Yanick Lahens
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Narodowość |
haitańska |
| Język |
francuski |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
| |
| Nagrody | |
|
Prix Femina | |
Yanick Lahens (ur. 22 grudnia 1953[1] w Port-au-Prince) – haitańska pisarka pisząca po francusku, laureatka nagrody Prix Femina.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Jako dziecko z wyższych sfer, Lahens chodziła do szkoły u sióstr zakonnych Institution Sainte Rose de Lima; do tego uczęszczała do szkoły baletowej prowadzonej przez uczennicę choreograf Katherine Dunham, gdzie nauka tańca z ludowymi elementami była jej pierwszą stycznością z kulturą Afryki[2]. Edukację dokończyła we Francji: wyjechała do Paryża, gdzie ukończyła szkołę i literaturoznawstwo na Sorbonie[3]. Po powrocie na Haiti wykładała literaturę na uniwersytecie w Port-au-Prince do 1995 roku, po czym pracowała dla Ministerstwa Kultury[3]. W 1998 roku prowadziła w Ministerstwie projekt Route de l’esclavage, który dotyczył historii niewolnictwa na Haiti, pisała także artykuły do magazynów takich jak „Chemins critiques”, „Cultura” i „Boutures”[4].
Choć Lahens od dawna tworzyła teksty naukowe, jej twórczość artystyczna rozwinęła się stosunkowo późno: pierwszy zbiór opowiadań ukazał się w 1994 roku, a pierwsza powieść w 2000 roku. Regularnie pisze opowiadania, w których często pojawiają się wątek przemocy wobec kobiet i problemów życia w mieście[3]. Jej powieść Bain de lune to historia czterech pokoleń wiejskiej rodziny na Haiti opowiedziana głosem dwóch narratorów: trzecioosobowa narracja przedstawia jej losy zdeterminowane przez mężczyzn, a drugi, pierwszoosobowy narrator wprowadza subiektywny, żeński punkt widzenia[5]. Ostatnia powieść Lahens, wydane w 2018 roku Błogie powroty, to wielowątkowa historia tocząca się we współczesności, w stolicy Haiti[6].
W 2010 roku Lahens przyleciała do Nantes, by z merem miasta położyć kamień węgielny pod budowę Pomnika Zniesienia Niewolnictwa[2]. W październiku 2018 roku przyjechała do Polski, gdzie była gościem Conrad Festival w Krakowie[6].
Lahens angażuje się w wiele projektów społecznych, takich jak walka z analfabetyzmem. Jest jednym z założycieli Związku Literatów Haiti, który organizuje spotkania w szkołach wspierające rozwój czytelnictwa[3].
Nagrody i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]W 2013 roku Lahens została laureatką nagrody Prix littéraire des Caraïbes za Guillaume et Nathalie[1]. Rok później otrzymała francuską nagrodę Prix Femina za powieść Bain de lune i została odznaczona Orderem Sztuki i Literatury klasy oficera przez rząd francuski[7].
Dzieła
[edytuj | edytuj kod]Zbiory opowiadań
[edytuj | edytuj kod]- Tante Résia et les Dieux, nouvelles d’Haïti, 1994
- La Petite Corruption, 1999
- La Folie était venue avec la pluie, 2006[1]
Powieści
[edytuj | edytuj kod]- Dans la Maison du père, 2000
- La Couleur de l’aube, 2008
- Guillaume et Nathalie, 2013
- Bain de lune, 2014
- Błogie powroty, 2018 (Douces déroutes, przekład Jacek Giszczak, wydawnictwo Karakter)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Joëlle Vitiello, Yanick Lahens [online], Île en île, 23 listopada 2003 [dostęp 2019-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-18] (fr.).
- ↑ a b Olga Stanisławska, Haitańska pisarka Yanick Lahens: Sprawiedliwość jest formą piękna [online], Wysokie Obcasy, 2 marca 2019 [dostęp 2019-03-12].
- ↑ a b c d Yanick Lahens [online], Internationales Literaturfestival Berlin [dostęp 2019-03-12] (ang.).
- ↑ Yanick Lahens [online], Deep Vellum Publishing [dostęp 2019-03-12] (ang.).
- ↑ Robert H. McCormick jr., Bain de lune by Yanick Lahens [online], World Literature Today, 17 sierpnia 2015 [dostęp 2019-03-12] (ang.).
- ↑ a b Yanick Lahens [online], Wydawnictwo Karakter [dostęp 2019-03-12].
- ↑ Yanick Lahens [online], New York University Arts & Science [dostęp 2019-03-12] (ang.).