Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Konstruktor |
Siemion Aleksiejewicz Ławoczkin |
Typ |
odrzutowy prototypowy samolot myśliwski |
Konstrukcja |
całkowicie metalowy średniopłat, w układzie klasycznym |
Załoga |
1 |
Historia | |
Data oblotu |
1 czerwca 1947 |
Dane techniczne | |
Napęd |
silnik turboodrzutowy ze sprężarką osiową i dopalaczem RD-10F |
Ciąg |
1170 kg (z dopalaniem) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
8,95 m |
Długość |
10,07 m |
Powierzchnia nośna |
15,90 m² |
Masa | |
Własna |
2738 kg |
Startowa |
3597 kg 3837 kg (maksymalna) |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
970 km/h |
Prędkość wznoszenia |
1136 m/min (18,93 m/s) |
Pułap praktyczny |
12 200 m |
Zasięg |
1000 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 działka 37 mm N-37 | |
Rzuty | |
Ła-160 (ros. Ла-160), nazywany „Striełka” – radziecki prototypowy samolot myśliwski z napędem odrzutowym, skonstruowany w II połowie lat 40. w biurze konstrukcyjnym Ławoczkina. Pierwszy radziecki myśliwiec o skośnych skrzydłach.
Pierwsze odrzutowe samoloty myśliwskie, z reguły o prostych skrzydłach, osiągały prędkości nie większe, niż rzędu 900 km/h. Dalsze zwiększanie osiąganych prędkości i w perspektywie przekroczenie prędkości dźwięku, wymagało pokonania oporu falowego, rosnącego wraz ze zbliżaniem się do prędkości dźwięku. Oprócz zwiększania ciągu silników, wymagało to opracowania nowych rozwiązań aerodynamicznych, przede wszystkim zastosowania skośnych skrzydeł. Pierwsze samoloty pierwszego pokolenia radzieckich myśliwców odrzutowych (Jak-15, MiG-9, Ła-150, Ła-152) miały skrzydła proste. Pierwszym radzieckim samolotem odrzutowym o skośnych skrzydłach był „160” (Ła-160) biura konstrukcyjnego Ławoczkina – dalsze rozwinięcie samolotów „152” (Ła-152) i „156” (Ła-156).
Prace projektowe prowadzono od 1946 w zakładzie Ławoczkina nr 301 w Chimkach. W nowym samolocie „160” (nazywanym nieoficjalnie Ła-160) zachowano redanowy układ kadłuba, tak jak w samolotach „152” i „156”, z dyszą silnika pod belką ogonową i kabiną pilota nad dyszą silnika, w okolicy środka ciężkości samolotu. Zastosowano natomiast nowe skrzydła o skosie 35°, w układzie średniopłata. Przez swój wygląd z góry, samolot otrzymał nieoficjalną nazwę „Striełka” (pol. strzałka). Zastosowano na nim także mocniejszą wersję silnika RD-10 (kopii niemieckiego Jumo 004), wyposażoną w dopalacz, zastosowany najpierw w samolocie „156”.
Prototyp został oblatany 1 czerwca 1947 przez Iwana Fiodorowa[1], po czym został zaprezentowany wraz z samolotami „150” i „156” na paradzie 3 sierpnia 1947 w Tuszynie pod Moskwą. Przechodził on następnie badania w locie.
Samolot „160” osiągnął prędkość o ok. 65 km/h większą od „156”. Podczas jednego z lotów, po raz pierwszy w ZSRR przekroczył w locie nurkowym prędkość 1000 km/h, osiągając 1050 km/h (0,92 Ma)[1]. Nie wszedł do produkcji, ponieważ w tym czasie w ZSRR uzyskano dostęp do mocniejszych nowoczesnych silników brytyjskich i rozpoczęto projektowanie drugiego pokolenia myśliwców odrzutowych, przede wszystkim udanych maszyn Ła-15 i MiG-15. Wyniki prób „160” przyniosły natomiast przydatne doświadczenia w zakresie stosowania skośnych skrzydeł.
Jednosilnikowy całkowicie metalowy średniopłat, w układzie klasycznym. Skrzydła o skosie 35°. Usterzenie klasyczne, skośne. Na skrzydłach po 2 grzebienie aerodynamiczne. Z przodu kadłuba okrągły wlot powietrza do silnika. Silnik w przedniej części kadłuba, z dyszą pod kadłubem (układ redanowy). Kabina pilota blisko środka długości kadłuba, nad dyszą wylotową silnika, zakryta oszkloną kilkuczęściową osłoną o kształcie kroplowym. Podwozie samolotu trójkołowe, z pojedynczymi kołami, golenie główne chowane do skrzydeł (składane w kierunku od kadłuba), goleń przednia – do kadłuba.
Napęd: silnik turboodrzutowy ze sprężarką osiową i dopalaczem RD-10F o ciągu 1170 kg z dopalaniem.
Uzbrojenie: 2 działka 37 mm N-37 z zapasem po 60 nabojów, w przodzie kadłuba.
Pokrewne konstrukcje: Ła-150 – Ła-152 – Ła-154 – Ła-156 – Ła-174TK
Porównywalne samoloty: Messerschmitt P.1101
Ciąg oznaczeń: Ła-150 – Ła-152 – Ła-154 – Ła-156 – Ła-160 – Ła-168 – Ła-174 – Ła-176