Światowe Stowarzyszenie Organizacji Kickboxingu

Światowe Stowarzyszenie Organizacji Kickboxingu
World Association of Kickboxing Organizations
Logotyp / flaga
Język roboczy

angielski

Siedziba

Monza

Członkowie

125

Prezydent WAKO

Roy Baker[1]

Utworzenie

1976

Strona internetowa

Światowe Stowarzyszenie Organizacji Kickboxingu (ang. World Association of Kickboxing Organizations, skrót WAKO) – międzynarodowa organizacja pozarządowa, zrzeszająca 125 narodowych federacji kick-boxingu.

Organizacja promuje kick-boxing na poziomie amatorskim oraz zawodowym.

Podstawowe informacje[2]

[edytuj | edytuj kod]

Organizacja założona w 1976 roku przez niemieckiego kickboksera Georga Brucknera oraz amerykańskiego promotora Mike’a Andersona. Jej siedziba mieści się w Monzy. WAKO jest członkiem m.in. Światowej Agencji Antydopingowej, Olimpijskiej Rady Azji oraz SportAccord. Organizacja posiada pięć oddziałów - WAKO Europe, WAKO Panamerican, WAKO Asia, WAKO Oceania oraz WAKO Africa, które organizują i sankcjonują wiele cyklicznych zawodów takich jak mistrzostwa danego kontynentu czy kraju. Największymi zawodami są coroczne Mistrzostwa Świata. W 1991, zostało utworzone WAKO PRO jako ciało wykonawcze sankcjonujące pojedynki w zawodowej formie[3]. Aktualnie WAKO zrzesza ponad 120 krajów w tym Polskę (Polski Związek Kickboxingu).

Członkowie

[edytuj | edytuj kod]

Formuły walki[4]

[edytuj | edytuj kod]
  • Forma muzyczna - jest rodzajem wyreżyserowanej walki z jednym lub kilkoma przeciwnikami. Wykonywane techniki pochodzą z orientalnych sztuk walki i muszą być zgodne z rytmem muzycznym. Walki toczone są na tatami[5].
  • Point Fighting (Semi contact) – jest formą walki, gdzie dwaj zawodnicy walczą ze sobą w celu zdobycia większej ilości punktów używając prawidłowych, lekkich i dobrze kontrolowanych technik ręcznych i nożnych. Jest to walka przerywana, po każdej bezpośrednio udanej akcji następuje przyznanie punktów. Walki toczone są na tatami[6].
  • Light contact – jest to forma pośrednia pomiędzy point fightingiem a full contactem. Light contact jest formą walki ciągłej. Techniki ręczne i nożne są wykonane z lekką, kontrolowaną siłą. Walki toczone są na tatami[7].
  • Kick light - jest formą walki ciągłej. Jest to pośrednia nazwa między pół a pełnym kontaktem. Używa się technik nożnych na uda z pełnego kontaktu lecz są to techniki kontrolowane, które powinny trafiać w obszary dozwolone. Walki toczone są na tatami[8].
  • Full contact – jest formą walki ciągłej, podczas której ciosy bokserskie, techniki nożne wykonywane są z pełną siłą w dozwolone miejsca trafień. Walki toczone są tylko na ringu[9].
  • Low kick – jest formą walki ciągłej, podczas której ciosy bokserskie, techniki nożne wykonywane są z pełną siłą w dozwolone miejsca trafień, dozwolone są kopnięcia w wewnętrzne i zewnętrzne uda. Walki toczone są tylko na ringu[10].
  • K-1 – jest formą walki ciągłej, podczas której ciosy bokserskie, techniki nożne wykonywane są z pełną siłą w dozwolone miejsca trafień, dozwolone są kopnięcia w wewnętrzne i zewnętrzne uda, dozwolone jest trzymanie oburącz za szyję przeciwnika zadając jednocześnie jedno uderzenie kolanem, klinczowanie nie może trwać dłużej niż 5 sekund. Walki toczone są tylko na ringu[11].

Kategorie wagowe

[edytuj | edytuj kod]

Kategorie obowiązujące na zawodowym poziomie WAKO PRO w formułach low kick, full contact oraz K-1:

Aleksiej Rybkin kontra Ralf Krause podczas Mistrzostw Świata WAKO PRO w Rödental (2011)

Mężczyźni

[edytuj | edytuj kod]
  • atomowa (-52.7 kg)
  • musza (-54.5 kg)
  • kogucia (-56.4 kg)
  • piórkowa (-58.2 kg)
  • lekka (-60 kg)
  • superlekka (-62.2 kg)
  • lekkopółśrednia (-64.5 kg)
  • półśrednia (-66.8 kg)
  • superpółśrednia (-69.1 kg)
  • lekkośrednia (-71.8 kg)
  • średnia (-75 kg)
  • superśrednia (-78.1 kg)
  • półciężka (-81.4 kg)
  • junior lekkociężka (-85.1 kg)
  • ciężka (-88.6 kg)
  • junior ciężka (-94.1 kg)
  • superciężka (+94.1 kg)

Kobiety

[edytuj | edytuj kod]
  • musza (-48 kg)
  • supermusza (-50 kg)
  • kogucia (-52 kg)
  • superkogucia (-54 kg)
  • piórkowa (-56 kg)
  • superpiórkowa (-58 kg)
  • lekka (-60 kg)
  • superlekka (-62 kg)
  • półśrednia (-64 kg)
  • superpółśrednia (-66 kg)
  • średnia (-68 kg)
  • superśrednia (-70 kg)
  • ciężka (+70 kg)

Mistrzostwo WAKO PRO

[edytuj | edytuj kod]

Organizacja prowadzi rankingi zawodników w poszczególnych wagach i formułach walki oraz przyznaje pasy mistrza świata, interkontynentalnego, Europy, Ameryki Północnej i Południowej, Azji oraz Afryki. Trofea są przyznawane w drodze pojedynczej walki i mają charakter przechodni.

Pas mistrzowski WAKO PRO

Rankingi mężczyzn

[edytuj | edytuj kod]

Rankingi kobiet

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Executive Board of Directors [online], WAKO [dostęp 2020-01-27] (ang.).
  2. ↑ Introduction. wakoweb.com. (ang.).
  3. ↑ WAKO-PRO: a brief history. wakopro.org. (ang.).
  4. ↑ WAKO rules and regulations. wakoweb.com. (ang.).
  5. ↑ Przepisy Amatorskiej Rywalizacji Sportowej Form przy Muzyce. pzkickboxing.pl. (pol.).
  6. ↑ Przepisy Amatorskiej Rywalizacji Sportowej Semi Contact. pzkickboxing.pl. (pol.).
  7. ↑ Przepisy Amatorskiej Rywalizacji Sportowej Light Contact. pzkickboxing.pl. (pol.).
  8. ↑ Przepisy Amatorskiej Rywalizacji Sportowej Kick Light. pzkickboxing.pl. (pol.).
  9. ↑ Przepisy Amatorskiej Rywalizacji Sportowej Full contact. pzkickboxing.pl. (pol.).
  10. ↑ Przepisy Amatorskiej Rywalizacji Sportowej Low kick. pzkickboxing.pl. (pol.).
  11. ↑ Przepisy Amatorskiej Rywalizacji Sportowej K-1 rules. pzkickboxing.pl. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]