Portret Zofii z Czartoryskich Zamoyskiej, 1802–1803, Robert Lefèvre | |
Data i miejsce urodzenia |
15 września 1778 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
27 lutego 1837 |
Ojciec | |
Matka | |
Mąż | |
Dzieci |
Konstanty (ur. 1799), Andrzej Artur (1800), Jan (1802), Władysław (1803), Celina (1804), Jadwiga (1806), Zdzisław (1810), August (1811), Eliza (1818) i Stanisław (1820)[1] |
Zofia z Czartoryskich Zamoyska (ur. 15 września 1778 w Warszawie, zm. 27 lutego 1837 we Florencji) – polska arystokratka zwana „Matką Rodu Zamoyskich”, filantropka, inicjatorka Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności.
Urodziła się 15 września 1778 roku w Warszawie[1][3]. Była piątym[1] dzieckiem Izabeli Czartoryskiej z domu Fleming i Adama Kazimierza Czartoryskiego[1][4], choć jej ojcem mógł być w rzeczywistości Franciszek Ksawery Branicki[1].
Uważana była przez współczesnych za wielką piękność[1][4]. Często ją portretowano[1]. 20 maja 1798 roku, w Puławach, wyszła za mąż za Stanisława Kostkę Zamoyskiego. Nazywana jest „Matką Rodu Zamoyskich”, ponieważ została matką dziesięciorga dzieci: Konstantego (ur. 1799), Andrzeja Artura (1800), Jana (1802), Władysława (1803), Celiny (1804), Jadwigi (1806), Zdzisława (1810), Augusta (1811), Elizy (1818) i Stanisława (1820)[1].
Zaangażowała się w działalność charytatywną[1]. W 1814 roku[4][5] założyła Warszawskie Towarzystwo Dobroczynności[1][4][5], na rzecz którego jako ośmiolatek koncertował Fryderyk Chopin[1]. Przewodniczyła także Towarzystwu Muzycznemu w Warszawie[1].
Napisała i wydała poradnik Rady dla córki przeznaczony dla jej córki Jadwigi, przyszłej żony Leona Sapiehy. W publikacji roztrząsała takie kwestie, jak co to znaczy być pobożną kobietą i dobrą żoną. Najnowsze wydanie książki ukazało się w 2002 roku[1].
Wyjechała za granicę ze względu na problemy zdrowotne[1]. Zmarła 27 lutego 1837 roku we Florencji[1][3] na skutek gruźlicy. Została pochowana w kościele Santa Croce, jej nagrobek wykonał Lorenzo Bartolini[1].