Baretka wstęgi (typ I) | |
Baretka wstęgi (typ II) | |
Baretka wstęgi (typ III) | |
Ustanowiono |
1789 |
---|---|
Wycofano |
1962 |
Powiązane |
Wstęga Dwóch Orderów (port. Banda das Duas Ordens, BDO) – portugalskie wysokie odznaczenie powstałe z połączenia dwóch innych orderów: Orderu Chrystusa i Orderu Świętego Benedykta z Aviz. Istniało w latach 1789-1910 oraz w latach 1931-1962. Miało tylko jedną klasę Krzyż Wielki (Grã-Cruz).
Noszony przez krajowych członków rodziny królewskiej dynastii Braganza. Odznaczano nim także zagranicznych książąt koronnych i książąt krwi królewskiej w czasach monarchii, a później zagranicznych następców tronu i głowy państw w czasach republikańskich[1][2].
W latach 1789–1825 oraz 1830-1910 godło odznaki zawierało krzyże Chrystusa (czerwony) i Aviz (zielony) umieszczone na białym tle, z zawieszką (w latach 1789-1910) w kształcie królewskiej korony. W latach 1931–1962 zawieszką był republikański wieniec laurowy. Zawieszkę mocowano za pomocą kółka do czerwono-zielonej wstęgi orderowej[2].
W latach 1825–1830 odznaczenie to nadawane było przez króla Michała I jako połączenie Orderu Wojskowego Chrystusa (krzyż czerwony) i Orderu Wojskowego Świętego Jakuba od Miecza (fioletowy). Odznaka miała wówczas krzyże obu tych orderów umieszczone wewnątrz, a wieszana była na wstędze czerwono-fioletowej[2].
30 września 1857 nadano nawet jedno BTO z połączonych Krzyży Wielkich Orderu Wojskowego Świętego Jakuba od Miecza (krzyż fioletowy) i Orderu Wojskowego Świętego Benedykta z Aviz (krzyż zielony). Odznaczonym był książę Albert Sachsen-Coburg-Gotha, mąż królowej Wiktorii[3].
Gwiazda orderowa wyglądała podobnie jak gwiazda Wstęgi Trzech Orderów, tylko w centralnym medalionie miała namalowane dwa krzyże[2].
Wśród odznaczonych byli m.in.: