Ștefan Andrei

Ștefan Andrei
	; Stefan Andrei (pierwszy z lewej)
Data i miejsce urodzenia	29 marca 1931 ; Podari-Livezi w Oltenii
Data i miejsce śmierci	31 sierpnia 2014 ; Gmina Snagov
	Minister spraw zagranicznych Rumunii
Okres	od 8 marca 1978; do 11 listopada 1985
Poprzednik	George Macovescu
Następca	Ilie Văduva
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Ștefan Andrei (ur. 1931, zm. 2014) – rumuński polityk komunistyczny, minister spraw zagranicznych w latach 1979–1985, aresztowany w ostatnich dniach grudnia 1989 po obaleniu Nicolae Ceaușescu.

Życiorys

W 1956 uzyskał dyplom inżyniera Wyższej Szkoły Budownictwa w Bukareszcie. Od 1960 do 1963 był członkiem Komitetu Wykonawczego Związku Stowarzyszeń Studenckich, a od 1962 do 1965 członkiem Biura Centralnego Komitetu Związku Młodzieży Pracującej. W obu organizacjach odpowiadał za stosunki międzynarodowe. Od października 1965 był zastępcą był zastępcą kierownika Wydziału ds. Stosunków z Krajami Socjalistycznymi. KC RPK, w kwietniu 1972 objął funkcję sekretarza KC ds. zagranicznych. Od listopada 1974 był członkiem Stałego Biura Politycznego Komitetu Wykonawczego KC RPK. W lutym 1978 prowadził rozmowy z liderami partii węgierskich o problemach węgierskiej mniejszości w Siedmiogrodzie. Miało to miejsce w trakcie konferencji sekretarzy partii krajów socjalistycznych w Budapeszcie na tematy ideologiczne i międzynarodowe. Był głównym wykonawcą decyzji Nicolae Ceaușescu w sprawach zagranicznych. Znano go z luksusowego trybu życia i wyciągania osobistych korzyści z protekcji^[1]. W marcu 1978 został ministrem spraw zagranicznych. Był towarzyszem Nicolae Ceaușescu w trakcie jego licznych podróży. Omawiał kwestie narodowych mniejszości w Rumunii podczas konferencji w Budapeszcie (marzec 1983) i Bonn (marzec 1984). W trakcie XIII Zjazdu RPK w listopadzie 1984 usunięto go ze Stałego Biura Politycznego Komitetu Wykonawczego. Ceaușescu powierzył mu opiekę nad swoim najmłodszym synem Nicu, jednak Andrei akceptował jego skandaliczne wybryki zamiast przygotować go jako następcę na stanowisko przywódcy państwa^[1]. Pod koniec 1985 odszedł z MSZ i otrzymał urząd sekretarza KC, który odpowiadał za ratowanie bankrutującej gospodarki. Kariera polityczna Andrei dobiegła końca po załamaniu się reżimu Ceaușescu.

Jeszcze w czasie studiów wziął ślub z Violetą Andrei. Małżeństwo z tą aktorką filmową było obiektem inwigilacji przeprowadzonej z rozkazu Eleny Ceaușescu^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b Paulina Codogni, Stefan Andrei w: Wojciech Roszkowski, Jan Kofman (red.), Słownik biograficzny Europy Środkowo-Wschodniej XX wieku, Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa 2004, ISBN 83-88490-67-2, s. 26
↑ Diane Ducret, Kobiety dyktatorów, Wydawnictwo Znak, Kraków 2012, ISBN 978-83-240-1884-0, tłum. Maria Rostworowska, s. 277

Bibliografia

Paulina Codogni, Stefan Andrei w: Wojciech Roszkowski, Jan Kofman (red.), Słownik biograficzny Europy Środkowo-Wschodniej XX wieku, Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa 2004, ISBN 83-88490-67-2, s. 26.

[autonazwa1-1] Paulina Codogni, Stefan Andrei w: Wojciech Roszkowski, Jan Kofman (red.), Słownik biograficzny Europy Środkowo-Wschodniej XX wieku, Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa 2004, ISBN 83-88490-67-2, s. 26

[2] Diane Ducret, Kobiety dyktatorów, Wydawnictwo Znak, Kraków 2012, ISBN 978-83-240-1884-0, tłum. Maria Rostworowska, s. 277

[1]

[2]

Zjednoczone Księstwa Rumunii	Arsache Cantacuzino Grigore Ghica Rosetti-Bălănescu Papadopol-Calimah Ghica Mavrogheni Barbu Știrbei Golescu Teriachiu Golescu Golescu Ghica Calimachi-Catargiu Carp Calimachi-Catargiu Costaforu Boerescu Bălăceanu Cornea Kogălniceanu Ionescu Kogălniceanu Câmpineanu Boerescu
Królestwo Rumunii	Brătianu Stătescu Sturdza Câmpineanu Pherekyde Carp Lahovari Esărescu Lahovari Sturdza Stoicescu Sturdza Lahovari Marghiloman Sturdza Ion I.C. Brătianu Sturdza Lahovari Lahovari Sturdza Ion I.C. Brătianu Djuvara Maiorescu Porumbaru Ion I.C. Brătianu Arion Coandă Ion I.C. Brătianu Mișu Vaida Voievod Cicio Pop Zamfirescu Take Ionescu Derussi Duca Mitilineu Ion I.C. Brătianu Titulescu Mironescu Mihalache Ghica Vaida Voievod Titulescu Titulescu Antonescu Micescu Petrescu-Comnen Gafencu Manoilescu Sturdza Mihai Antonescu Niculescu-Buzești Vișoianu Tătărescu
Rumuńska Republika Ludowa	Pauker Bughici Preoteasa Maurer
Rumuńska Republika Socjalistyczna	Maurer Bunaciu Mănescu Macovescu Andrei Văduva Totu Stoian
Rumunia	Celac Năstase Meleșcanu Severin Pleșu Roman Geoană Ungureanu Cioroianu Comănescu Diaconescu Baconschi Diaconescu Marga Corlățean Meleșcanu Aurescu Comănescu Meleșcanu Mănescu Aurescu Odobescu