Myrmica scabrinodis[1] | |
Mylander, 1846 | |
Królowa wścieklicy uszatki | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Infrarząd | |
Nadrodzina | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Plemię | |
Rodzaj | |
Gatunek |
Wścieklica uszatka |
Wścieklica uszatka, wścieklica szorstka (Myrmica scabrinodis) – gatunek mrówki z podrodziny Myrmicinae.
Gatunek swoim zasięgiem obejmuje Europę, Kaukaz, Azję Środkową, Syberię i Daleki Wschód[2]. Rozsiedlony jest w całej Polsce aż po regiel górny w górach. Wścieklica szorstka preferuje zarówno lasy jak i tereny otwarte (m.in łąki, torfowiska niskie, ciepłolubne murawy). Jest gatunkiem torfolubnym, cechującym się dużą zdolnością przystosowania do gleb o różnej wilgotności, mimo to gatunek wymaga dużego nasłonecznienia[2].
Robotnice mają długość między 4–5 mm i w zależności od środowiska są barwy od żółtoczerwonej do czerwonobrunatnej[2]. Ciało robotnic pokryte jest odstającym na skos owłosieniem[2]. Samice są ubarwione i owłosione podobnie jak robotnice i osiągają długość między 5,5–6,5 mm[2]. Samce są mniejsze od samic (długość 5–6 mm), mają barwę ciała od brunatnej do brunatnoczarnej, zaś długość owłosienia na nogach jest większa od ich szerokości[2].
Mrówki tego gatunku budują gniazda na ziemi, niekiedy z niewielkimi kopczykami[2]. Zdarza się, że mrówki (m.in. robotnice) do swoich gniazd znoszą larwy gatunków myrmekofilnych motyli z rodziny modraszkowatych tj. modraszka telejusa Phengaris teleius, modraszka nausitousa Phengaris nausithous, modraszka ariona Phengaris arion oraz modraszka alkona Phengaris alcon, a następnie są przez nie adoptowane w mrowiskach[3].
U Wścieklicy uszatki wyodrębniono 5 podgatunków