علامہ | |
---|---|
البابرتی | |
(عربی وچ: مُحمَّد بن مُحمَّد بن محمود بن أحمد الرومي البَابِرْتي) | |
جم | سنہ 1314 |
وفات | سنہ 1384 (69–70 سال)[۱] |
عملی زندگی | |
استاذ | ابو حیان غرناطی |
تلمیذ خاص | شمس الدین فناری |
پیشہ | عالم ، ماہرِ لسانیات ، فقیہ ، محدث |
پیشہ ورانہ زبان | عربی [۲] |
شعبۂ عمل | علم کلام |
کارہائے نمایاں | العنایہ |
ترمیم |
البابرتی (۷۱۴ھ – ۷۸۶ھ = ۱۳۱۴ء – ۱۳۸۴ء) انہاں نوں صاحب العنایہ وی کہیا جاندا اے۔ انہاں دا ناں محمد بن محمد بن محمود یا محمد بن محمود بن احمد بابرتی اے۔ اكمل الدين ابو عبد اللہ ابن الشيخ شمس الدين ابن الشيخ جمال الدين الرومی البابرتی ایہ رومی نيں بغداد دے اطراف وچ اک پنڈ "بابردا"کی طرف نسبت توں البابرتی مشہور نيں۔ بعض کہندے نيں کہ (بابرت) ارزن الروم - أرض روم دے گردو نواح وچوں اے جو تركی وچ واقع اے۔ حنفی فقیہ، امام، محقق، باریک بین، ماہر علم حدیث تے عربی اصول وادب دے استاداں وچوں نيں۔ علم حاصل کرنے دے لئی پہلے حلب تے فیر قاہرہ دے سفر کيتے۔ کئی مرتبہ عہدہ قضاء پیش کيتا گیا مگر آپ نے اسنوں قبول نئيں کيتا۔ انہاں دی وفات مصر وچ ہوئی۔