ابو عباس عزفی | |
---|---|
(عربی وچ: أبو العباس العزفي) | |
جم | 30 اگست 1162
|
وفات | 16 مئی 1236 (74 سال)
|
شہریت | دولت موحدین |
عملی زندگی | |
پیشہ | فقیہ ، محدث ، جج ، سوانح نگار |
پیشہ ورانہ زبان | عربی |
[[file:Script error: No such module "".|16x16px|link=|alt=]] Script error: No such module "". | |
25px باب ادب | |
ترمیم |
ابو عباس احمد عزفی سبتی ( 557ھ – 633ھ / 1162ء -1236ء ) مراکشی فقیہ ، محدث اور قاضی سن ۔
ابو عباس 17 رمضان المبارک 557ھ بمطابق 30 اگست 1162 نوں پیدا ہوئے۔ اوہ ابو عباس احمد بن قاضی ابی عبد اللہ محمد بن احمد بن محمد لخمی نيں ۔ جو ابن عزفہ دے ناں توں مشہور سن ۔ اس دی اصل - سب توں مشہور روایتاں دے مطابق - یمن دے عرباں دے لخمی مناذرہ توں منسوب اے۔ فیر اس دے خاندان دے کچھ افراد سبتہ وچ آباد ہوئے، تے ایہ خاندان پہلے علم دے لئی ستويں صدی ہجری دے وسط تک، فیر اٹھويں صدی دی تیسری دہائی دے آخر تک علم تے سیاست دے لئی اک نال جانیا جاندا سی۔ وہ اک علمی گھرانے وچ پلے ودھے تے انہاں دے شیخاں وچ انہاں دے والد قاضی ابو عبداللہ محمد بن احمد وی سن، انہاں نے انہاں نوں بہت پڑھیا، تے انہاں نے حدیث دے عالم ابو محمد بن عبید اللہ حجری نوں ویہہ مہراں وچ ست قراتاں سناواں۔ (متوفی 591ھ) تے اس نے انہاں نوں ابو حسن قبسی دی کتاب "موطا" عبداللہ بن وہب دی «الملخّص» تے «التقصي لأحاديث الموطأ» وی پڑھی۔ ابن عبد البر دی طرف توں، تے بوہت سارے حدیث دے سلسلے تے حصے، جنہاں وچ ابن حبیش (متوفی 584ھ)، ابو عبداللہ محمد بن جعفر بن حمید (متوفی 586ھ) تے ابو قاسم سہیلی (متوفی 581ھ) تے حافظ ابن بشکوال (متوفی 578ھ) تے مشرق دے لوکاں دے اک گروہ دی سند توں روایت کيتی اے ۔ [۱]
ابو عباس احمد عزفی نے اپنے والد دی وفات دے بعد شہر سبتہ دے قاضی دا عہدہ سنبھالیا تے زندگی بھر اس دی مسجد وچ پڑھاندے رہے۔ اس نے سبتہ دی مسجد وچ پڑھانا شروع کيتا تے محدثین تے اہل علم دے لئی اک منزل بن گیا، تے اہل علم دے اک گروہ نے انہاں دے علم توں استفادہ کيتا، جنہاں وچ سب توں ممتاز ادیب ابو حسن علی بن محمد رعینی اشبیلی (متوفی 666ھ) سن ۔ اپنے زمانے وچ نحو دے امام قاری ابو حسن بن ابی ربیع (متوفی 688ھ) تے حافظ ابو ابن ابار قضاعی (متوفی 658ھ) تے ہور سن ۔ اس دے تلامذہ وچوں سبتہ دے لوکاں دی اک وڈی تعداد سی علم دی روشنی تے معرفت دی روشنی، کیونجے اوہ اپنے نرم اخلاق تے مکمل تقویٰ دے نال نال اعتماد، کنٹرول، دیانت تے مہارت دے لئی مشہور سن ۔۔
«دعامة اليقين في زعامة المتقين» وهو مطبوع، و «منهاج الرسوخ على علم الناسخ والمنسوخ»[۲]
ان دی وفات 7 رمضان 633ھ بمطابق 16 مئی 1236ء نوں ہوئی تے انہاں نوں سںبتہ شہر دے قبرستاناں وچوں اک زکلو قبرستان وچ دفن کيتا گیا۔[۳]