West Bank الضفة الغربية Aḍ-Ḍiffah l-Ġarbiyyah | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
۱۹۴۸–۱۹۶۷ | |||||||||
| |||||||||
Contemporary map, 1955 | |||||||||
حیثیت | Area annexed by the Hashemite Kingdom of Jordan | ||||||||
دار الحکومت | Amman | ||||||||
عام زباناں | Arabic | ||||||||
مذہب | Sunni Islam (majority) Christian (minority) | ||||||||
تاریخ | |||||||||
۱۴ مئی ۱۹۴۸ | |||||||||
• Annexation | ۲۴ اپریل ۱۹۵۰ | ||||||||
۵–۱۰ جون ۱۹۶۷ | |||||||||
۳۱ جولائی ۱۹۸۸ | |||||||||
کرنسی | Jordanian dinar | ||||||||
آیزو 3166 رمز | [[آیزو 3166-2:|]] | ||||||||
| |||||||||
موجودہ حصہ | Palestine East Jerusalem[lower-alpha ۱] |
مغربی کنارے دا اردن دا الحاق باضابطہ طور اُتے ۲۴ اپریل ۱۹۵۰ نوں ہويا، ۱۹۴۸ دی عرب اسرائیل جنگ دے بعد، جس دے دوران امارت شرق اردن نے اس علاقے اُتے قبضہ کر ليا جو پہلے لازمی فلسطین دا حصہ سی [۱][۲][۳] تے اس دی طرف توں مختص کيتا گیا سی۔ اقوام متحدہ دی جنرل اسمبلی دی ۲۹ نومبر ۱۹۴۷ دی قرارداد ۱۸۱ دے تحت اک آزاد عرب ریاست قائم کيتی جائے گی جس وچ بنیادی طور اُتے اس دے مغرب وچ یہودی ریاست دے نال نال قائم کيتا جائے۔ جنگ دے دوران، اردن دے عرب لشکر نے دریائے اردن دے مغربی کنارے دے علاقے اُتے کنٹرول حاصل کر ليا، جس وچ جیریکو ، بیت لحم ، ہیبرون ، نابلس تے مشرقی یروشلم دے شہر وی شامل سن ۔ [۴] دشمنی دے خاتمے دے بعد، اوہ علاقہ جو اردن دے کنٹرول وچ رہیا، مغربی کنارے دے ناں توں جانا جانے لگا۔ [lower-alpha ۲]
دسمبر ۱۹۴۸ دی جیریکو کانفرنس دے دوران، مغربی کنارے وچ سینکڑاں فلسطینی معززین جمع ہوئے، اردن دی حکمرانی نوں قبول کيتا تے عبداللہ نوں حکمران تسلیم کيتا۔ مغربی کنارے نوں ۲۴ اپریل ۱۹۵۰ نوں باضابطہ طور اُتے الحاق کيتا گیا سی، لیکن زیادہ تر بین الاقوامی برادری دی طرف توں اس الحاق نوں وڈے پیمانے اُتے غیر قانونی تے کالعدم قرار دتا گیا سی۔ [۶] اک ماہ بعد، عرب لیگ نے اعلان کيتا کہ اوہ اردن دے زیر قبضہ علاقے نوں اس وقت تک اپنے ہتھ وچ اک امانت دے طور اُتے دیکھدے نيں جدوں تک کہ فلسطین دا معاملہ اس دے باشندےآں دے مفاد وچ مکمل طور اُتے حل نئيں ہو جاندا۔ [۷] اردن دے الحاق دے اعلان نوں تسلیم کرنے دی منظوری صرف برطانیہ ، امریکا تے عراق نے دتی سی، انہاں مشکوک دعوےآں دے نال کہ پاکستان نے وی الحاق نوں تسلیم کيتا اے۔ [۸][۹][۱۰][۱۱][۱۲]
جب اردن نے اپنے مکمل شہریت دے حقوق مغربی کنارے دے رہائشیاں نوں منتقل کيتے تاں الحاق نے اردن دی آبادی نوں دوگنا کر دتا۔ [۴] فلسطینیاں نوں ریاست دے تمام شعبےآں وچ بلا تفریق مساوی مواقع حاصل سن، تے انہاں نوں اردن دی پارلیمنٹ دی نصف نشستاں دتیاں گئیاں۔ [۱۳]
۱۹۶۷ دی چھ روزہ جنگ وچ اردن دے مغربی کنارے نوں اسرائیل توں کھونے دے بعد، اوتھے دے فلسطینی اس وقت تک اردن دے شہری ہی رہے جدوں تک کہ اردن نے ۱۹۸۸ وچ اس علاقے دے نال انتظامی تعلقات منقطع نہ کر لئی ۔
|
۱۹۴۸ وچ دشمنی توں پہلے، فلسطین (جدید دور دا مغربی کنارہ ، غزہ دی پٹی تے اسرائیل ) برطانوی سلطنت دے مینڈیٹ برائے فلسطین دے کنٹرول وچ سی، جس نے اسنوں ۱۹۱۷ وچ عثمانیاں توں کھو لیا۔ انگریزاں نے زمین دے رکھوالےآں دے طور پر، فلسطین وچ زمین دی مدت دے قوانین نوں نافذ کیا، جو اسنوں عثمانی توں وراثت وچ ملیا سی (جداں کہ ۱۸۵۸ دے عثمانی لینڈ کوڈ وچ بیان کيتا گیا اے )، انہاں قوانین نوں عرب تے یہودی کرایہ داراں اُتے لاگو کردے ہوئے، قانونی یا دوسری صورت وچ ۔ [۱۴] برطانوی مینڈیٹ دے ختم ہونے دے بعد، عرباں نے آزادی تے خود ارادیت دی خواہش کی، جداں کہ ملک دے یہودیاں نے کيتا سی۔ [۱۵]
۲۹ نومبر ۱۹۴۷ نوں اقوام متحدہ دی جنرل اسمبلی نے قرارداد ۱۸۱ منظور دی جس وچ فلسطین نوں تن حصےآں وچ تقسیم کرنے دا تصور کيتا گیا سی: اک عرب ریاست، اک یہودی ریاست تے یروشلم دا شہر۔ مجوزہ عرب ریاست وچ مغربی گلیل دا وسطی تے حصہ شامل ہوئے گا، جس وچ ایکر دا قصبہ، سامریہ تے یہودیہ دا پہاڑی ملک، جافا دا اک انکلیو، تے جنوبی ساحل اسدود (اب اشدود) دے شمال توں پھیلا ہويا اے تے اس وچ کیہ شامل اے۔ ہن غزہ دی پٹی، مصر دی سرحد دے نال صحرا دے اک حصے دے نال۔ مجوزہ یہودی ریاست وچ زرخیز مشرقی گلیلی، ساحلی میدان، حیفہ توں ریہووٹ تک پھیلا ہويا تے صحرائے نیگیو دا بیشتر حصہ شامل ہوئے گا۔ یروشلم کارپس سیپریٹم وچ بیت لحم تے آس پاس دے علاقےآں نوں شامل کرنا سی۔ مجوزہ یہودی ریاست ۴۹۸٬۰۰۰ یہودیاں تے ۳۲۵٬۰۰۰ عرباں دی آبادی دے نال لازمی فلسطین دا ۵۶٫۴۷٪ احاطہ کردی اے جدوں کہ مجوزہ عرب ریاست لازمی فلسطین دا ۴۳٫۵۳٪ احاطہ کردی اے (یروشلم نوں چھڈ کے)، یروشلم وچ یہودیاں تے یہودیاں دے نال ۱۰٬۰۸۰ وچ اک بین الاقوامی ٹرسٹی شپ حکومت جتھے دی آبادی ۱۰۰٬۰۰۰ یہودی تے ۱۰۵٬۰۰۰ عرب سی۔ [۱۶]
مارچ ۱۹۴۸ وچ برطانوی کابینہ نے اتفاق کيتا سی کہ فلسطین وچ سول تے فوجی حکام نوں یہودی ریاست دے قیام یا ٹرانس اردن توں فلسطین وچ منتقل ہونے دی مخالفت وچ کوئی کسر اٹھا نئيں رکھنی چاہیے۔ [۱۷] ریاستہائے متحدہ نے، برطانیہ دے نال مل کے امارت شرق اردن دے نال الحاق دی حمایت کيتی۔ برطانیہ نے شاہ عبداللہ نوں جلد از جلد اس علاقے نوں الحاق کرنے دی اجازت دینے نوں ترجیح دتی، جدوں کہ امریکا نے فلسطین مصالحتی کمیشن دی ثالثی وچ مذاکرات دے اختتام تک انتظار کرنے نوں ترجیح دتی۔ [۱۸]
۱۴ مئی ۱۹۴۸ نوں فلسطین تے اسرائیل دے آزادی دے اعلان دے لئی برطانوی مینڈیٹ دے خاتمے دے بعد، عرب لشکر، سر جان باگوٹ گلوب دی قیادت وچ ، جسنوں گلوب پاشا دے ناں توں جانیا جاندا اے، نوں لازمی فلسطین وچ داخل ہونے تے اقوام متحدہ دے نامزد کردہ تحفظ عرب علاقہ نوں محفوظ رکھنے دا حکم دتا گیا۔ ۔ [۱۹]
اقوام متحدہ دے تقسیم دے منصوبے دے تحت اک عرب ریاست دے حصے دے طور اُتے نامزد کردہ علاقہ دا باقی حصہ جزوی طور اُتے مصر (غزہ دی پٹی) دے زیر قبضہ سی، جزوی طور اُتے اسرائیل دے زیر قبضہ تے الحاق کيتا گیا سی (مغربی نیگیو، مغربی گلیلی، جافا)۔ یروشلم دے مطلوبہ بین الاقوامی انکلیو نوں اسرائیل تے اردن دے درمیان تقسیم کيتا گیا سی۔
حملے دے بعد، اردن نے فلسطین دے عرب حصے اُتے اردن دے قبضے نوں برقرار رکھنے دے لئی اقدامات شروع کر دتے۔ شاہ عبداللہ نے اپنی طرف توں عرب شہراں رملہ ، ہیبرون ، نابلس ، بیت المقدس ، رملہ تے یروشلم دے عرباں دے زیر کنٹرول حصے وچ گورنر مقرر کيتے، جنہاں اُتے لشکر نے حملے وچ قبضہ کر ليا سی۔ ایہ گورنر زیادہ تر فلسطینی سن (جنہاں وچ عارف العریف ، ابراہیم ہاشم تے احمد ہلمی پاشا شامل نيں) تے اردن والےآں نے انہاں نوں "فوجی" گورنر قرار دتا، تاکہ ایہ دوسری عرب ریاستاں نوں ناراض نہ کرے، جنہاں نے اردن دے عرباں نوں شامل کرنے دے منصوبے دی مخالفت کيتی سی۔ سلطنت وچ فلسطین دا حصہ بادشاہ نے مغربی کنارے دے الحاق دی طرف ہور چھوٹے اقدامات کيتے: اس نے فلسطینی پولیس اہلکاراں نوں اردنی پولیس دی وردی تے اس دی علامتاں پہننے دا حکم دتا۔ اس نے برطانوی ڈاک ٹکٹاں دے بجائے اردنی ڈاک ٹکٹاں دا استعمال شروع کيتا۔ فلسطینی بلدیات نوں ٹیکس وصول کرنے تے لائسنس جاری کرنے دی اجازت نئيں سی۔ تے رام اللہ دے ریڈیو نے مقامی لوکاں توں کہیا کہ اوہ حسینی حامی اہلکاراں دی ہدایات دی نافرمانی کرن تے اردنی حمایت یافتہ گورنراں دی اطاعت کرن۔
دسمبر ۱۹۴۸ دی جیریکو کانفرنس ، ممتاز فلسطینی رہنماواں تے شاہ عبداللہ اوّل دی اک میٹنگ، نے اس وقت ٹرانس اردن دے نال الحاق دے حق وچ ووٹ دتا۔ [۲۰] امارت شرق اردن ۲۶ اپریل ۱۹۴۹ کو اردن دی ہاشمی سلطنت بن گیا۔ [۲۱] اردن دی پارلیمنٹ وچ ، مغربی تے مشرقی کنارےآں نوں تقریباً مساوی آبادی دے نال ۳۰-۳۰ نشستاں ملیاں۔ پہلے انتخابات ۱۱ اپریل ۱۹۵۰ نوں ہوئے۔ بھانويں مغربی کنارے دا حالے تک الحاق نئيں کيتا گیا سی، لیکن اس دے باشندےآں نوں ووٹ ڈالنے دی اجازت سی۔
اردن نے ۲۴ اپریل ۱۹۵۰ نوں مغربی کنارے دا باضابطہ الحاق کیا، تمام باشندےآں نوں خودکار اردنی شہریت دے دی۔ مغربی کنارے دے رہائشیاں نوں دسمبر ۱۹۴۹ وچ اردنی شہریت دا دعویٰ کرنے دا حق پہلے ہی مل چکيا سی۔
کسی وی دوسرے عرب ملک دے برعکس جتھے اوہ ۱۹۴۸ دی عرب اسرائیل جنگ دے بعد بھج گئے سن، مغربی کنارے (تے مشرقی کنارے پر) فلسطینی پناہ گزیناں نوں اردن دی شہریت ايسے بنیاد اُتے دتی گئی سی جس طرح موجودہ رہائشی نيں۔ [۲۲] اردن دے الحاق نوں عرب لیگ تے ہور نے وڈے پیمانے اُتے غیر قانونی تے کالعدم قرار دتا سی۔ الیہو لاؤٹرپچٹ نے اسنوں اک ایسا اقدام قرار دتا جس وچ "قانونی جواز دی مکمل کمی سی۔" [۲۳] الحاق اردن دی "گریٹر سیریا پلان" دی توسیع پسندانہ پالیسی دا حصہ بنا، [۲۴] تے اس دے جواب وچ سعودی عرب، لبنان تے شام نے مصر دے نال مل کے اردن نوں عرب لیگ توں نکالنے دا مطالبہ کيتا۔ [۲۵][۲۶] اردن نوں لیگ توں نکالنے دی تحریک یمن تے عراق دے اختلافی ووٹاں دی وجہ توں روک دتی گئی۔ [۲۷] ۱۲ جون ۱۹۵۰ نوں، عرب لیگ نے اعلان کيتا کہ الحاق اک عارضی، عملی اقدام اے تے اردن اس علاقے نوں اک "ٹرسٹی" دے طور اُتے اپنے پاس رکھے ہوئے اے جو کہ مستقبل دے تصفیے دے لئی زیر التوا اے۔ [۲۸][۲۹] ۲۷ جولائی ۱۹۵۳ کو اردن دے شاہ حسین نے اعلان کيتا کہ مشرقی یروشلم "ہاشمی سلطنت دا متبادل راجگڑھ" اے تے اردن دا اک "اٹُٹ تے لازم و ملزوم حصہ" بنائے گا۔ [۳۰] ۱۹۶۰ وچ یروشلم وچ پارلیمنٹ توں خطاب وچ ، حسین نے اس شہر نوں "اردن دی ہاشمی سلطنت دا دوسرا راجگڑھ" قرار دتا۔ [۳۱]
صرف برطانیہ نے مشرقی یروشلم دے معاملے وچ مغربی کنارے دے الحاق نوں باضابطہ طور اُتے تسلیم کيتا۔ [۳۲] ریاستہائے متحدہ دے محکمہ خارجہ نے وی اردن دی خودمختاری دی اس توسیع نوں تسلیم کيتا۔ [۹][۱۰] پاکستان دا اکثر دعویٰ کيتا جاندا اے کہ اس نے اردن دے الحاق نوں وی تسلیم کر ليا اے، لیکن ایہ مشکوک اے۔ [۳۳]
۱۹۵۰ وچ ، برطانیہ نے یروشلم دے استثناء دے نال - ہاشمی بادشاہت تے اردن دے زیر کنٹرول فلسطین دے اس حصے دے درمیان اتحاد نوں باضابطہ تسلیم کيتا۔ برطانوی حکومت نے کہیا کہ اوہ ۱۹۴۸ دے اینگلو-ارڈن ٹریٹی آف الائنس دی دفعات نوں یونین وچ شامل تمام علاقےآں اُتے لاگو سمجھدی اے۔ [۳۲] عرب لیگ دی مخالفت دے باوجود مغربی کنارے دے باشندے اردن دے شہری بن گئے۔
۱۹۵۰ دی دہائی دے اوائل تک اردن تے اسرائیل دے درمیان کشیدگی جاری رہی، فلسطینی گوریلاں تے اسرائیلی کمانڈوز نے گرین لائن نوں عبور کيتا۔ اردن دے عبداللہ اول ، جو ۱۹۲۱ وچ ٹرانس اردن دے امیر تے ۱۹۲۳ وچ بادشاہ بنے سن، نوں ۱۹۵۱ وچ مشرقی یروشلم وچ ٹمپل ماؤنٹ اُتے واقع مسجد اقصیٰ دے دورے دے دوران اک فلسطینی بندوق بردار نے اس افواہ دے بعد قتل کر دتا سی کہ اوہ امن اُتے گل کر رہے سن ۔ اسرائیل دے نال معاہدہ مقدمے دی سماعت وچ پتا چلیا کہ اس قتل دی منصوبہ بندی یروشلم دے سابق فوجی گورنر کرنل عبداللہ ال ٹیل تے موسیٰ عبداللہ حسینی نے دی سی۔ انہاں دے والد طلال دے مختصر دور حکومت دے بعد ۱۹۵۳ وچ انہاں دے پوتے شاہ حسین نے انہاں دی جانشینی سنبھالی۔
۳ اپریل ۱۹۴۹ دے جنگ بندی دے معاہدے دی شقاں وچ واضح کيتا گیا سی کہ اسرائیلیاں نوں مشرقی یروشلم وچ مذہبی تھانواں تک رسائی حاصل ہوئے گی۔ پر، اردن نے اس شق نوں نافذ کرنے توں انکار کر دتا تے کہیا کہ اسرائیل دی جانب توں مغربی یروشلم وچ فلسطینیاں نوں انہاں دے گھراں وچ واپسی دی اجازت دینے توں معاہدے دی اس شق نوں کالعدم قرار دتا گیا۔ [۳۴] مشرقی یروشلم وچ داخل ہونے والے سیاحاں نوں بپتسمہ دے سرٹیفکیٹ یا ہور ثبوت پیش کرنا پڑدا اے کہ اوہ یہودی نئيں سن ۔ [۳۵][۳۶][۳۷]
مقدس تھانواں دی زیارت دے انتظامات کرنے والی خصوصی کمیٹی کدی تشکیل نئيں دتی گئی تے اسرائیلیاں نوں بلا لحاظ مذہب قدیم شہر تے ہور مقدس تھانواں اُتے جانے توں روک دتا گیا۔ [۳۸] یہودی کوارٹر دے اہم حصے، اس دا زیادہ تر حصہ جنگ وچ شدید نقصان پہنچیا، اس دے نال نال یہودی عبادت گاہ جداں کہ ہروا سیناگوگ ، جو کہ تنازعہ وچ اک فوجی اڈے دے طور اُتے وی استعمال ہُندا رہیا، تباہ ہو گئے۔ [۳۹][۴۰] تے کہیا جاندا اے کہ زیتون دے پہاڑ اُتے واقع یہودی قبرستان توں کچھ قبراں دے پتھراں نوں اردن دی قریبی فوجی بیرکاں دے لئی بیت الخلاء بنانے دے لئی استعمال کيتا گیا سی۔ [۴۱][۴۲] اردنیاں نے مشرقی یروشلم دے تمام یہودی باشندےآں نوں فوری طور اُتے ملک بدر کر دتا۔ [۴۳] اگلے ۱۹ سالاں دے دوران پرانے شہر دے ۳۵ عبادت گاہاں وچوں اک دے علاوہ تمام نوں تباہ کر دتا گیا، یا تاں مسمار دے دتا گیا یا اصطبل تے چکن کوپ دے طور اُتے استعمال کيتا گیا۔ بہت ساریاں دوسری تاریخی تے مذہبی لحاظ توں اہم عمارتاں نوں جدید ڈھانچے توں بدل دتا گیا۔ [۴۴] زیتون دے پہاڑ اُتے قدیم یہودی قبرستان دی بے حرمتی کيتی گئی، تے قبراں دے پتھراں نوں تعمیر، ہموار سڑکاں تے لیٹرین دے لئی استعمال کيتا گیا۔ انٹرکانٹینینٹل ہوٹل دی شاہراہ سائٹ دے اُتے بنائی گئی سی۔ [۴۵]
چھ روزہ جنگ دے اختتام تک، پہلے اردن دے زیر کنٹرول مغربی کنارہ جس دی دس لکھ فلسطینی آبادی سی اسرائیلی فوجی قبضے وچ آچکی سی۔ تقریباً ۳۰۰٬۰۰۰ فلسطینی پناہ گزیناں نوں بے دخل کيتا گیا یا اردن بھج گئے۔ ۱۹۶۷ دے بعد، تمام مذہبی گروہاں نوں انہاں دے اپنے مقدس تھانواں دا انتظام دے دتا گیا، جدوں کہ ٹمپل ماؤنٹ - جو یہودیاں، عیسائیاں تے مسلماناں دے لئی مقدس اے، دا انتظام یروشلم اسلامی وقف دے ہتھ وچ رہیا۔
مغربی کنارے توں اردن دی علیحدگی ( عربی وچ : قرار فك الارتباط)، جس وچ اردن نے مغربی کنارے اُتے خودمختاری دے دعوے نوں تسلیم کیا، ۳۱ جولائی ۱۹۸۸ نوں ہويا سی۔ [۴۶] ۳۱ جولائی ۱۹۸۸ نوں، اردن نے مغربی کنارے (یروشلم وچ مسلماناں تے عیسائیاں دے مقدس تھانواں اُتے سرپرستی دی رعایت دے نال) توں اپنے دعوے ترک کر دتے، تے فلسطین لبریشن آرگنائزیشن نوں "فلسطینی عوام دی واحد جائز نمائندہ" دے طور اُتے تسلیم کيتا۔ [۴۷][۴۸]
مغربی کنارے دے اوہ علاقے جو اردن نے ۱۹۴۸ وچ ۱۹۴۸ وچ عرب اسرائیل جنگ دے دوران فتح کيتے سن جدوں اس علاقے اُتے برطانوی مینڈیٹ ختم ہو گیا سی تے اسرائیل نے آزاد ہونے دا اعلان کيتا سی، ۲۴ اپریل ۱۹۵۰ کو اردن دی ہاشمی سلطنت دے نال الحاق کر ليا گیا سی، تے تمام عرب باشندے اس دے نال مل گئے سن ۔ اردنی شہریت دتی گئی۔ انہاں علاقےآں دے الحاق نوں صرف پاکستان ، عراق تے برطانیہ نے تسلیم کيتا سی۔
۱۹۶۷ وچ چھ روزہ جنگ دے بعد اسرائیل نے مغربی کنارے (بشمول مشرقی یروشلم) پر قبضہ کر ليا ۔ بھانويں فریقین تکنیکی طور اُتے جنگ وچ سن، لیکن "اوپن برجز" دے ناں توں مشہور پالیسی دا مطلب ایہ سی کہ اردن سرکاری ملازمین نوں تنخواہاں تے پنشن دیندا رہے تے اوقاف تے تعلیمی امور وچ خدمات فراہم کردا رہے تے عام طور اُتے مغربی کنارے دے معاملات وچ فعال کردار ادا کردا رہے۔ [۴۹][۵۰] ۱۹۷۲ وچ ، شاہ حسین نے اک متحدہ عرب فیڈریشن دے قیام دا منصوبہ بنایا جس وچ مغربی کنارے تے اردن شامل ہون گے۔ ایہ تجویز کدی وی عملی جامہ نہ پہن سکی۔
۱۹۷۴ وچ ، عرب لیگ نے فلسطین لبریشن آرگنائزیشن (PLO) نوں فلسطینی عوام دا واحد جائز نمائندہ تسلیم کرنے دا فیصلہ کيتا۔ اس فیصلے نے شاہ حسین نوں مجبور کيتا کہ اوہ امن مذاکرات دے دوران فلسطینی عوام دے حق وچ گل کرنے دے اپنے دعوے توں دستبردار ہو جاواں تے اک آزاد فلسطینی ریاست نوں تسلیم کرن جو اردن توں آزاد ہوئے۔
۲۸ جولائی ۱۹۸۸ نوں شاہ حسین نے مغربی کنارے دے لئی ۱٫۳ بلین ڈالر دے ترقیاتی پروگرام نوں ختم کرنے دا اعلان کردے ہوئے کہیا کہ اس اقدام دا مقصد PLO نوں انہاں علاقےآں دی ہور ذمہ داری لینے دی اجازت دینا اے۔ دو دن بعد بادشاہ نے اردن دے ایوان زیريں نوں تحلیل کر دتا، جس دے نصف ارکان نے اسرائیل دے زیر قبضہ مغربی کنارے دے حلفےآں دی نمائندگی کيتی۔ [۵۱]
۳۱ جولائی ۱۹۸۸ نوں، شاہ حسین نے مغربی کنارے دے نال تمام قانونی تے انتظامی تعلقات منقطع کرنے دا اعلان کیا، سوائے یروشلم وچ مسلماناں تے عیسائیاں دے مقدس تھانواں دی اردن دی سرپرستی کے، تے ریاست فلسطین اُتے PLO دے دعوے نوں تسلیم کيتا۔ اس دن قوم توں اپنے خطاب وچ انہاں نے اپنے فیصلے دا اعلان کيتا تے وضاحت کيتی کہ ایہ فیصلہ فلسطینی عوام دی اپنی خود مختار ریاست دے قیام وچ مدد دے مقصد توں کيتا گیا اے۔ [۵۲]
پی ایل او تے اسرائیل دے درمیان ۱۹۹۳ دے اوسلو معاہدے نے "اردن دے لئی اسرائیل دے نال اپنے مذاکراندی راستے اُتے اگے ودھنے دا راستہ کھول دتا۔" [۵۳] واشنگٹن ڈیکلریشن [۵۴] دا آغاز اوسلو معاہدے اُتے دستخط ہونے دے اک دن بعد ہويا سی۔ "۲۵ جولائی ۱۹۹۴ نوں، شاہ حسین نے وائٹ ہاؤس دے روز گارڈن وچ اسرائیلی وزیر اعظم رابن نال ملاقات کيتی، جتھے انہاں نے واشنگٹن ڈیکلریشن اُتے دستخط کيتے، جس توں اردن تے اسرائیل دے درمیان ۴۶ سال توں جاری جنگ دا باضابطہ طور اُتے خاتمہ ہويا۔" [۵۳] آخر کار، ۲۶ اکتوبر ۱۹۹۴ نوں، اردن نے اسرائیل-اردن امن معاہدے اُتے دستخط کيتے، جس نے دونے ملکاں دے درمیان تعلقات نوں معمول اُتے لیایا تے انہاں دے درمیان علاقائی تنازعات نوں حل کيتا۔