Włośnianka odrażająca

Włośnianka odrażająca
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	podziemniczkowate
Rodzaj	włośnianka
Gatunek	włośnianka odrażająca
	Nazwa systematyczna
	Hebeloma fastibile (Pers.) P. Kumm.; Führ. Pilzk. (Zerbst): 80 (1871)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Włośnianka odrażająca (Hebeloma fastibile (Pers.) P. Kumm.) – gatunek grzybów należący do rodziny Hymenogastraceae. Według Index Fungorum takson niepewny^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hebeloma, Hymenogastraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1801 r. Christiaan Hendrik Persoon nadając mu nazwę Agaricus fastibilis. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Paul Kummer w 1871 r.^[1]

Nazwę polską nadał Stanisław Domański w 1955 r., wcześniej Feliks Berdau opisywał ten takson pod nazwą bedłka odrażająca^[2].

Morfologia

Kapelusz

Początkowo wypukły, potem nieregularnie łukowaty, pofalowany, o średnicy 4–7 cm z garbem na środku. Powierzchnia nieco lepka, początkowo bladożółta, potem o barwie kakaowej, u starszych okazów często plamisty^[3].

Blaszki

Szerokie, przy trzone]ie zaokrąglone, z licznymi międzyblaszkami. Początkowo są białe, potem ochrowe, w końcu brązowe^[3].

Trzon

Wysokość 4–6 cm, grubość 0,5–1 cm, cylindryczny, u podstawy nieco szerszy. Powierzchnia początkowo biaława, włókienkowata, potem brązowa z podłużnymi włókienkami. Widoczne strefy pierścieniowe^[3].

Miąższ

Białawy, bez wyraźnego zapachu i smaku^[3].

Zarodniki

O rozmiarach 9–12 × 5–6,5 μm, eliptyczne, gładki, z gutulą. Wysyp zarodników jasnobrązowy^[3].

Występowanie i znaczenie

Grzyb mikoryzowy. Rośnie na ziemi w lasach liściastych i mieszanych, zaroślach, na polanach, wśród mchów, zwłaszcza pod świerkami^[2].

W Europie uważana jest za grzyb niejadalny, a czasami nawet za grzyb trujący, powodujący dolegliwości ze strony układu pokarmowego^[3], w Meksyku jednak jest grzybem jadalnym^[4].

Gatunki podobne

Istnieje wiele podobnie ubarwionych gatunków włośnianek. mają przeważnie dość podobne, cielistobeżowe ubarwienie. Ich prawidłowe oznaczenie bez użycia mikroskopu i znajomości cech mikroskopowej budowy jest trudne^[5].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Index Fungorum. [dostęp 2018-02-25]. (ang.).
↑ ^a ^b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Hebelóma fastíbile, kopučasta medlenka. [dostęp 2018-02-25]. (ang.).
↑ Eric Boa: Wild edible fungi: A global overview of their use and importance to people. FAO, 2004, seria: Non-wood Forest Products 17. ISBN 92-5-105157-7.
↑ Andreas Gminder: Atlas grzybów. Jak bezbłędnie oznaczać 340 gatunków grzybów Europy Środkowej. Warszawa: Weltbild, 2011. ISBN 978-83-258-0588-3.

[if-1] Index Fungorum. [dostęp 2018-02-25]. (ang.).

[checklist-2] Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.

[medlenka-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Hebelóma fastíbile, kopučasta medlenka. [dostęp 2018-02-25]. (ang.).

[fao-4] Eric Boa: Wild edible fungi: A global overview of their use and importance to people. FAO, 2004, seria: Non-wood Forest Products 17. ISBN 92-5-105157-7.

[gminder-5] Andreas Gminder: Atlas grzybów. Jak bezbłędnie oznaczać 340 gatunków grzybów Europy Środkowej. Warszawa: Weltbild, 2011. ISBN 978-83-258-0588-3.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]