İqor Ponomaryov

İqor Ponomaryov
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

İqor Anatolyeviç Ponomaryov

Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1960
Baku

Wzrost

180 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1978–1981 Neftçi PFK 77 (25)
1982 CSKA Moskwa 34 (3)
1983–1988 Neftçi Baku 149 (38)
1989 IFK Norrköping 17 (3)
W sumie: 277 (69)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1980  ZSRR 1 (0)
1988  ZSRR olimpijska 1 (0)
W sumie: 2 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
199?–199? IFK Norrköping (asystent)
199?–199? Reymersholms IK (asystent)
2000–2001 Azerbejdżan
2002–2003 Syrianska FC
2004–2005 Qarabağ Azersun Ağdam
2006–2007 Maszuk-KMW Piatigorsk
2008–2009 Xəzər Lenkoran
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Seul 1988 piłka nożna

İqor Ponomaryov, ros. Игорь Анатольевич Пономарёв, Igor Anatoljewicz Ponomariow (ur. 24 lutego 1960 w Baku, Azerbejdżańska SRR) – azerski piłkarz, grający na pozycji pomocnika, reprezentant ZSRR, trener piłkarski. Posiada również obywatelstwo szwedzkie.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek Szkoły Piłkarskiej w Baku. Pierwszy trener Vaqif Ahundov[1]. W 1978 rozpoczął karierę piłkarską w miejscowym klubie Neftçi PFK. W 1982 pełnił służbę wojskową w CSKA Moskwa. W następnym roku powrócił do Neftçi Baku. W 1989 wyjechał do Szwecji, gdzie przez pół roku bronił barw IFK Norrköping, po czym zakończył karierę piłkarską.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

4 grudnia 1980 debiutował w reprezentacji ZSRR w towarzyskim meczu z Argentyną (1:1).

W 1988 występował w olimpijskiej reprezentacji ZSRR. Grał na Igrzyskach Olimpijskich 1988 w Seulu, gdzie zdobył złoty medal.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej pozostał nadal w Szwecji, tak jak Azerbejdżan był uwikłany w konflikcie o Górski Karabach[2]. W Szwecji rozpoczął pracę trenerską, pomagając trenować kluby IFK Norrköping i Reymersholms IK. W latach 2000–2001 prowadził reprezentację Azerbejdżanu. W 2002 objął stanowisko głównego trenera szwedzkiego klubu Syrianska FC. W sezonie 2004/05 trenował azerski Qarabağ Azersun Ağdam. Potem prowadził rosyjski Maszuk-KMW Piatigorsk oraz azerski Xəzər Lenkoran.

Sukcesy i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy indywidualne

[edytuj | edytuj kod]
  • rekordzista Mistrzostw ZSRR w serii realizowanych karnych: 24 goli[3] (ogółem realizował 31 z 34)

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]