Zwierzomorkowate

Zwierzomorkowate
Ilustracja
Stylopage sp. Na dole strzępki przerastające ciało nicienia
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

Zoopagomycota

Gromada

Zoopagomycetes

Rząd

zwierzomorkowce

Rodzina

zwierzomorkowate

Nazwa systematyczna
Zoopagaceae Drechsler
Mycologia 30(2): 154 (1938)
Typ nomenklatoryczny

Zoopage Drechsler 1935

Zwierzomorkowate (Zoopagaceae Drechsler) – rodzina grzybów z rzędu zwierzomorkowców (Zoopagales)[1]. Grzyby mięsożerne[2].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Drechsler utworzył rodzinę Zoopagaceae przenosząc do rodziny Cochlonemataceae grzyby pasożytnicze. W ten sposób w rodzinie Zoopagaceae pozostały tylko gatunki drapieżne. Łowią one drobne zwierzęta (głównie ameby i nicienie) za pomocą kleistego śluzu wytwarzanego przez strzępki. Do ciała złapanej ofiary wpuszczają tylko ssawki, natomiast grzybnia wegetatywna i struktury rozrodcze są wytwarzane zewnętrznie. Zarodniki tych grzybów są produkowane pojedynczo lub w łańcuchach. Chlamydospory poza morfologią i położeniem względem strzępek rodzicielskich, są podobne do propaguli wytwarzanych przez Acaulopage i Stylopage – powstają w wyniku ewakuacji cytoplazmy strzępki rodzicielskiej. W rodzaju Cystopage zygospory są nieznane, zaś te produkowane przez Acaulopage, Stylopage, Zoopage i Zoophagus są podobne do teleomorficznych zarodników tworzonych przez Cochlonematace. Zarodniki płciowe są stosunkowo małe, szkliste, z szorstką ścianą zygosporangialną i przylegającymi, anizogamicznymi zawiesiami[2].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Zoopagaceae, Zoopagales, Incertae sedis, Zoopagomycetes, Zoopagomycotina, Zoopagomycota, Fungi[1].

Rodzinę tę do taksonomii wprowadził Charles Drechsler w 1938 r.[1] Według Index Fungorum bazującego na Dictionary of the Fungi należą do niej rodzaje[3]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2021-01-03] (ang.).
  2. a b Zygomycetes. Zoopagaceae [online] [dostęp 2021-01-03] (ang.).
  3. CABI databases [online] [dostęp 2020-09-08] (ang.).