Włośnianka białobrzega

Włośnianka białobrzega
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

podziemniczkowate

Rodzaj

włośnianka

Gatunek

włośnianka białobrzega

Nazwa systematyczna
Hebeloma clavulipes Romagn.
Bull. trimest. Soc. mycol. Fr. 81(3): 326 (1965)
Multimedia w Wikimedia Commons

Włośnianka białobrzega (Hebeloma clavulipes Romagn.) – gatunek grzybów należący do rodziny Hymenogastraceae[1].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hebeloma, Hymenogastraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Synonimy[2]:

  • Hebeloma candidipes Bruchet 1970
  • Hebeloma clavulipes var. hygrophanicum Bon 1994

Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Kapelusz

Średnica 20–40 mm, kształt stożkowy, później wypukły do płaskiego z małym garbkiem. Powierzchnia w młodości ciemno szarobrązowa, później blaknąca na brzegach, jedwabista i w stanie wilgotnym nieco lepka, w stanie suchym matowa, z białą strefą na brzegu[4].

Blaszki

Szerokie, wąsko przyrośnięte, początkowo białawe, później beżowobrązowe, szerokie[4].

Trzon

Wysokość 40–60 mm, grubość 4–7 mm, cylindryczny, elastyczny, za młodu pusty, na starość pusty. Powierzchnia biała, później brązowawa[4].

Miąższ

Białawy, później jasnobrązowy, cienki, o rzodkiewkowym zapachu i gorzkim smaku[4].

Cechy mikroskopowe

Bazydiospory 10–12,5 × 6–7,5 µm, migdałowate, słabo brodawkowate. Podstawki smukłe, maczugowate, z 4 sterygmami i sprzążką bazalną. Cheilocystydy cylindryczne z wybrzuszoną podstawą[4].

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Występuje głównie w Europie, poza nią podano tylko nieliczne stanowiska w Ameryce Północnej i Azji[5]. W Polsce do 2003 r. znane było tylko jedno stanowisko podane przez W. Wojewodę w Puszczy Niepołomickiej w 1999 r.[3], w 2019 r. Maria Ławrynowicz i inni podali nowe stanowisko[6].

Naziemny grzyb mykoryzowy. Rośnie w lasach iglastych w towarzystwie sosen[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2024-01-04] (ang.).
  2. ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-01-04] (ang.).
  3. ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 288, ISBN 83-89648-09-1.
  4. ↑ a b c d e f Fadime Yilmaz Ersel, New records for Turkish macromycota, „Mycologia Balcanica” (2), 2005, s. 165–166 [dostęp 2024-01-04] (ang.).
  5. ↑ Występowanie Hebeloma clavulipes na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-01-04] (ang.).
  6. ↑ Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2024-01-03] (pol.).