Łobozew Górny

Łobozew Górny

wieś
Kościół parafialny
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Powiat	bieszczadzki
Gmina	Ustrzyki Dolne
Liczba ludności (2011)	285[2][3]
Strefa numeracyjna	13
Kod pocztowy	38-700[4]
Tablice rejestracyjne	RBI
SIMC	0361650[5]
Położenie na mapie gminy Ustrzyki Dolne Łobozew Górny
Położenie na mapie Polski Łobozew Górny
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Łobozew Górny
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego Łobozew Górny
49°24′13″N 22°30′39″E/49,403611 22,510833[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Łobozew Górny – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Ustrzyki Dolne^[5][6].

Miejscowość jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Najświętszego Serca Jezusowego.

Historia

Założona w 1526 roku.

W połowie XIX wieku właścicielkami posiadłości tabularnej w Łobozewie były Franciszka i Elżbieta Leszczyńskie^[7].

Pod koniec XIX w. jako właścicielka tabularna Łobozewa figurowała Maria Leszczyńska^[8], żona Emila Leszczyńskiego, który także był właścicielem majątku w Łobozewie^[9][10]. Istniał tam dwór rodziny Leszczyńskich (później ulokowano w nim szkołę)^[11]. Na początku 1896 Emil Leszczyński zbył Łobozew na rzecz Majera Wołoskiego z Wańkowej^[12].

Od października 1939 do sierpnia 1944 wieś była siedzibą urzędu gminy w powiecie sanockim.

W latach 1952–1954 miejscowość była siedzibą gminy Łobozew.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.

Zabytki

We wsi znajduje się kościół drewniany, rzymskokatolicki, pw. Najświętsze Serce Jezusa z 1887. Kościół w XIX i XX wieku przebudowywano, w 2002 gruntownie wyremontowano. Jest to budynek jednonawowy, o konstrukcji zrębowej, dach dwukalenicowy. Strop wklęsły, w kształcie odwróconego kadłuba łodzi, po bokach płaski. Okna zamknięte łukiem ostrym. Wyposażenie współczesne poza krzyżem procesyjnym z XIX w. W pobliżu kościoła dzwonnica drewniana konstrukcji słupowe, szalowana deskami.

Zobacz też

Łobozew Dolny

Przypisy

1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 73000
2. Wieś Łobozew Górny w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2018-03-09] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
3. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2018-03-04].
4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 696 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
5. GUS. Wyszukiwarka TERYT
6. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
7. Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 117.
8. Jan Bigo: Najnowszy skorowidz wszystkich miejscowości z przysiółkami w Królestwie Galicyi, Wielk. Księstwie Krakowskiem i Księs. Bukowińskiem z uwzględnieniem wszystkich dotąd zaszłych zmian terytoryalnych kraju. Złoczów: 1886, s. 108.
9. Łobozew. iustrzykidolne.pl. [dostęp 2015-06-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-19)].
10. Łobozew. bieszczady.net.pl. [dostęp 2015-06-01].
11. Stanisław Orłowski: Nieznane Bieszczady i Pogórza. e-gory.pl, 2006-10-13. [dostęp 2015-06-01].
12. Kronika. Zmiana własności. „Gazeta Sanocka”. Nr 52, s. 3, 29 marca 1896. 

Bibliografia

• "Kościoły drewniane karpat Polska i Słowacja" - M. i A. Michniewscy, M. Duda, S. Wypych. Rewasz, Pruszków 2006.

Linki zewnętrzne

• Łobozew, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 671 .