Świelino

Świelino

wieś
kościół w Świelinie
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	koszaliński
Gmina	Bobolice
Liczba ludności	320
Strefa numeracyjna	94
Kod pocztowy	76-020[2]
Tablice rejestracyjne	ZKO
SIMC	0303976
Położenie na mapie gminy Bobolice Świelino
Położenie na mapie Polski Świelino
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Świelino
Położenie na mapie powiatu koszalińskiego Świelino
54°00′10″N 16°22′24″E/54,002778 16,373333[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Świelino (do 1945 niem. Schwellin) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Bobolice. W czasach PRL-u w Świelinie mieścił się PGR. Obecnie budynki nie są użytkowane.

Wieś leży przy trasie byłej linii wąskotorowej Białogard – Świelino – Bobolice.

Historia

Świelino powstało jako wieś kościelna, a następnie stanowiła lenno rodu von Kleist^[3]. 2 października 1612 właściciel Świelina Reinhold von Kleist gościł tu znanego kartografa Eilhardusa Lubinusa^[4]. We wrześniu 1766 majątek nabył pruski generał Friedrich Wilhelm Lölhöffel von Löwensprung^[5][6], w 1784 we wsi znajdowały się dwadzieścia trzy gospodarstwa, w tym folwark, kuźnia, karczma, plebania oraz warsztat z piecem do wypalania wapna^[7]. W 1867 były dwadzieścia cztery domy i trzydzieści budynków gospodarczych, w późniejszych latach do Świelina administracyjnie zaliczano również Wojęcino oraz tamtejszy młyn^[8].

Zabytek

• późnogotycki kościół z 1500, rozbudowany w 1840, posiada neogotyckie prezbiterium z szeroką wieżą przedłużoną latarenką z hełmem cebulasto-iglicznym^[9]
• dwór murowany parterowy z XVIII/XIX w^[10].

Przypisy

1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 137823
2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1287 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
3. Heinrich Berghaus: Landbuch des Herzogtums Pommern und des Fürstentums Rügen. Cz. 1, Anklam 1867, s. 435
4. „Lubins Reise durch Ostpommern im Jahr 1612“. In: Baltische Studien. Cz. 14, 1. Heft, Szczecin 1850, s. 21
5. Johann David Preuss: Friedrich der Große - Eine Lebensgeschichte. Cz. 4, Berlin 1834, s. 306
6. Leopold von Zedlitz-Neukirch "Neues Preussisches Adels-Lexicon". Cz. 3, Leipzig 1837, s. 290
7. Ludwig Wilhelm Brüggemann "Ausführliche Beschreibung des gegenwärtigen Zustandes des Königlich-Preußischen Herzogtums Vor- und Hinterpommern". Tom II, Cz. 2, s. 598-599
8. Heinrich Berghaus: Landbuch des Herzogtums Pommern und des Fürstentums Rügen. Cz. 1, Anklam 1867, s. 466-467
9. PiotrP. Skurzyński PiotrP., Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 225, ISBN 978-83-7495-133-3 .
10. CzesławC. Piskorski CzesławC., Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 279, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482 .

organy w kościele