بورانجی، آسامی زبان وچ لکھی ہوئیاں تاریخی کتاباں نيں. برونجی وچ اہوم راجیہ سبھا دے آثار قدیمہ دے مضامین مرتب کیتے گئے نيں۔ پہلا بُرانجی آسام دے پہلے بادشاہ سکفا دے حکم اُتے لکھیا گیا سی ، جس نے 1226 ء وچ ریاست آسام دی بنیاد رکھی سی۔
بُرانجی تاریخی کم نيں جو آسامی بولی وچ لکھے گئے نيں۔
ابتدا وچ اوہ اہوم بولی اُتے مشتمل سن ، بعد وچ آسامی بولی انہاں تاریخی مضامین دا وسیلہ بن گئی۔ اس وچ ریاست دے وڈے اہم واقعات ، جنگ ، معاہدہ ، ریاست دا اعلان ، سفیراں تے گورنرز دا متفرقہ کم ، وفود دا تبادلہ ، وغیرہ۔ بادشاہ تے وزیر دے روگٹھ دے کم دی تفصیلات وی روشنی پائی گئی نيں۔ ریاست آسام وچ انہاں دے کئی وڈے حصے ملے نيں۔ ریاست دے بادشاہ یا اعلیٰ عہدے دار افسر دی ہدایات دے مطابق ، علما یا عہدیدار جو حکمرانی توں پوری طرح واقف سن انہاں نوں لکھیا کردے سن ۔ واقعات نوں آسان تے صاف بولی وچ بیان کیتا گیا اے۔ انہاں کماں دی بولی وچ انشاء پردازی دا فقدان اے۔ سولہويں صدی دے آغاز توں لے کے انیہويں صدی دے آخر تک ، انہاں دا لکھنا جاری رہیا۔ بُرانجی قومی آسامی ادب دا اٹُٹ انگ اے۔ گورادھار سنگھ دے دور وچ پرانی آسام برانجی تیار کيتی گئی سی ، جس دی ترمیم ہیمچندر گوسوامی نے ورگی۔ انہاں برانجیاں مشرقی آسام دی بولی وچ لکھیا گیا اے۔
"بورانجی" بنیادی طور اُتے اک ٹائی لفظ اے ، جس دا مطلب اے "نامعلوم کہانیاں دا ذخیرہ"۔ آسام دے قرون وسطی دے دور دی اک خاطر خواہ منظم تریخ انہاں برنجیاں دے ذریعہ دستیاب اے۔ برنجی ادب دے تحت کامروپ برانجی ، کچہری برانجی ، اہوم برانجی ، جیندی برانجی ، بیلیار برانجی دے ناں نسبتا زیادہ مشہور نيں ۔ برانجی دی انہاں عبارتاں دے علاوہ ، اس دور وچ خانداناں دے وڈے شجرہ نسب وی تیار ہوئے۔
جب آسام وچ اہوم بادشاہاں دا قیام عمل وچ آیا تاں ، انہاں دے زیر سایہ لکھے گئے ادب دا متاثر کن رجحان مذہبی دے بجائے سیکولر ہوگیا۔ بادشاہاں دی قصیدہ گوئی اس دور دے شاعراں دا اک وڈا فرض بن گیا۔ ایويں تاں ، اہوم شاہاں وچ تاریخی اشاعت دی روایت پہلے توں ہی موجود سی۔ قصیدہ گوئی دے شاعراں دے رجحان نوں حوصلہ افزائی دینے والے بادشاہاں نے اسیے اس طرف موڑ دتا ۔ پہلے اہوم بولی دی تریخ دے متن (برانجی) دا ترجمہ آسامی وچ کیہ گیا سی تے فیر حقیقی طور بورانجیاں دی تخلیق ہونے لگی۔