Zjednoczone Kolonie Nowej Anglii

Kolonie w Nowej Anglii ok. 1600 r.

Zjednoczone Kolonie Nowej Anglii, Konfederacja Nowej Anglii (ang. United Colonies of New England, New England Confederation) – konfederacja czterech kolonii w Nowej Anglii, istniejąca w latach 1643–1684.

Zjednoczone Kolonie Nowej Anglii powołali 19 maja 1643 r.[1] w Bostonie[2] przedstawiciele kolonii Massachusetts Bay, New Haven, Plymouth i Connecticut, podpisując tzw. Artykuły Konfederacji[1], które stanowiły rodzaj konstytucji unii[2]. Kolonie zobowiązywały się w nich do wzajemnej (w szczególności militarnej) pomocy[1], skierowanej w głównej mierze przeciwko Indianom i osadnikom z Nowych Niderlandów[3] oraz z kolonii francuskich[4], ale też traktowania się wzajemnie jako odrębne państwa, z czego wynikało zobowiązanie do nieingerowania w wewnętrzne sprawy pozostałych członków unii. Pomimo tego jednoczące się kolonie powołały rodzaj rządu – komisarzy (po dwóch z każdej kolonii), którzy mieli zbierać się przynajmniej raz w roku[1], choć główną słabością tego ciała był fakt, że miał on kompetencje głównie doradcze[2].

Artykuły Konfederacji odwoływały się do żywych wśród kolonistów idei uniezależnienia się od Anglii i monarchii, które pojawiły się już w trakcie rejsu statku Mayflower[1]. Ponadto celem konfederacji było rozwiązanie wzajemnych sporów w zakresie handlu, granic i nieporozumień religijnych. Do unii nie włączono osad z późniejszych Rhode Island i Maine, ze względu na odrzucanie przez nich zasad purytanizmu[4], choć zgłosiły one chęć akcesji[2].

Funkcjonowanie konfederacji było krótkotrwałe, gdyż traciła ona szybko faktyczną władzę wraz z wchodzeniem w życie kolejnych, wydawanych przez Anglię, Aktów Nawigacyjnych, które w coraz większym stopniu uzależniały kolonie od władzy centralnej. Ustawy te były wydawane zarówno przez władze w okresie Republiki, jak również po restauracji Stuartów (1650, 1651, 1660, 1663, 1672 i 1696 r.)[1].

Ponadto podejmowane w imieniu konfederacji uchwały były często ignorowane przez Massachusetts, które było najsilniejszym z członków unii[4] ze względu na największą liczbę ludności[2], największą liczbę rekrutów do milicji[1] i największe wpływy podatkowe. Jednym z przejawów prowadzenia przez Massachusetts niezależnej polityki była odmowa udziału w wojnie przeciw koloniom niderlandzkim w 1653 r. Krótko przed aneksją New Haven przez Connecticut (1665), zmniejszono częstotliwość posiedzeń komisarzy do jednego na trzy lata. Ożywienie unii miało miejsce w latach 1675–1676, gdy kolonie pokonały Indian w tzw. wojnie króla Filipa[2]. Konfederacja funkcjonowała do ok. 1684 r., kiedy miało miejsce ostatnie udokumentowane zebranie komisarzy z należących do niej kolonii[1].

Ustalenia zawarte w Artykułach Konfederacji

[edytuj | edytuj kod]

Artykuły Konfederacji ustalały między innymi, że[5]:

  • Kolonie sformują ligę przyjaźni z wzajemnymi zabezpieczeniem militarnym. Ten związek zapewniłby bezpieczeństwo społeczne oraz dobrobyt kolonii, a także zachowałby ich purytański styl życia.
  • Kolonie miały zachować swoje obecne terytorium. Ich jurysdykcje pozostaną nieskrępowane przez innych członków konfederacji, a wszelkie wprowadzone zmiany musiałyby zostać uzgodnione przez pozostałych członków.
  • Gdyby wybuchła wojna, wszyscy członkowie konfederacji będą ze sobą związani. Oznaczało to, że musieli wnieść do wojny wszystko, pod względem ludzi i zaopatrzenia, do czego byli zdolni. Kolonie byłyby również zobowiązane do przedstawienia spisu wszystkich dostępnych dla milicji ludzi. Wszyscy mężczyźni w wieku od 16 do 60 lat mieli być uznawani za kwalifikujących się do służby. Wszelkie zyski z konfliktu zbrojnego miały być sprawiedliwie dzielone między konfederację.
  • Jeśli któryś z członków konfederacji został zaatakowany, pozostali członkowie musieli mu niezwłocznie przyjść z pomocą. Pomoc ta miałaby miejsce proporcjonalnie. Massachusetts Bay musiałoby wysłać 100 uzbrojonych i zaopatrzonych ludzi, pozostałe kolonie 45 uzbrojonych i zaopatrzonych ludzi lub mniej, w zależności od wielkości i liczby ludności. Jeśli potrzebna jest większa liczba ludzi lub zapasów, to musieliby ją zatwierdzić komisarze Konfederacji.
  • Z każdej prowincji miało być wybranych po dwóch komisarzy do zarządzania sprawami wojennymi. Komisarze mieli spotykać się raz w roku w pierwszy czwartek września, rotując miejsce spotkania w koloniach.
  • Komisarze wybierali spośród siebie prezydenta. Nie miałby on żadnych dodatkowych uprawnień i pełniłby funkcję czysto administracyjną.
  • Komisarze mieliby uprawnienia do tworzenia projektów ustaw i kodeksów, które byłyby korzystne dla ogólnego dobrobytu Konfederacji. Prawa te miałyby zapewnić przyjazne stosunki między prowincjami i bezpieczeństwo Konfederacji. Miała też nastąpić współpraca między prowincjami w zakresie zwrotu zbiegów i niewolników kontraktowych-uciekinierów.
  • Kolonia członkowska miała nie podejmować żadnych działań wojennych lub wszczynać konfliktu bez zgody innych. Miałoby to zapobiec zmuszaniu mniejszych prowincji do angażowania się w wojnę, w której nie miały wystarczających zasobów. Każda ofensywna wojna wymagałaby zgody sześciu z ośmiu Komisarzy.
  • W zwykłych okolicznościach, decyzje administracyjne mogło podejmować czterech komisarzy, ale każda decyzja musiałaby mieścić się w granicach dostępnych ludzi i zasobów. Żadna decyzja dotycząca rachunków lub opłat nie mogła zostać podjęta w obecności mniej niż sześciu Komisarzy.
  • Jeśli którakolwiek kolonia członkowska Konfederacji miała złamać którąkolwiek z klauzul, wówczas komisarze pozostałych kolonii mieli spotkać się i zadecydować o dalszych działaniach.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h Pierwsza unia Stanów Zjednoczonych [online], histmag.org [dostęp 2021-05-21].
  2. ↑ a b c d e f New England Confederation [online], www.infoplease.com [dostęp 2021-05-21] (ang.).
  3. ↑ Nowa Anglia, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-05-21].
  4. ↑ a b c New England Confederation, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2021-05-21] (ang.).
  5. ↑ Francis Newton Thorpe: The Articles of Confederation of the United Colonies of New England; May 19, 1643. Lillian Goldman Law Library, 1909. [dostęp 2021-07-02]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]