علی اکبر
 علی بن حسین | |
|---|---|
 | |
| نقش | فرزند ارشد حسین بن علی |
| نام | علی بن حسین |
| لقب | علیاکبر |
| پیدائش تریخ | ۱۱ شعبان ۳۶ هجری قمری |
| پیدائش تھاں | مدینہ |
| وفات | جمعہ ۱۰ محرم ۶۱ھ (10 اکتوبر ،680) |
| وجہ وفات | واقعہ کربلا |
| مدفن | حرم امام حسین، کربلا، عراق |
| ماں | لیلا دختر ابی مره |
| طول عمر | ۲۵ سال |
علی الاکبر ابن الحسین یا علی اکبر(عربی: علي الأكبر ابن الحسين) حضرت امام حسین تے لیلی بنت ابی مروہ دے پتر سن ، جو عاشورہ دے دن کربلا چ شہیدہوئے ۔[۱] سنی مسلمان وی حضرت علی اکبر نوں بوہت مانتا دیندے نیں .[۲]
جیون
[سودھو]اینہاں دے بھراواں دے ناں وی اکبر سن ، علی اصغربن حسین تے علی بن حسین(زین العابدین سید سجاد) ۔ آپ رسول خدا حضرت محمد صلی اللہ علیہ و آلہ وسلم نال بوہت زیادہ مشابہت رکھدے سن ، امام حسین اکثر کہندے ،جدوں مینوں اپنے نانا دی یاد آندی ، میں علی اکبر دے چہرے ول تکدا ۔ علی اکبر واقعہ کربلا چ 10 محرم 61ھ چ مرہ بن منقد دے وار نال شہد ہوئے ۔ .[۳]
علی اکبر کربلا(کوفہ دے نال) دی جنگ وچ
[سودھو]حضرت علی اکبر دی آواز بوہت خوبصورت تے بلند سی ، عاشورہ دے دن سویرے امام حسین علیہ سلام نے حضرت علی اکبر نوں اذان دین لئی آکھیا ۔[۴]
ظہر دی نماز دے بعد علی آکبر نے امام حسین توں جنگ دی اجازت منگی تے آکھیا :بابا جاں مینوں اسلام دے دشمناں نال جنگ دی اجازت دیؤ حضرت امام حسین نے اینہاں نوں جنگ دی اجازت دے دتی تے آکھیا ، اللہ تیرے نال ہوئے ۔ لیکن اکبر تینوں پتا اے کہ تیری ماں ، بھیناں تے پھپھیاں تیرے نال کنا پیار کردیاں نیں ، جاؤ تے اوہناں نوں الوداع کہہ آؤ ۔ علی اکبر اپنی ماں دے خیمے وچ گئے ، ہر بار جدوں اوہ اپنی ماں دے خیمے چوں باہر آنا چاہندے ، پھپھیاں تے بھیناں اینہاں دی بانہہ پھڑ کے آکھدیاں ، علی اکبر تیرے بغیر اسیں کداں جیواں گئیاں ؟۔ امام حسین نے سبنوں آکھیا علی اکبر نوں جاں دیؤ ۔ [۵]
امام حسین نے علی اکبر دی گھوڑے تے چڑھن چ مدد کیتی ۔ جدوں علی اکبر نے میدان جنگ ول گھوڑا توریا اوہناں نےاپنے پچھے قدماں دی آواز سنی ، اوہناں مڑ کے ویکھیا کہ مام حسین اوہناں دے پچھے پچھے آرہے سن ۔ علی اکبر آکھیا : اسیں الوادع آکھیا اے ۔ تسیں میرے پچھے کیوں آرہے او ؟ حسین بن علی نے حواب دتا ، میرے پتر جے تیرے ، تیرے ورگا پتر ہندا تاں تینوں اس گل دی سمجھ آندی ۔ [۶]
رجز يوم عاشوراء
[سودھو]بعد أن ردّ علي الأكبر على القوم أمانهم الذي عرضوه عليه شدّ عليهم وهو يرتجز معرفا بنفسه القدسية وغايته السامية:
أنا علي بن الحسين بن علي نحن وربّ البيت أولى بالنبي
تالله لا يحكم فينا ابن الدعي أضرب بالسيف أحامي عن أبي
ضرب غلام هاشمي علوي[۷]
بلعمی مطابق علی اکبر نے دشمناں اتے 10 وار حملہ کیتا تے ہر حملے چ 2 یا 3 نوں ماریا ۔[۱]
علی اکبر نے کئی مشہور جنگجوآں نوں قتل کیتا ، کسے چ جرات نئیں سی کہ اوہ اوہناں دے نیڑے آئے تے جنگ کرے ۔ عمرو ابن سعد نے اپنے سپاہیاں نوں علی اکبر نوں قتل کرن دا حکم دتا ، تے آکھیا ،جدوں علی اکبر قتل ہوجاؤ ، حسین زندہ رہنا نئیں چاہے گا ، علی اکبر حسین دی زندگی اے ۔ کجھ سپاہیاں نے علی اکبر اتے حملہ کیتا ،مرہ بن منقد نے علی اکبر دے سینے اتے برچھی نال وار کیتا ۔ اس لعین نے برچھی دا لکڑی دا توڑ دتا تے برچھی دا پھل علی اکبر دے سینے چ رہن دتا ، تاکہ اوہ ذیادہ تکلیف دیوے ۔ جدوں علی اکبر اپنے گھوڑے توں ڈگدے ، اوہناں آکھیا ، بابا جاں میرا توانوں آخری سلام ہوئے ۔ایتھے میرے نانا رسول اللہ نے مینوں پانی دتا ۔ اوہ کہندے نیں آپدے ایتھے نیں تواڈے انتظار وچ ۔[۳] علی اکبر نوں فیر دشمناں نے گھیر لیا تے شہید کر دتا ۔[۱] علی اکبر دے ایہ کہن دی وجہ ایہ سی ، جدوں علی اکبر نے دشمن دیاں فوجاں دی کافی گنتی نوں قتل کیتا ، اوہ امام حسین کول آئے تے آکھیا کہ اوہ بوہت پیاسے نیں ، امام حسین بوہت اداس ہوئے تے آکھیا : علی اکبر ، تواڈے نانا خدا دے رسول ، توانوں اوہ پانی پلان گے جسدا ذائقہ تسیں کدی نئیں بھُلو گے ۔
جدوں امام حسین نے علی اکبر دا آخری سلام سنیا ، او ہناں دریاے فرات ول دیکھیا جتھے عباس بن علی(غازی عباس) دا جسم پیا ہوئیا سی تے آکھیا ،عباس ، ہن تیرے اس بھراء نوں تیرے بوہت لوڑ اے ، توں کتھے چلا گیا؟ حسین ابن علی میدان جنگ ول چلے ۔[۸]
جدوں امام حسین علی اکبر کول پہنچے ، اکبر نے اپنا سجا ہتھ اپنے زخمی سینے اتے دھریا تے اپنا کھبا ہتھ اپنے بابا دے موڈھے دوالے لپیٹیا ۔ امام حسین نے پچھیا ، اکبر توں مینوں اکو ہتھ نال کیوں پھڑیا ؟ علی اکبر نے جواب نئیں دتا ۔ امام حسین نے علی اکبر دا سجا ہتھ پرے کرن دی کوشش کیتی پر علی اکبر نے پرے نا کیتا ، امام حسین نے زور نال ہتھ پرے کیتا تے اوہناں علی اکبر دے سینے چ برچھی دا پھل دیکھیا ۔ امام حسین نے علی اکبر نوں زمین اتے لٹایا تے آپ گوڈےآں بھار بیٹھے ، تے اپنے دونے ہتھ برچھی دے پھل نوں پائے ۔ اوہنان اپنے بابا علی دی قبر نجف ول دیکھیا تے آکھیا ۔بابا میں وی اپنے خیبر وچ آ گیا ۔ امام حسین نے برچھی دا پھل باہر کھچیا جہڑے علی اکبر دے دل نال باہر آ گیا ۔ اپنے پتر دی ایہ تکلیف ویکھ کے امام دے آنسو نکل آئے .[۹]
ہور ویکھو
[سودھو]حوالے
[سودھو]- ↑ ۱.۰ ۱.۱ ۱.۲ Lua error in package.lua at line 80: module 'Module:Citation/CS1/COinS' not found.
- ↑ Ibn Katheer. The Short Story of Al-Husain bin 'Ali, (May Allah be Pleased with him). Darussalam Publishers, 16–. GGKEY:KJAFKJADS2F.
- ↑ ۳.۰ ۳.۱ Aghaie, Kamran Scot (November 30, 2004). The Martyrs Of Karbala. University of Washington Press, 200. ISBN 0-295-98448-1.
- ↑ Jalali, Ali Husayn (2000). Karbala and Ashura. Ansariyan Publications. ASIN B000EEP2NM.
- ↑ Haeri, Shaykh Fadhlalla (April 25, 2006). Son of Karbala: The Spiritual Journey of an Iraqi Muslim. O Books, 240. ISBN 1-905047-51-7.
- ↑ Mathews, David (July 18, 1994). The Battle of Karbala. Rupa & Co, 96. ISBN 81-7167-213-2.
- ↑ مقتل الحسين مقرم، ص 321؛ الإرشاد، ج 2، ص 106.
- ↑ Darbandi, Aqay-e. Israr-e-Shahadat Lang. Persian, 337.
- ↑ Jalali, Ali Husayn (2000). Karbala and Ashura. Ansariyan Publications. ASIN B000EEP2NM.
| ||||||||||||||||||