Włośnianka malutka

Włośnianka malutka
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

podziemniczkowate

Rodzaj

włośnianka

Gatunek

włośnianka malutka

Nazwa systematyczna
Hebeloma pusillum J.E. Lange
Fl. Agaric. Danic. 5(Taxon. Consp.): IV (1940)

Włośnianka malutka (Hebeloma pusillum J.E. Lange) – gatunek grzybów należący do rodziny Hymenogastraceae[1].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hebeloma, Hymenogastraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Niektóre synonimy łacińskie[2]:

  • Hebeloma pusillum J.E. Lange 1938
  • Hebelomatis pusillum (J.E. Lange) Locq. 1979

Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Kapelusz

Średnica 1–3 cm. U młodych okazów płaskostożkowaty, u starszych dzwonkowaty, w końcu łukowaty i zazwyczaj posiadający tępy garb. Brzeg ostry i gładki, długo pozostaje podwinięty. Powierzchnia jedwabiście połyskująca lub matowa, podczas wilgotnej pogody śliska i lepka. Środek kapelusza ma barwę od orzechowej do cynamonowobrązowej, zewnętrzna część jest dużo jaśniejsza – kremowobiała a strefa brzegowa biaława[4].

Blaszki

Szerokie, wąsko przyrośnięte, o biało owłosionych ostrzach. Początkowo mają białawy lub kremowy kolor, z czasem ciemnieją przyjmując kolor bladobrązowy, zawsze jednak z różowawym odcieniem. Na blaszkach czasami występują opalizujące kropelki, po wysuszeniu brązowoczerwone smugi[4].

Trzon

Wysokość 3–5 cm, grubość 1–3 mm, cylindryczny, dołem szerszy, sprężysty, pełny. W górnej części jest białawy i pokryty włóknistymi płatkami lub watowaty, w dolnej ciemniejszy, brązowawy[4].

Miąższ

Cienki, biały lub wodnistoszary. Zapach rzodkwi, smak również podobny do rzodkwi, lub gorzkawy[4].

Wysyp zarodników

Brązowy. Zarodniki o migdałowatym kształcie i rozmiarach 10–14 × 5,5–7 μm[5].

Występowanie i siedlisko

[edytuj | edytuj kod]

W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych[6]. Znajduje się na czerwonych listach także w Austrii, Szwajcarii, Danii i w Niemczech[3].

Występuje głównie na terenach podmokłych[4], w lasach, ogrodach. Rośnie na próchnicznej ziemi, głównie pod olchami (szczególnie pod olchą szarą) i wierzbami[3].

Znaczenie

[edytuj | edytuj kod]

Grzyb niejadalny. Nie wiadomo nic o jego własnościach spożywczych, nie wiadomo też czy jest trujący, ponieważ jednak wiele włośnianek to grzyby trujące, póki co należy go uważać za grzyb niejadalny[4]. Grzyb mikoryzowy.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Index Fungorums. [dostęp 2016-11-08].
  2. Species Fungorum. [dostęp 2013-04-15]. (ang.).
  3. a b c Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d e f Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
  5. Rogers Mushrooms. [dostęp 2013-04-03].
  6. Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.