Woronichinia

Woronichinia
Ilustracja
Systematyka[1]
Domena

bakterie

Podkrólestwo

Negobacteria

Typ

sinice

Klasa

Cyanophyceae

Podklasa

Synechococcophycidae

Rząd

Synechococcales

Rodzina

Coelosphaeriaceae

Rodzaj

Woronichinia

Nazwa systematyczna
Woronichinia
A.A.Elenkin, 1933
Typ nomenklatoryczny

Woronichinia naegeliana (Unger) Elenkin 1933

Synonimy
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Woronichinia – rodzaj jednokomórkowych lub kolonijnych sinic, należących do klasy Cyanophyceae, rzędu Synechococcales. Nazwa upamiętnia rosyjskiego (radzieckiego) botanika Nikołaja Woronichina[2].

Budowa

[edytuj | edytuj kod]

Woronichinia tworzy mikroskopijne kolonie od sferycznych do nieregularnie elipsoidalnych, często składających się z podkolonii. Kolonie otoczone są cienką galaretowatą otoczką[1][3].

Komórki wewnątrz kolonii umieszczone są na końcach stylików, czasem wewnątrz nich. Styliki są grube, rozpoczynają się w środku kolonii i są położone promieniście lub równolegle. Starsze styliki są równie szerokie jak komórki. Upakowanie stylików sprawia, że galaretka wypełniająca kolonię jest warstwowana. Wraz ze starzeniem się kolonii styliki stają się mniej wyraźne[1][3].

Komórki mają kształt elipsoidalny, szeroko owalny do prawie kulistego w rzadszych przypadkach. Zwykle o długości do 6, ewentualnie 7 μm. Upakowane gęsto na obwodzie kolonii, zwłaszcza w starszych koloniach. Mają barwę bladą – sinozieloną lub żółtawą. Mogą zawierać aerotopy[1][3].

Rozmnażanie

[edytuj | edytuj kod]

Pomnaża się przez uwalnianie pojedynczych komórek z kolonii. Wewnątrz kolonii komórki dzielą się i natychmiast oddzielają. Niedługo po podziale komórki dzielą się styliki, przez co na jednym styliku praktycznie cały czas jest tylko jedna komórka[3].

Ekologia i występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Kolonie pływają wolno jako element fitoplanktonu, także tychoplanktonu, rzadziej metafitonu lub epipelonu[1]. Spośród gatunków zawierających aerotopy trzy mogą powodować zakwity wód[1]. Jest to m.in. W. naegeliana[3].

W Polsce pospolite w planktonie są gatunki Woronichinia naegeliana i Woronichinia compacta (zwłaszcza w okolicach Bałtyku)[3]. Na Słowacji notowano W. naegeliana i przedstawicieli rodzaju bez zidentyfikowanego gatunku w licznych zbiornikach zaporowych, ale też w rzekach[4].

Gatunki

[edytuj | edytuj kod]

W serwisie AlgaeBase pod koniec 2017 roku skatalogowane było 19 gatunków o potwierdzonym statusie[1]:

W literaturze przedstawiciele tego rodzaju bywają opisywani w ramach rodzaju Gomphosphaeria[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g M.D. Guiry: Woronichinia A.A.Elenkin, 1933. [w:] AlgaeBase [on-line]. National University of Ireland. [dostęp 2017-10-24]. (ang.).
  2. ↑ ВОРОНИХИН НИКОЛАЙ НИКОЛАЕВИЧ. Научное Наследие России. [dostęp 2017-10-24]. (ros.).
  3. ↑ a b c d e f Joanna Picińska-Fałtynowicz, Jan Błachuta: Klucz do identyfikacji organizmów fitoplanktonowych z rzek i jezior dla celów badań monitoringowych części wód powierzchniowych w Polsce. Warszawa: Główny Inspektorat Ochrony Środowiska, 2012, s. 19-21, seria: Biblioteka Monitoringu Środowiska. ISBN 978-83-61227-05-2.
  4. ↑ Fytoplanktón. W: Mária Plachá, Dana Fidlerová, Peter Baláži, Jarmila Makovinská, Zuzana Velická, Milena Bošáková, Boris Chládecký, Anna Korbačková, Jarmila Lešková, Miroslav Mláka, Eva Polakovičová, Katarína Sýkorová, Katarína Šramková, Andrej Štrangler: Výsledky monitorovania vodných útvarov povrchových vôd Slovenska. Zoznam taxónov. Vodná flóra. Bratysława: Výskumný ústav vodného hospodárstva, 2015, s. 8-61.
  5. ↑ Jadwiga Siemińska, Konrad Wołowski: Catalogue of Polish Prokaryotic and Eukaryotic Algae/Katalog glonów prokariotycznych i eukariotycznych Polski. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2003, s. 22, seria: Biodiversity of Poland/Różnorodność biologiczna Polski (V). ISBN 83-89648-07-5. (pol.).