Data i miejsce urodzenia |
18 października 1949 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
18 lutego 2022 |
Minister kultury i sztuki | |
Okres |
od 7 lutego 1996 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Przewodniczący Stronnictwa „Piast” | |
Okres |
od 8 kwietnia 2006[1] |
Przynależność polityczna | |
Następca |
Romuald Zgrzywa |
Odznaczenia | |
Zdzisław Zbigniew Podkański (ur. 18 października 1949 w Guzówce, zm. 18 lutego 2022[2] w Lublinie[3]) – polski polityk i urzędnik, w latach 1994–1996 wiceminister, następnie do 1997 minister kultury i sztuki, poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej II, III i IV kadencji, od 2004 do 2009 poseł do Parlamentu Europejskiego VI kadencji, wiceprzewodniczący sejmiku lubelskiego VI kadencji.
Syn Henryka i Joanny[3]. W 1972 ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Od 1972 do 1973 pracował jako instruktor w zarządzie wojewódzkim Towarzystwa Wiedzy Powszechnej, a w latach 1973–1975 i 1980–1984 w komitecie wojewódzkim Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Od 1975 do 1980 był kierownikiem wydziału w zarządzie wojewódzkim Związku Socjalistycznej Młodzieży Wiejskiej. Od 1984 do 1992 pełnił funkcję dyrektora biura zarządu głównego Stowarzyszenia Twórców Ludowych. Następnie do 1994 pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki jako pełnomocnik ministra.
W 1993 objął funkcję wiceprezesa zarządu głównego Społecznego Ruchu Spółdzielców. W 1998 został marszałkiem Sejmiku Chłopów Polskich Był członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego[4] oraz działaczem Międzynarodowej Rady Organizacji Festiwali Folklorystycznych i Sztuki Ludowej (CIOFF).
W 1970 wstąpił do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. W 1991 został prezesem zarządu wojewódzkiego Polskiego Stronnictwa Ludowego w Lublinie. Zasiadał w radzie naczelnej partii. W marcu 2004 został wiceprezesem PSL[5].
Bezskutecznie kandydował do Sejmu w 1989[6] i 1991[7]. W latach 1993–2004 sprawował mandat posła II, III i IV kadencji. Od 1994 do 1996 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Kultury i Sztuki. W rządzie Włodzimierza Cimoszewicza (1996–1997) pełnił funkcję ministra kultury i sztuki. W 2004 został wybrany do Parlamentu Europejskiego[8] w okręgu obejmującym województwo lubelskie.
W lutym 2006 za złamanie statutu (przejście do frakcji UEN bez zgody władz partii) został wykluczony z PSL. Stanął na czele nowego ugrupowania pod nazwą Polskie Stronnictwo Ludowe „Piast”[9], które po uchyleniu rejestracji przez Sąd Apelacyjny w 2007 przyjęło nazwę Stronnictwo „Piast”. W 2009 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję z listy KW Libertas w wyborach do Parlamentu Europejskiego w okręgu wyborczym Lublin (otrzymał 9016 głosów[10]). W lutym 2010 zadeklarował zamiar startu w wyborach prezydenckich w tym samym roku, jednak nie zebrał 100 tys. podpisów wymaganych do rejestracji swojej kandydatury, popierając Jarosława Kaczyńskiego.
W wyborach samorządowych w 2010 bez powodzenia kandydował na radnego sejmiku lubelskiego[11] oraz na urząd prezydenta Lublina (otrzymał 0,77% głosów)[12]. W wyborach parlamentarnych w 2011 był, jako przedstawiciel Stronnictwa „Piast”, kandydatem do Sejmu z 17. pozycji listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu lubelskim[13], nie uzyskał mandatu. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 ponownie był kandydatem PiS, startując z 8. miejsca jako przedstawiciel Stronnictwa „Piast” z listy tej partii i nie uzyskując mandatu deputowanego[14]. W tym samym roku uzyskał natomiast mandat radnego sejmiku lubelskiego V kadencji (ponownie startując z listy PiS; zasiadł w klubie radnych tej partii)[15]. W 2015 ponownie bezskutecznie z listy PiS kandydował do Sejmu.
9 września 2018 zakończył pełnienie funkcji przewodniczącego Stronnictwa „Piast”, zostając przewodniczącym rady politycznej tej partii[16]. W następnym miesiącu został wybrany z listy PiS na radnego województwa kolejnej kadencji[17], zostając wiceprzewodniczącym sejmiku[18]. W czerwcu 2019 odmówił objęcia mandatu posła VIII kadencji w miejsce wybranej do Parlamentu Europejskiego Elżbiety Kruk[19].
Został pochowany na cmentarzu w Krężnicy Jarej[20].
W 2022 odznaczony pośmiertnie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[21][20].