رام چندر، دیوگیری
| ||||
|---|---|---|---|---|
| (ہندی وچ: देवगिरि का रामचन्द्र) | ||||
| تاریخ پیدائش |
| |||
| تاریخ وفات | سنہ 1311
| |||
| مذہب | ہندو مت | |||
| والد | Krishna | |||
| نسل | سنہان سوم بلال بھیم جھٹیاپلی | |||
| خاندان | دیوگیری دے یادو | |||
| ہور معلومات | ||||
| پیشہ | بادشاہ | |||
ترمیم  | ||||
رام چندر (حکمرانی: 1271ء – 1311ء) جو رام دیو دے ناں توں وی مشہور نيں، ہندوستان دے خطہ دکن دے مشہور شاہی سلسلہ یادو دے اک حکمران سن ۔ انہاں نے اپنے چچا زاد بھائی امنیا دے خلاف سلطنت دے پایہ تخت دیوگیری وچ علم بغاوت بلند کيتا، بغاوت کامیاب ہوئی تے تخت سلطنت اُتے رام چندر وراجمان ہوئے۔ انہاں نے اپنے عہد حکومت وچ ہمسایہ ہندو مملکتےآں پرمار، واگھیلا، ہوئے سل تے کاکتی وغیرہ نال جنگ کرکے انہاں اُتے فتح حاصل کيتی تے انہاں دے علاقے اپنی سلطنت وچ شامل کیتے۔
سنہ 1296ء وچ رام چندر اُتے سلطان دہلی علاء الدین خلجی دی فوج حملہ آور ہوئی تاں انہاں نے سلطان دی خدمت وچ سالانہ خراج ادا کرنے دی شرط اُتے مصالحت کر لئی۔ سنہ 1303 تے 1304 وچ جدوں سلطان نوں خراج دی رقم نئيں پہنچی تاں انہاں نے رام چندر نوں تخت دلی دا مطیع بنانے دے لئی ملک کافور دی قیادت وچ اپنا لشکر روانہ کیتا۔ چنانچہ اس دے بعد رام چندر تخت دلی دے وفادار رہے تے اپنی ہمسایہ ریاستاں کاکتی تے ہوئے سل اُتے لشکر کشی وچ سلطانی افواج دی مدد کيتی۔
مڈھلا جیون
[سودھو]رام چندر یادو بادشاہ کرشن دے فرزند سن ۔ سنہ 1260ء وچ جدوں کرشن دی وفات ہوئی تاں غالباً رام چندر اس وقت نوعمر سن، چنانچہ انہاں دے چچا مہادیو تخت سلطنت اُتے جلوہ افروز ہوئے۔[۱] بعد وچ سنہ 1270ء وچ جدوں مہادیو دے بیٹے امنیا تخت نشین ہوئے تاں رام چندر نے تخت اُتے اپنا دعویٰ پیش کیتا۔ سلطنت دے اکثر وڈے اہلکار تے سالار شاید رام چندر ہی نوں تخت دا جائز وارث خیال کردے سن ۔ اس خیال دا ثبوت اس واقعہ توں ملدا اے کہ رام چندر دے اس دعوے دے بعد مہادیو دے وفادار درباری ہیمادری پنت تے ٹکاما وی امنیا نوں چھڈ کے رام چندر دی حمایت کرنے لگے سن ۔[۲]
جانشین
[سودھو]رام چندر دے دو بیٹے سن، بلّال تے بھیم۔[۳] انہاں دونے وچوں بھیم کوکن چلے گئے تے اوتھے انہاں نے ماہکوندی (موجودہ ماہم، ممبئی) وچ اپنی سلطنت دی بنیاد رکھی۔[۴]
حوالے
[سودھو]- ↑ A. S. Altekar 1960, p. 546.
- ↑ A. S. Altekar 1960, p. 548.
- ↑ A. S. Altekar 1960, p. 555.
- ↑ Stephen Meredyth Edwardes 1902, p. 25.
کتابیات
[سودھو]- A. S. Altekar (1960). in Ghulam Yazdani: The Early History of the Deccan VIII: Yādavas of Seuṇadeśa. Oxford University Press. OCLC 59001459.
- Kishori Saran Lal (1950). History of the Khaljis (1290–1320). Allahabad: The Indian Press. OCLC 685167335.
- Onkar Prasad Verma (1970). The Yādavas and Their Times. Vidarbha Samshodhan Mandal. OCLC 138387.
- Ramakant R. Bhoir (2002). "Latest inscription of Ramchandra Yadava". Proceedings of the Indian History Congress (Indian History Congress) 63: 247-250. https://www.jstor.org/stable/44158092.
- Stephen Meredyth Edwardes (1902). The Rise of Bombay: A Retrospect. The Times of India Press / Cambridge University Press. ISBN 978-1-108-14407-0.
- T. V. Mahalingam (1957). "The Seunas of Devagiri", in R. S. Sharma: A Comprehensive history of India: A.D. 985-1206 4 (Part 1). Indian History Congress / People's Publishing House. ISBN 978-81-7007-121-1.
| ||||||||||||||||||||||||||