Česlovas Laurinavičius (ur. 16 września 1952 w Kownie) – litewski historyk i politolog, wykładowca.
W 1977 ukończył studia na Wydziale Historii Uniwersytetu Wileńskiego. W 1993 uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych.
W latach 1977–1984 był wykładowcą w Katedrze Historii Powszechnej na Wydziale Historii Uniwersytetu Wileńskiego. Od 1977 do 1989 pracował także jako archiwista w Centralnym Archiwum Państwowym Litewskiej SRR. W 1989 podjął pracę w Litewskim Instytucie Historycznym, gdzie w latach 1993–1997 oraz od 2001 pełni funkcję kierownika Zakładu Historii XX wieku.
W 1993 rozpoczął wykłady w Instytucie Stosunków Międzynarodowych i Nauk Politycznych Uniwersytetu Wileńskiego, gdzie pracował do 2004. Prowadził również zajęcia na Uniwersytecie Witolda Wielkiego w Kownie (1993–1996) oraz w Katedrze Historii na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Kłajpedzkiego (od 1998).
Specjalizuje się w historii stosunków litewsko-radzieckich w latach 1918–1940. Jest autorem wielu prac i publikacji naukowych. Zasiada w kolegiach redakcyjnych czasopism "Lithuanian Foreign Policy Review", "Lietuvos istorijos metraštis", "Lithuanian Historical Studies".