Włodzimierz Olgierdowic (zm. po 12 października 1398) – starszy syn Olgierda, wielkiego księcia litewskiego i jego pierwszej żony Anny, książę kijowski (1377–1395), następnie kopylski i słucki.
Podtrzymując tradycję, że o obsadzie metropolity "całej Rusi" decyduje książę kijowski, wspierał starania metropolity Cypriana o podporządkowanie Cerkwi w Moskwie, więżąc w 1384 metropolitę Dionizego[1]. Po wstąpieniu Jagiełły na tron Polski uznał się jego lennikiem i potwierdził swoją wierność królowej Jadwidze, Jagielle i Koronie Królestwa Polskiego 12 lipca 1388[2] w Łucku[3].
Po dojściu Witolda do władzy namiestnika na Litwie (ugoda w Ostrowie 1392), Włodzimierz próbował bronić swojego władztwa przed zakusami Witolda i Skirgiełły. Pod koniec października lub w listopadzie 1394 został jednak pozbawiony władzy nad Kijowem, w zamian zaś otrzymał księstwo kopylskie i słuckie i stał się wasalem Witolda[4]. Włodzimierz występuje po raz ostatni w źródłach jako świadek traktatu Witolda z zakonem krzyżackim z 12 października 1398[5].
Dziećmi Włodzimierza Olgierdowica byli: