i pięć najlepszych wyników producenta[17] .
O puchar świata producentów rywalizowali producenci samochodów w kategoriach LMGTE. W ramach tej klasyfikacji wyniki LMGTE Pro i LMGTE Am były łączone i na ich podstawie dwie najwyżej sklasyfikowane załogi producenta punktowały na jego konto[16] .
O to trofeum walczyły zespoły LMP1 zgłoszone na pełny sezon, które nie miały statusu producenta[16] . Na konto zespołu punktowała najwyżej sklasyfikowana załoga.
↑ 2012 FIA World Endurance Championship , fia.com, 3 czerwca 2011 [zarchiwizowane 2011-07-30] (ang. ) .
↑ a b Categories , fiawec.com [dostęp 2022-11-28] [zarchiwizowane 2012-08-30] (ang. ) .
↑ John J. Dagys John J. , LE MANS: 2012 WEC Schedule Released , auto-racing.speedtv.com, 12 listopada 2011 [zarchiwizowane 2011-11-13] (ang. ) .
↑ World Motor Sports Council 07/12/11 , fia.com, 7 grudnia 2011 [zarchiwizowane 2012-01-08] (ang. ) .
↑ John J. Dagys John J. , LE MANS: Shanghai Confirmed As WEC Finale , auto-racing.speedtv.com, 2 lutego 2012 [zarchiwizowane 2012-02-04] (ang. ) .
↑ 2012 FIA World Endurance Championship 6 Hours of Shanghai [online], fiaresultsandstatistics.motorsportstats.com [dostęp 2022-12-19] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-11] (ang. ) .
↑ 2012 FIA World Endurance Championship – Full Season Entry List , lemans.org [zarchiwizowane 2012-02-06] (ang. ) .
↑ a b c d 2012 FIA World Endurance Championship 12 Hours of Sebring [online], fiaresultsandstatistics.motorsportstats.com [dostęp 2022-11-28] [zarchiwizowane z adresu 2022-06-18] (ang. ) .
↑ a b c d 2012 FIA World Endurance Championship 6 Hours of Spa-Francorchamps [online], fiaresultsandstatistics.motorsportstats.com [dostęp 2022-11-28] [zarchiwizowane z adresu 2022-06-17] (ang. ) .
↑ a b c d 2012 FIA World Endurance Championship 24 Heures du Mans [online], fiaresultsandstatistics.motorsportstats.com [dostęp 2022-11-28] [zarchiwizowane z adresu 2022-06-17] (ang. ) .
↑ a b c d 2012 FIA World Endurance Championship 6 Hours of Silverstone [online], fiaresultsandstatistics.motorsportstats.com [dostęp 2022-11-28] [zarchiwizowane z adresu 2022-06-17] (ang. ) .
↑ a b c d 2012 FIA World Endurance Championship 6 Hours of São Paulo [online], fiaresultsandstatistics.motorsportstats.com [dostęp 2022-11-28] [zarchiwizowane z adresu 2022-06-17] (ang. ) .
↑ a b c d 2012 FIA World Endurance Championship 6 Hours of Bahrain [online], fiaresultsandstatistics.motorsportstats.com [dostęp 2022-11-28] [zarchiwizowane z adresu 2022-06-17] (ang. ) .
↑ a b c d 2012 FIA World Endurance Championship 6 Hours of Fuji [online], fiaresultsandstatistics.motorsportstats.com [dostęp 2022-11-28] [zarchiwizowane z adresu 2022-06-17] (ang. ) .
↑ a b c d 2012 FIA World Endurance Championship 6 Hours of Shanghai [online], fiaresultsandstatistics.motorsportstats.com [dostęp 2022-11-28] [zarchiwizowane z adresu 2022-06-17] (ang. ) .
↑ a b c Press Release World Motor Sport Council 23/09/2011 , fia.com, 23 września 2011 [zarchiwizowane 2011-10-27] (ang. ) .
↑ FIA WEC: Rule Changes Introduced to Spice Up LM P1 , planetlemans.com, 15 lutego 2012 [zarchiwizowane 2012-09-03] (ang. ) .