Ze’ew Elkin
.png)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Minister ds. Jerozolimy i dziedzictwa narodowego | |
| Okres |
od 13 czerwca 2021 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Minister budownictwa | |
| Okres |
od 13 czerwca 2021 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Członek Knesetu | |
| Okres |
od 2006 |
| Przynależność polityczna | |
| Minister ds. Jerozolimy i dziedzictwa narodowego | |
| Okres |
od 1 czerwca 2015 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister absorpcji imigrantów | |
| Okres |
od 14 maja 2015 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister szkolnictwa wyższego | |
| Okres |
od 17 maja 2020 |
| Przynależność polityczna | |
Ze’ew Elkin (hebr.: זְאֵב אֵלְקִין, ros.: Зеэв Элькин, ur. 3 kwietnia 1971 w Charkowie[1]) – izraelski polityk, od czerwca 2021 roku minister budownictwa i mieszkalnictwa oraz minister ds. Jerozolimy i Dziedzictwa Narodowego[1], od 2006 poseł do Knesetu. W latach 2015–2020 był ministrem absorpcji imigrantów oraz ministrem ds. Jerozolimy i dziedzictwa narodowego w 4. rządzie Binjamina Netanjahu. Od maja do grudnia 2020 roku sprawował urząd ministra zasobów wodnych i ministra szkolnictwa wyższego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Charkowie, wówczas na terenie ZSRR. Był sekretarzem generalnym Ruchu Bene Akiwa w Związku Radzieckim. Wyemigrował do Izraela w 1990[2]
Służbę wojskową ukończył w stopniu szeregowego. Ukończył studia z historii narodu izraelskiego i matematyki na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie w 1994 roku[2].
Po raz pierwszy do Knesetu wszedł w 2006 roku z list Kadimy[2]. W 2009 ponownie udało mu się uzyskać mandat, tym razem już z list Likudu. W wyborach 2013 startował z listy wspólnej Likudu i partii Nasz Dom Izrael[2], został posłem oraz zastępcą ministra spraw zagranicznych.
W 2015 po raz czwarty został parlamentarzystą z listy Likudu[2]. 14 maja 2015 został ministrem absorpcji imigrantów, a 1 czerwca również ministrem ds. Jerozolimy i dziedzictwa narodowego w 4. rządzie Binjamina Netanjahu[3][4].
W wyborach w kwietniu 2019 uzyskał reelekcję[2].
17 maja 2020 roku zaprzysiężony na ministra zasobów wodnych i ministra szkolnictwa wyższego[5].
23 grudnia ogłosił rezygnację ze stanowisk ministerialnych, mandatu poselskiego i przeszedł do partii Gide’ona Sa’ara – Nowa Nadzieja[6].
W wyborach pralamentarnych z 2021 dostał się do Knesetu z list Nowej Nadziei[7], która uzyskała sześć mandatów. Następnie został mianowany ministrem ds. Jerozolimy i Dziedzictwa Narodowego oraz ministrem budownictwa i mieszkalnictwa[1], w związku z czym na mocy prawa norweskiego zrezygnował z miejsca w parlamencie.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Jest żonaty, ma dwójkę dzieci[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Ze'ev Elkin [online], main.knesset.gov.il [dostęp 2022-05-05].
- ↑ a b c d e f g Ze’ew Elkin (ang.) – profil na stronie Knesetu.
- ↑ All Governments of Israel. Twentieth Knesset: Government 34. knesset.gov.il. [dostęp 2019-05-03]. (ang.).
- ↑ Itamar Sharon: Who’s who in Netanyahu’s 2015 government. The Times of Israel, 2015-05-15. [dostęp 2015-05-21]. (ang.).
- ↑ The ministers of Israel’s 35th government, „The Times of Israel”, 17 maja 2020 [dostęp 2020-05-17].
- ↑ Likud’s Elkin officially quits Knesset to join forces with Netanyahu rival Sa’ar, „The Times of Israel”, 24 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-28].
- ↑ Zeev Elkin - Knesset Positions [online], main.knesset.gov.il [dostęp 2022-05-05].
|
|
|
|