Yvonne Saunders

Yvonne Saunders
Data i miejsce urodzenia

9 października 1951
Jamajka

Wzrost

165 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Jamajka
Igrzyska panamerykańskie
brąz Cali 1971 bieg na 400 m
brąz Cali 1971 sztafeta 4 × 400 m
Mistrzostwa Ameryki Środkowej i Karaibów
srebro Kingston 1971 sztafeta 4 × 400 m
brąz Kingston 1971 bieg na 400 m
brąz Kingston 1971 skok w dal
Reprezentacja  Kanada
Igrzyska Brytyjskiej Wspólnoty Narodów
złoto Christchurch 1974 lekkoatletyka
(bieg na 400 m)
brąz Christchurch 1974 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 400 m)

Yvonne Saunders, po mężu Mondesire (ur. 9 października 1951 na Jamajce[1]) – jamajska, a następnie kanadyjska lekkoatletka, sprinterka i biegaczka średniodystansowa, mistrzyni igrzysk Brytyjskiej Wspólnoty Narodów, dwukrotna olimpijka.

Kariera sportowa

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się na Jamajce, lecz wychowała w Wielkiej Brytanii. Od 1970 mieszkała w Kanadzie. Początkowo reprezentowała kraj swego urodzenia, a od 1973 Kanadę.

Jako reprezentantka Jamajki wzięła udział w igrzyskach Brytyjskiej Wspólnoty Narodów w 1970 w Edynburgu, gdzie zajęła 5. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów i 8. miejsce w pięcioboju[2]. Zdobyła trzy medale na mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów w 1971 w Kingston: srebrny w sztafecie 4 × 400 metrów oraz brązowe w biegu na 400 metrów i w skoku w dal[3].

Wywalczyła dwa brązowe medale na igrzyskach panamerykańskich w 1971 w Cali w biegu na 400 metrów (za swą koleżanką z reprezentacji Jamajki Marilyn Neufville i Carmen Trustée z Kuby) oraz w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Beverley Franklin, Ruth Williams, Saunders i Neufville). Zajęła również 5. miejsce w skoku w dal, a sztafeta 4 × 100 metrów została zdyskwalifikowana[4]. Na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium odpadła w półfinale biegu na 400 metrów i eliminacjach sztafety 4 × 400 metrów[1].

Już jako reprezentantka Kanady zwyciężyła w biegu na 400 metrów (przed Veroną Bernard z Anglii i Charlane Rendiną z Australii) oraz zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Brenda Walsh, Margaret MacGowan, Maureen Crowley i Saunders) na igrzyskach Brytyjskiej Wspólnoty Narodów w 1974 w Christchurch[5]. Zajęła 8. w sztafecie 4 × 400 metrów oraz odpadła w eliminacjach biegu na 800 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu[1]. Zwyciężyła w biegu na 800 metrów na zawodach Liberty Bell Classic w 1980 w Filadelfii, zorganizowanych dla lekkoatletów z państw bojkotujących igrzyska olimpijskie w 1980 w Moskwie[6].

Saunders była mistrzynią Kanady w biegu na 400 metrów w 1970 i 1973 oraz w skoku w dal w 1970, a także wicemistrzynią w pięcioboju w 1969 oraz w biegu na 800 metrów w 1973 i 1980[7]. Trzykrotnie poprawiała rekord Kanady w biegu na 400 metrów do czasu 51,67 s, uzyskanego 26 stycznia 1974 w Christchurch, raz była rekordzistką w biegu na 800 metrów (czas 2:00,1 uzyskany 3 lipca 1975 w Oslo) i trzy razy w sztafecie 4 × 400 metrów (do wyniku 3:28,81 osiągniętego 30 lipca 1976 w Montrealu[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Yvonne Saunders [online], olympedia.org [dostęp 2021-01-24] (ang.).
  2. ↑ Yvonne Saunders [online], thecgf.com [dostęp 2021-01-24] (ang.).
  3. ↑ Central American and Caribbean Championships (Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-01-24] (ang.).
  4. ↑ Pan-American Games, Cali, Colombia 1971 [online], atfs.org, s. 19–21 [dostęp 2021-01-24] (ang.).
  5. ↑ Yvonne Saunders [online], thecgf.com [dostęp 2021-01-24] (ang.).
  6. ↑ Olympic Boycott Games [online], GBRAthletics [dostęp 2021-01-24] (ang.).
  7. ↑ CANADIAN CHAMPIONSHIPS MEDALLISTS / MÉDAILLÉS DES CHAMPIONNATS CANADIENS 1900-2015 WOMEN/ FEMME [online], Athletics Canada [dostęp 2021-01-24] (ang. • fr.).
  8. ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 228, 235 i 370. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Mistrzynie igrzysk Wspólnoty Narodów w biegu na 400 metrów
  1. ↑ W 1966 zawodniczki rywalizowały na dystansie 440 jardów.