Yves Jégo

Yves Jégo
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 kwietnia 1961
Besançon

Sekretarz stanu ds. terytoriów zamorskich Francji
Okres

od 18 marca 2008
do 23 czerwca 2009

Przynależność polityczna

UMP

Multimedia w Wikimedia Commons

Yves Jégo (ur. 17 kwietnia 1961 w Besançon) – francuski polityk i prawnik, samorządowiec, parlamentarzysta, sekretarz stanu w rządzie François Fillona.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia prawnik, uzyskał także dyplom DEA z zakresu nauk politycznych. Pracował jako konsultant zawodowy i wydawca, podjął w 2010 praktykę adwokacką. W 1979 przystąpił do gaullistowskiego Zgromadzenia na rzecz Republiki[1][2]. Z tym ugrupowaniem współtworzył w 2002 Unię na rzecz Ruchu Ludowego. Obejmował szereg funkcji w administracji lokalnej i regionalnej. W 1990 po raz pierwszy został radnym miejscowości Montereau-Fault-Yonne, od 1995 wybierany na urząd jej burmistrza. W latach 1998–1999 był radnym departamentu Sekwana i Marna, a w latach 2010–2011 radnym regionu Île-de-France. W wyborach parlamentarnych w 2002 i w 2007 uzyskiwał mandat posła do Zgromadzenia Narodowego[3]. W marcu 2008 powierzono mu stanowisko sekretarza stanu ds. terytoriów zamorskich[1]. W czasie pełnienia przez niego tej funkcji wybuchły zamieszki na Karaibach. Yves Jégo udał się w lutym 2009 na negocjacje w tamten region, nie doprowadził jednak do zażegnania kryzysu, a wobec narastającej krytyki został odwołany do kraju[4]. W czerwcu tego samego roku odszedł z rządu. Wstąpił w 2009 do Partii Radykalnej, stając się jednym z wiceprzewodniczących tego ugrupowania[5], a dwa lata później zrezygnował z członkostwa w UMP. W wyborach parlamentarnych w 2012 uzyskał poselską reelekcję[6].

W kwietniu 2014 po rezygnacji Jeana-Louisa Borloo został p.o. przewodniczącego Unii Demokratów i Niezależnych. Pełnił tę funkcję do listopada 2014, bez powodzenia ubiegał się o przywództwo w UDI. W 2017 ponownie wybrany do niższej izby francuskiego parlamentu[7], w 2018 zrezygnował jednak z mandatu[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Nota biograficzna na stronie lci.tf1.fr. [dostęp 2012-07-25]. (fr.).
  2. ↑ Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2012-07-25]. (fr.).
  3. ↑ Yves Jégo na stronie Zgromadzenia Narodowego XIII kadencji. [dostęp 2012-07-25]. (fr.).
  4. ↑ Estelle Shirbon: Paris fails to end island protests, seen spreading. reuters.com, 13 lutego 2009. [dostęp 2012-07-25]. (ang.).
  5. ↑ Le Bureau National. partiradical.net. [dostęp 2012-07-25]. (fr.).
  6. ↑ Résultats des élections législatives 2012. lexpress.fr, 17 czerwca 2012. [dostęp 2012-07-25]. (fr.).
  7. ↑ Elections législatives 2017: Résultats 2d tour. interieur.gouv.fr. [dostęp 2017-06-18]. (fr.).
  8. ↑ Yves Jégo na stronie Zgromadzenia Narodowego XV kadencji. [dostęp 2018-07-17]. (fr.).