Władimir Głuzdowski

Władimir Głuzdowski
Владимир Алексеевич Глуздовский
generał-lejtnant generał-lejtnant
Data i miejsce urodzenia

27 maja 1903
Tyflis

Data i miejsce śmierci

16 listopada 1967
Symferopol

Przebieg służby
Lata służby

1919–1961

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Stanowiska

dowódca: 7. i 6. Armii

Główne wojny i bitwy

wojna domowa w Rosji;
II wojna światowa:

Odznaczenia
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa I klasy (ZSRR) Order Suworowa I klasy (ZSRR) Order Kutuzowa I klasy (ZSRR)

Władimir Aleksiejewicz Głuzdowski (ros.) Владимир Алексеевич Глуздовский (ur. 14 maja?/27 maja 1903 w Tyflisie, zm. 16 listopada 1967 w Symferopolu) – radziecki dowódca wojskowy w czasie II wojny światowej, generał porucznik.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wnuk polskiego powstańca 1863 roku[1].

Od 1919 roku w Armii Czerwonej, w czasie wojny domowej w Rosji walczył z wojskami „Białych”[2].

Od 1926 dowódca kompanii, od 1929 pomocnik dowódcy batalionu, 1930-1932 komendant Szkoły Młodszych Dowódców, od 1936 szef sztabu pułku zmechanizowanego, od I 1938 szef Wydziału Szkolenia Wojsk Pogranicznych w Mińsku. Od V 1938 dowódca pułku, od X 1938 zastępca szefa Oddziału Głównego Sztabu Morskiego. X 1939 – X 1940 w misji specjalnej w Chinach. Od XI 1940 zastępca dowódcy 1 Dywizji Strzelców Zmotoryzowanych, od VI 1941 uczestnik walk na Froncie Wschodnim. W X 1941 został szefem Oddziału Operacyjnego 26 Armii i szefem sztabu 31. Armii Frontu Zachodniego i Kalinińskiego. Brał udział w opracowaniu planu bitwy pod Moskwą. Od lutego 1943 dowódca 31 Armii Frontu Kalinińskiego. Od sierpnia 1944 dowódca 7. Armii Frontu Karelskiego, następnie od grudnia 1944 6. Armii 1 Frontu Ukraińskiego, która z przyczółka sandomierskiego rozpoczęła ofensywę styczniową zdobywając w maju 1945 Wrocław[3]. Od X 1946 szef Katedry Historii Wojen, od VII 1951 kierownik Katedry Taktyki Akademii Wojskowej im. Frunzego w Moskwie. Od 1960 pracownik Sztabu Głównego Wojsk Lądowych ZSRR, w 1961 przeszedł w stan spoczynku[2].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 238.
  2. ↑ a b Глуздовский Владимир Алексеевич : Министерство обороны Российской Федерации (encyclopedia.mil.ru) Życiorys.
  3. ↑ Bolesław Dolata, Wyzwolenie Polski 1944-1945. Działania wyzwoleńcze Armii Radzieckiej i Ludowego Wojska Polskiego Warszawa 1971, s. 338.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Tomasz Gałwiaczek, Urząd Bezpieczeństwa w Oławie 1945-1956, Instytut Pamięci Narodowej, Wrocław 2012.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]