Ľubor Kresák (ur. 23 sierpnia 1927 roku w Topolczanach, zm. 20 stycznia 1994 roku w Bratysławie[1]) – słowacki astronom.
W latach 1951–1955 pracował w Obserwatorium nad Łomnickim Stawem, później przeniósł się na Wydział Astronomiczny Słowackiej Akademii Nauk w Bratysławie[1]. W 1992 roku uzyskał tytuł profesora na Uniwersytecie Karola w Pradze[1].
Odkrywca dwóch komet: okresowej 41P/Tuttle-Giacobini-Kresak oraz jednopojawieniowej C/1954 M2 (Kresak-Peltier)[1]. W 1978 roku zasugerował, że sprawcą katastrofy tunguskiej był fragment komety Enckego[2].
Był aktywnym członkiem Międzynarodowej Unii Astronomicznej, w latach 1979–1985 był jej wiceprezydentem[1]. Od 1989 roku był członkiem korespondencyjnym Czechosłowackiej Akademii Nauk[1].
Jego żona, Margita, również była astronomem[1].
Nazwiskiem Ľubora Kresáka nazwano planetoidę (1849) Kresák[1].
Postanowieniem Prezydenta Słowacji z dnia 2 września 1997 został pośmiertnie odznaczony Orderem Ľudovíta Štúra I Klasy[3].