Zygmunt Zimowski

Zygmunt Zimowski
Arcybiskup ad personam
Ilustracja
Zygmunt Zimowski (2010)
Non ministrari sed ministrare
Nie przyszedłem, aby mi służono, lecz aby służyć
Kraj działania

Polska, Watykan

Data i miejsce urodzenia

7 kwietnia 1949
Kupienin

Data i miejsce śmierci

12 lipca 2016
Dąbrowa Tarnowska

Miejsce pochówku

katedra w Radomiu

Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia
Okres sprawowania

2009–2016

Biskup diecezjalny radomski
Okres sprawowania

2002–2009

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

27 maja 1973

Nominacja biskupia

28 marca 2002

Sakra biskupia

25 maja 2002

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Komandor z Gwiazdą Orderu Grobu Świętego
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

25 maja 2002

Miejscowość

Radom

Miejsce

katedra Opieki Najświętszej Maryi Panny

Konsekrator

Joseph Ratzinger

Współkonsekratorzy

Józef Kowalczyk
Edward Materski

Zygmunt Zimowski (ur. 7 kwietnia 1949 w Kupieninie, zm. 12 lipca 2016 w Dąbrowie Tarnowskiej) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii dogmatycznej, arcybiskup ad personam, biskup diecezjalny radomski w latach 2002–2009, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia w latach 2009–2016.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 7 kwietnia 1949 w Kupieninie[1]. Kształcił się w Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Kościuszki w Dąbrowie Tarnowskiej[2], które ukończył w 1967[1]. W latach 1967–1973 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie[3]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 27 maja 1973 w katedrze tarnowskiej miejscowy biskup diecezjalny Jerzy Ablewicz[1][4]. W 1975 rozpoczął studia specjalistyczne w zakresie teologii dogmatycznej na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, które ukończył w 1978 z licencjatem z teologii. W latach 1978–1982 kontynuował studia na fakultecie teologicznym Uniwersytetu Leopolda Franciszka w Innsbrucku, gdzie uzyskał doktorat z teologii dogmatycznej na podstawie dysertacji Einfluβ der östlichen Bischöfen auf Theologie der „Lumen gentium” (Wpływ biskupów Kościołów wschodnich na teologię „Lumen gentium”)[1][5].

W latach 1973–1975 był wikariuszem w parafii św. Elżbiety w Starym Sączu[2]. Od 1983 pracował w Kongregacji Nauki Wiary Stolicy Apostolskiej. W tym czasie uczestniczył w pracach nad przygotowaniem Katechizmu Kościoła katolickiego (szczególnie polskiego wydania), pełnił funkcję postulatora w Kongregacji ds. Kanonizacyjnych, prowadząc procesy beatyfikacyjne Karoliny Kózki, ks. Romana Sitki i Marii Julitty Ritz, a także współpracował z Radiem Watykańskim. Równocześnie w latach 1983–1990 pełnił posługę duszpasterską w parafii Matki Bożej Dobrej Rady w Rzymie, a od 1991 był kapelanem w Domu Macierzystym Sióstr Benedyktynek Wynagradzających Najświętszemu Obliczu Chrystusa Pana w Bassano Romano. Przyczynił się do powstania w Kupieninie Domu Radosnej Starości im. Jana Pawła II i kaplicy Świętych Apostołów Piotra i Pawła. W 1988 otrzymał godność kapelana Jego Świątobliwości, a w 1999 prałata honorowego[1].

28 marca 2002 papież Jan Paweł II mianował go biskupem diecezjalnym diecezji radomskiej[5]. 25 maja 2002 otrzymał święcenia biskupie i odbył ingres do katedry Opieki Najświętszej Maryi Panny w Radomiu[1][6]. Konsekrował go kardynał Joseph Ratzinger, prefekt Kongregacji Nauki Wiary (późniejszy papież Benedykt XVI), w asyście arcybiskupa Józefa Kowalczyka, nuncjusza apostolskiego w Polsce, i Edwarda Materskiego, emerytowanego biskupa diecezjalnego radomskiego[7]. Na swoje zawołanie biskupie przyjął słowa: „Non ministrari sed ministrare” (Nie przyszedłem, aby mi służono, lecz aby służyć)[1].

Jako ordynariusz radomski w 2005 przeprowadził I diecezjalny kongres eucharystyczny, a w 2008 rozpoczął II synod diecezjalny. Przyczynił się do uzyskania tytułu bazyliki mniejszej dla kościoła św. Kazimierza w Radomiu w 2003, a także koronacji obrazów Matki Bożej Ostrobramskiej w Skarżysku-Kamiennej w 2005 i Matki Bożej Bolesnej w Kałkowie-Godowie w 2007. Zorganizował, trwającą w latach 2006–2007, peregrynację kopii obrazu Matki Bożej Częstochowskiej po obszarze diecezji[2]. W 2005 ustanowił w diecezji instytucję nadzwyczajnych szafarzy Komunii Świętej[8]. W 2003 założył Fundację „Dać Sercom Nadzieję”[2], w ramach której powstało Centrum Psychoterapii Rodzin[9]. Z jego inicjatywy wybudowano w 2007 Ośrodek Edukacyjno-Charytatywny Diecezji Radomskiej „Emaus” w Turnie, będący miejscem wypoczynku dla dzieci i młodzieży z rodzin wielodzietnych i ubogich[2][9]. Był pomysłodawcą powstałego w 2004 Diecezjalnego Ośrodka Duszpasterstwa Akademickiego w Radomiu, a także założonego w 2008 przy Instytucie Teologicznym w Radomiu Centrum Myśli Benedykta XVI[2], zajmującego się oprócz prowadzenia działalności edukacyjnej gromadzeniem i promowaniem publikacji teologicznych Josepha Ratzingera[9]. Podjął decyzje o włączeniu diecezjalnej rozgłośni radiowej do ogólnopolskiej sieci Radia Plus, a „Tygodnika Ave” do „Gościa Niedzielnego”[9].

W ramach prac Konferencji Episkopatu Polski był przewodniczącym Komisji Nauki Wiary (2002–2009)[10][11], delegatem ds. Duszpasterstwa Emigracyjnego (2008–2009)[12][13]. W 2007 został członkiem Rady Stałej[14]. Objął też funkcję przewodniczącego Komisji ds. Polonii i Polaków za granicą, a także wszedł w skład Zespołu ds. Kontaktów z Polską Radą Ekumeniczną, Zespołu Biskupów ds. Duszpasterskiej Troski o Radio Maryja i Rady ds. Ekumenizmu. Z ramienia Episkopatu Polski w 2005 uczestniczył w sesji Synodu Biskupów poświęconej Eucharystii i w 48. Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym w Guadalajarze w 2004. Brał udział w Światowych Dniach Młodzieży w Toronto w 2002 i w Kolonii w 2005, gdzie wygłaszał katechezy[2].

18 kwietnia 2009 papież Benedykt XVI mianował go przewodniczącym Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia i wyniósł do godności arcybiskupa, jednocześnie zwalniając go z posługi biskupiej w Radomiu[15][16]. Urząd w Watykanie objął 21 kwietnia 2009[17], a do 30 czerwca 2009 kierował diecezją radomską jako administrator apostolski[18]. 4 maja 2011 Benedykt XVI ustanowił go członkiem Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych[19], a 28 lipca 2012 Kongregacji ds. Biskupów[20].

Był współkonsekratorem podczas sakr biskupa diecezjalnego zamojsko-lubaczowskiego Wacława Depy (2006) i biskupa diecezjalnego Umzimkulu Stanisława Dziuby (2009)[7].

Zmarł 12 lipca 2016 w szpitalu w Dąbrowie Tarnowskiej[21]. 19 lipca 2016 został pochowany w katedrze radomskiej[22].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Prezydent RP Lech Kaczyński nadał mu w 2008 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[23], natomiast w 2015 prezydent RP Andrzej Duda odznaczył go Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą tego samego orderu[24][25].

W 2009 nadano mu honorowe obywatelstwa Radomia[26] i gminy Odrzywół[27]. W tym samym roku wyróżniono go Medalem Pamiątkowym „Pro Masovia”[28].

W 2008 otrzymał tytuł doktora honoris causa Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie[29].

W 2007 otrzymał Medal „Pro Memoria”[30], w 2012 medal Bene Merenti, przyznany przez Polskie Towarzystwo Teologiczne[31], a w 2005 medal Jordana, nadany przez Towarzystwo Przyjaciół Dzieci[32]. W 2007 został włączony do konfraterni zakonu paulinów[33], został honorowym członkiem Zakonu Rycerzy Kolumba[34], a także został przyjęty do Zakonu Kawalerów Maltańskich jako kapelan konwentualny ad honorem[35][36], natomiast w 2014 został członkiem zakonu bożogrobców w randze komandora z gwiazdą[37].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g Nota biograficzna Zygmunta Zimowskiego na stronie diecezji radomskiej. diecezja.radom.pl. [dostęp 2018-02-20].
  2. ↑ a b c d e f g Zygmunt Zimowski. radom.pl. [dostęp 2015-01-13].
  3. ↑ Ks. prał. Zygmunt Zimowski – biskupem radomskim. „Niedziela”. 15/2002. ISSN 0208-872X. [dostęp 2015-01-14]. 
  4. ↑ Radom: dziś ks. Zygmunt Zimowski przyjmie sakrę biskupią (sylwetka). ekai.pl (arch.), 2002-05-25. [dostęp 2018-02-20].
  5. ↑ a b Nomina del Vescovo di Radom (Polonia). press.vatican.va, 2002-03-28. [dostęp 2015-01-11]. (wł.).
  6. ↑ Historia. katedra.radom.pl. [dostęp 2015-01-14].
  7. ↑ a b Zygmunt Zimowski. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2015-01-11]. (ang.).
  8. ↑ Diecezja radomska ma pierwszych nadzwyczajnych szafarzy Eucharystii. ekai.pl (arch.), 2005-05-28. [dostęp 2018-02-20].
  9. ↑ a b c d Diecezja radomska dziękuje i żegna abpa Zygmunta Zimowskiego. ekai.pl (arch.), 2009-06-21. [dostęp 2018-02-20].
  10. ↑ Bp Zimowski na czele Komisji Nauki Wiary. ekai.pl (arch.), 2002-11-29. [dostęp 2018-02-20].
  11. ↑ Biskupi obradują. ekai.pl (arch.), 2009-10-06. [dostęp 2018-02-20].
  12. ↑ Bp Zimowski nowym delegatem KEP ds. Duszpasterstwa Emigracji. ekai.pl (arch.), 2008-03-06. [dostęp 2018-02-20].
  13. ↑ Komunikat z 350. Zebrania Plenarnego KEP (dokumentacja). ekai.pl (arch.), 2009-11-26. [dostęp 2018-02-20].
  14. ↑ Warszawa: nowi członkowie Rady Stałej i zmiany w statucie KEP. ekai.pl (arch.), 2007-10-03. [dostęp 2018-02-20].
  15. ↑ Rinuncia del Presidente del Pontificio Consiglio per gli Operatori Sanitari (per la Pastorale della Salute) e nomina del successore. press.vatican.va, 2009-04-18. [dostęp 2015-01-11]. (wł.).
  16. ↑ Bp Zimowski przewodniczącym Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia. episkopat.pl (arch.), 2009-04-18. [dostęp 2016-07-17].
  17. ↑ Abp Zygmunt Zimowski objął swój nowy urząd w Watykanie. ekai.pl (arch.), 2009-04-22. [dostęp 2018-02-20].
  18. ↑ Abp Zimowski od 1 lipca zaczyna pracę w Watykanie. ekai.pl (arch.), 2009-06-30. [dostęp 2018-02-20].
  19. ↑ Nomina di Membri della Congregazione delle Cause dei Santi. press.vatican.va, 2011-05-04. [dostęp 2015-01-11]. (wł.).
  20. ↑ Nomina di Membri della Congregazione per i Vescovi. press.vatican.va, 2012-07-28. [dostęp 2015-01-11]. (wł.).
  21. ↑ R. Mizera: Biogram abp. Zygmunta Zimowskiego. ekai.pl (arch.), 2016-07-13. [dostęp 2018-02-20].
  22. ↑ Pogrzeb apb Zimowskiego w Radomiu. Ciało spoczęło w katedrze [sic!]. echodnia.eu, 2016-07-19. [dostęp 2016-07-19].
  23. ↑ M.P. z 2009 r. nr 3, poz. 16 – pkt 10. [dostęp 2015-01-11].
  24. ↑ M.P. z 2016 r. poz. 22 – pkt 13. [dostęp 2020-11-09].
  25. ↑ Prezydent odznaczył Polaków pracujących w Watykanie. prezydent.pl, 2015-11-09. [dostęp 2015-11-09].
  26. ↑ Uchwała Nr 555/2009 Rady Miejskiej w Radomiu. bip.radom.pl, 2009-06-15. [dostęp 2015-01-13].
  27. ↑ Uchwała Nr XXIII/158/2009 Rady Gminy Odrzywół. bip.odrzywol.akcessnet.net, 2009-06-22. [dostęp 2015-01-01].
  28. ↑ Pro Masovia – 2009 r.. mazovia.pl. [dostęp 2021-07-26].
  29. ↑ Warszawa: bp Zimowski doktorem honoris causa Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej. ekai.pl (arch.), 2008-06-30. [dostęp 2018-02-20].
  30. ↑ Medale Pro Memoria dla biskupów radomskich. ekai.pl (arch.), 2007-12-19. [dostęp 2018-02-20].
  31. ↑ Abp Zimowski odebrał medal „Bene Merenti”. ekai.pl (arch.), 2012-02-28. [dostęp 2018-02-20].
  32. ↑ Bp Zimowski odznaczony medalem Jordana od Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. ekai.pl (arch.), 2005-06-13. [dostęp 2018-02-20].
  33. ↑ Trzech biskupów zostało jasnogórskimi konfratrami. ekai.pl (arch.), 2007-01-16. [dostęp 2018-02-20].
  34. ↑ Starachowice: odbył się ogólnopolski zjazd Rycerzy Kolumba. ekai.pl (arch.), 2007-01-09. [dostęp 2018-02-20].
  35. ↑ Bp Zimowski został przyjęty do Zakonu Kawalerów Maltańskich. ekai.pl (arch.), 2007-05-22. [dostęp 2018-02-20].
  36. ↑ Bp Zimowski rycerzem Zakonu Szpitalników św. Jana Jerozolimskiego. ekai.pl (arch.), 2007-06-25. [dostęp 2018-02-20].
  37. ↑ M. Chojnacka-Dzieszyńska: Inwestytura Arcybiskupa Zygmunta Zimowskiego. oessh.opoka.net.pl. [dostęp 2015-01-11].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Biskupi radomscy
Biskupi diecezjalni
Biskupi pomocniczy