Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
włośnianka bagienna |
Nazwa systematyczna | |
Hebeloma helodes J. Favre Beitr. Kryptfl. Schweiz 10(no. 3): 214 (1948) |
Włośnianka bagienna (Hebeloma helodes J. Favre) – gatunek grzybów należący do rodziny Hymenogastraceae[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hebeloma, Hymenogastraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r[2].
Średnica 2–9 cm. Młode owocniki są łukowate, starsze płaskie z płytkim garbem, czasami nieco wklęsłe z podwiniętym brzegiem. Powierzchnia ma barwę od jasnocielistobrązowej do żółtobrązowej z ciemniejszym środkiem. Brzeg ma kolor od białawego do brązowego, charakterystyczną cechą jest występowanie wyraźnej dwukolorowości w ubarwieniu kapelusza. Podczas wilgotnej pogody kapelusz jest wodnistoszarobrązowy[3].
Szerokie, gęste, przy trzonie wykrojone. U młodych okazów są białawe, u starszych brązowe. Podczas wilgotnej pogody wydzielają krople cieczy[3].
Wysokość 3–9 cm, grubość 0,4–0,7 cm, czasami z podstawą zgrubiałą do ok. 1 cm. Jest walcowaty, pełny, czasami pusty w środku. Powierzchnia w górnej części płatkowata, kolor początkowo białawy, później staje się (poczynając od dołu) żółtobrązowy[3].
Zapach nieco rzodkiewkowaty, smak gorzkawy[3].
Opisano występowanie tego gatunku głównie w Europie, występuje tutaj w wielu krajach. Poza Europą znany jest tylko w prowincji Quebec w Kanadzie[4]. W Polsce jej rozprzestrzenienie i częstość występowania nie są znane. W publikacjach naukowych do 2003 r. podano 3 stanowiska[2].
Owocniki wyrastają na ziemi, na torfowiskach i moczarach, pod wierzbami wśród mchów, także w lasach dębowych i bukowych na jałowej i piaszczystej glebie[3].
Włośnianki są trudne do oznaczania ze względu na bardzo podobne, cielistobeżowoochrowe ubarwienie kapeluszy[5]. Dla włośnianki bagiennej charakterystyczny jest dwukolorowy kapelusz (brzegi znacznie jaśniejsze od centrum) oraz siedlisko – mokradła[3].