wieś | |
Dwór z XVI w. | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (III 2011) |
1471[2] |
Strefa numeracyjna |
76 |
Kod pocztowy |
59-516[3] |
Tablice rejestracyjne |
DZL |
SIMC |
0368480 |
Położenie na mapie gminy Zagrodno | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie powiatu złotoryjskiego | |
51°11′27″N 15°51′57″E/51,190833 15,865833[1] |
Zagrodno (niem. Adelsdorf[4], po 1945 roku Adelin[5]) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie złotoryjskim, w gminie Zagrodno, na pograniczu Pogórza Kaczawskiego w Sudetach i Niziny Śląsko-Łużyckiej (Równiny Chojnowskiej).
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa legnickiego.
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyło 1471 mieszkańców[2]. Jest największą miejscowością gminy Zagrodno.
12 listopada 1946 nadano miejscowości polską nazwę Zagrodno[4].
W 1945 r. miejscowość została zajęta przez wojska radzieckie, a następnie przyłączona do Polski. Ówczesnych mieszkańców wysiedlono do Niemiec.
7 sierpnia 2010 Zagrodno zostało zalane przez wezbraną po opadach rzekę Skorę[6]; poziom wody osiągnął wysokość ponad 3 metry[7].
W 1944 r. Niemcy umieścili w zabudowaniach folwarku przy pałacu w Zagrodnie część zbiorów Centralnej Biblioteki Wojskowej, Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego, autografy utworów Juliusza Słowackiego, Fredry, Adama Mickiewicza, Kasprowicza, Morsztyna, Potockiego, Asnyka, Sienkiewicza, Żeromskiego, Reymonta, oraz ewakuowane przed frontem na Wawel przez Mieczysława Gębarowicza wybrane książki z lwowskiego Zakładu Narodowego im. Ossolińskich[8][9]. Zachowane zbiory biblioteczne zostały odnalezione m.in. przez doktora Knota z Wrocławia i zasiliły w 1947 r. reaktywowaną we Wrocławiu Bibliotekę Ossolineum oraz powróciły do bibliotek z których pochodziły.
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[10]: