Pełne imię i nazwisko |
Władimir Nikołajewicz Nikanorow | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
14 lipca 1917 | ||||||||||||||||
Data i miejsce śmierci |
20 maja 1980 | ||||||||||||||||
Wzrost |
183 cm | ||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||||||
Władimir Nikołajewicz Nikanorow, ros. Владимир Николаевич Никаноров (ur. 1 lipca?/14 lipca 1917 w Moskwie, zm. 20 maja 1980 tamże) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji bramkarza, reprezentant ZSRR w piłce nożnej oraz w hokeju na lodzie, hokeista, grający na pozycji obrońcy, trener piłkarski.
W 1932 roku zaczął grać w zespole młodzieżowym Miasokombinat Moskwa. W 1938 rozpoczął zawodową karierę w klubie Piszczewik Moskwa. W 1940 został powołany do wojska, gdzie został piłkarzem CDKA Moskwa. W czasie II wojny światowej uczestniczył w działaniach bojowych.
Pod koniec 1952 zespół CDSA Moskwa został rozwiązany z powodu porażki reprezentacji ZSRR na Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach (większość reprezentacji składała się z piłkarzy CDSA). Po rozwiązaniu "drużyny poruczników", jak również wielu jego kolegów z klubu próbował grać w zespole miasta Kalinina, reprezentujący Moskiewski Obwód Wojskowy (MWO). Jednak po porażce na Igrzyskach Olimpijskich 1952 w kraju rozwiązano wszystkie kluby wojskowe. Dlatego w 1953 postanowił zakończyć swoją karierę piłkarską[1].
11 maja 1952 zadebiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w nieoficjalnym meczu z Polską przegranym 0:1. Drugi raz wyszedł na boisko również w nieoficjalnym meczu reprezentacji.
Oprócz piłki nożnej Nikanorow uprawiał bandy i hokej na lodzie. Występował jednak na innej pozycji, jako obrońca.
W bandy grał w klubach Piszczewik Moskwa (1937-1939) oraz CDKA Moskwa (1939-1947). Z CDKA zdobył Puchar ZSRR oraz mistrzostwo i Puchar Moskwy..
W latach 1946–1950 bronił barw CDKA Moskwa w hokeju na lodzie. Łącznie w mistrzostwach ZSRR rozegrał 60 meczów i strzelił osiem goli. Mistrz ZSRR w hokeju w latach 1948-1950. Pierwszy kapitan hokejowej reprezentacji Związku Radzieckiego. W 1948 roku grał przeciwko LTC Praga[2].
Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę szkoleniową. Od czerwca 1955 prowadził ODO Swierdłowsk, z którym po sezonie 1955 awansował do Klasy A. Jednak nie utrzymał się w niej i po zakończeniu sezonu 1957 opuścił ODO. W 1958 objął stanowisko głównego trenera SKWO Lwów. W latach 1962–1963 z pracował jako dyrektor i asystent trenera w CSKA Moskwa. W 1961 i 1964 trenował dzieci w Szkole Sportowej CSKA. W 1965 stał na czele SKCzF Sewastopol, a w następnym roku przeniósł się do zespołu Znamia Nogińsk. W latach 1968–1969 prowadził Burowik Almietjewsk. Potem od 1969 do 1977 trenował dzieci w Szkole Piłkarskiej Trudowyje Riezierwy Moskwa.
Zmarł 20 maja 1980 roku w Moskwie. Został pochowany na Cmentarzu Kuźminskim[3].