wieś | |
Kościół pw. św. Jakuba Apostoła w Zabartowie | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (III 2011) |
375[2] |
Strefa numeracyjna |
52 |
Kod pocztowy |
89-410[3] |
Tablice rejestracyjne |
CSE |
SIMC |
0100078 |
Położenie na mapie gminy Więcbork | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego | |
Położenie na mapie powiatu sępoleńskiego | |
53°17′47″N 17°31′31″E/53,296389 17,525278[1] |
Zabartowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie sępoleńskim, w gminie Więcbork.
Od XIV wieku wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Jakuba Apostoła[4].
Wieś duchowna, własność arcybiskupstwa gnieźnieńskiego, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie nakielskim województwa kaliskiego[5].
Pierwsze ślady osadnictwa w Zabartowie pochodzą z IX wieku. Kolejny etap osadnictwa przypadł na XII wiek. Pierwszy znany zapis pochodzi z 1279 roku i potwierdza właścicieli Zabartowa, Doliwów z Dębna, którzy darowali tę osadę klasztorowi cystersów w Lądzie, którzy z kolei w 1288 r. wymienili ją z arcybiskupem gnieźnieńskim. We wsi znajduje się kościół rzymskokatolicki z XIX wieku. Jest ona położona przy Jeziorze Proboszczowskim.
Według legendy na tutejszym głazie narzutowym w 1079 roku w drodze do Górki Klasztornej objawiła się Matka Boża, by zobaczyć jak daleko ma jeszcze do swojego celu.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 375 mieszkańców[2]. Jest szóstą co do wielkości miejscowością gminy Więcbork.