| Atrezija creva | |
|---|---|
| Specijalnost | Gastroenterologija, Kirurgija |
| Klasifikacija i eksterni resursi | |
| ICD-10 | Q41, Q42 |
| ICD-9 | 751.1 751.2 |
| OMIM | 223400 243600 |
| DiseasesDB | 31514 |
Atrezija tankog creva ili jejunoilealna atrezija je kongenitalna anomalija kontinuiteta creva, u kojoj postoji potpuna neprolaznost tankog creva.
Tanko crevo u ovih pacijenata je skraćeno, a često ga prate i multiple atrezije i malrotacija. Od tipa atrezije zavisi prognoza pacijenta. Udružene anomalije su veoma retke. Za razliku od atrezije u stenozi tankog creva postoji kontinuitet i creva i mezenterijuma, a dva segmenta su povezana kratkim suženim, ponekad rigidnim delom.[1][2]
Jejunoilealne atrezije se klasifikauju na četri tipa, stim što je treći podeljen na dve podgrupe.[3]
| Tip atrezije | Karakteristike |
|---|---|
| Prva grupa | Membrana deli proksimalni dilatirani i distalni kolabirani kraj creva. Crevo i mezenterijum su u kontinuitetu. |
| Druga grupa | Slepo završeni krajevi creva su povezani fibroznom trakom, a mezenterijum može biti, a i ne mora, u kontinuitetu |
| Treća grupa |
Prve podgrupe (IIIa) — ima krajeve koji se slepo završavaju, ne dodiruju i postoji defekt u mezenterijumu. Tip IIIb ima veoma lošu prognozu. Druga podgrupa (IIIb) — karakteriše se krajevima koji se ne dodiruju, a pored defekta u mezenterijumu dominira vaskularna anomalija mezenetrijuma, te se distalne vijuge ileuma snabdevaju iz kolaterala desnog kolona, uvijajući se oko mezoa poiprimajući izgled spiralno oljuštene kore jabuke |
| Četvrta grupa | Ovu grupu karakterišu brojne infekcije. |
Različite teorije pokušavaju da objasne nastanak atrezije. Po jednima uzrokovana je izostankom rekanalizacije čvrste vrpce, a po drugima vaskularnim poremećajima (vaskularne teorija).
Ova jejunoilealn anomalija nema genetsku osnovu, osim u slučaju tipa IIIb.
Jejunoilealne atrezije čine 80–95% svih atrezija creva. Incidencija im je od 1:330 do 1: 1500 živorođenih.
Kliničkom slikom dominiraju sledećp simptomi i znaci koji se razvijaju odmah nakon rođenja (od prvog ili drugog dana života):
Kod niskih opstrukcija dominira distenzija trbuha za razliku od visokih, te se povraćanje javlja kasnije.
Brzina javljanja povraćanja zavisi od nivoa opstrukcije
Ona može biti potpuno odsutna, a može se javiti u manjoj količini i kod atrezije ili stenoze.
Ukoliko se ne dijagnostikujena vreme, može dovesti do perforacije creva ili razvoja respiratornog distresa.
Prenatalno se vidi polihidramnion, koji ukazuje na mogućnost postojanja atrezije digestivnog trakta.
Nakon rođenja dijagnoza se postavlja na osnovu nativne radiografije trbuha u stojećem stavu. Kada se na radiografiji konstatuje prisustvo hidroaeričnih nivoa, treba posumnjati na crevnu opstrukciju.
Kontrastno ispitivanje, irigografija, radi se da bi se razlikovala atrezija tankog i debelog creva. Kod atrezija tankog creva kolon je slabo razvijen, nekorišćen (mikrokolon). Ukoliko se radi o delimičnoj neprolaznosti tankog creva, radi se kontrastno ispitivanje, pasaža, da bi se ustanovili priroda i nivo prepreke.
Čim se jave prvi simptomi opstrukcije neophodno je plasirati nazogastričnu sondu radi dekompresije i sprečavanja aspiracije. Uključuje se intravenska rehidratacija i daju antibiotici.
S obzirom da adinamični ileus može da potraje duže vreme, uključuje se totalna parenteralna ishrana.
Hirurško lečenje podrazumeva odstranjenje prepreke i anastomozu creva kojom se uspostavlja kontinuitet crevnog lumena.[4]
Ukoliko je crevna vijuga iznad prepreke dilatirana, neophodna je njena resekcija ili sužavanje da bi se lakše uspostavio motilitet creva.
Preživljavanje bolesnika za atrezijom creva iznosi 90%.