Załamek U

Załamek U na wyidealizowanym schemacie zapisu EKG pojedynczego cyklu pracy serca.

Załamek U – w terminologii medycznej określenie fragmentu zapisu elektrokardiograficznego odpowiadającego prawdopodobnie repolaryzacji przegrody lub powolnej repolaryzacji komór^[1]. Jego pochodzenie nie jest do końca wyjaśnione^[2]. Jest widoczny w ok. 25% zapisów EKG^[3].

Prawidłowy załamek U

Załamek U występuje bezpośrednio po załamku T. Jego wychylenie jest zgodne z poprzedzającym go załamkiem T, a amplituda nie powinna przekraczać 2 mm^[2].

Zmiany załamka U

• Wysokie załamki U^[2]:
  • obniżone stężenie potasu w surowicy
  • pheochromocytoma
  • udar mózgu
  • wrodzony zespół długiego QT
• Odwrócone załamki U – występują bardzo rzadko; mogą świadczyć o niedokrwieniu mięśnia sercowego lub o przeciążeniu objętościowym lewej komory^[4].

Przypisy

1. Andrew R. Houghton, David Gray: EKG – jasno i zrozumiale. red. wyd. pol. Waldemar Banasiak ; tł. Maria Jakubowska-Najnigier, Katarzyna Tymińska-Sędek. Bielsko-Biała: a-Medica Press, 2005, s. 27. ISBN 83-88778-86-2.
2. Andrzej Szczeklik: Choroby wewnętrzne [Dokument elektroniczny] : podręcznik multimedialny oparty na zasadach EBM. Kraków: Medycyna Praktyczna, 2006. ISBN 83-7430-072-8. Brak numerów stron w książce
3. Tomasz Tomasik, Adam Windak, Anna Skalska, Jolanta Kulczycka-Życzkowska, Józef Kocemba: Elektrokardiografia dla lekarza praktyka. Kraków: Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne "Vesalius", 1998, s. 25. ISBN 83-85688-03-X.
4. Conrath C, Opthof T. The patient U wave. „Cardiovasc Res”. 2 (67), 2005. 184–6. DOI: 10.1016/j.cardiores.2005.05.027. PMID: 15979057. 

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.