Świadectwo pochodzenia towaru (ang. certificate of origin) – to dokument występujący w międzynarodowych transakcjach handlowych, najczęściej wymagany przez władze celne danego państwa. Potwierdza on, że towar, którego dotyczy, został wyprodukowany w państwie, z którego został dostarczony. Posiadanie tego dokumentu jest obligatoryjne przy wejściu na rynki niektórych państw, bądź unii celnych. Importer posiadający świadectwo pochodzenia towaru może dzięki temu skorzystać z ulgowych taryf celnych. Z kolei w szczególnych okolicznościach, np. gdy nałożone jest embargo lub panuje wojna, dokument ten zapewnia bezpieczny i pewny transport[1].
Wystawcą świadectwa pochodzenia jest zazwyczaj izba handlowa lub przemysłowo-handlowa, w Polsce jest to Krajowa Izba Gospodarcza[1].
W praktyce przyjęło się, że nawet towary eksportowane, które nie zostały wyprodukowane w kraju eksportera, mogą uzyskać świadectwo pochodzenia, jeśli były w tym kraju poddane przeróbce lub obróbce, dzięki której ich wartość zwiększyła się o ponad 50%. Poza tym wydaje się również świadectwa towarom, co do których nie ma pewności czy powstały w kraju eksportera, ale z pewnością znajdowały się dłuższy czas w obrocie wewnętrznym tego kraju. Informacja na ten temat zawsze umieszcza się na dokumencie[2].
Świadectwo pochodzenia wystawia się oddzielnie dla każdej partii towaru, która będzie wysłana i poddana odprawie celnej w całości i jednocześnie. Niektóre państwa posiadają własne blankiety i na nich żądają wystawienia świadectwa pochodzenia towaru[2].
Kraj pochodzenia towaru ustala się w następujący sposób: