Binovac

Binovac


Mesna zajednica u Binovcu

Osnovni podaci
Država  Srbija
Upravni okrug Podunavski
Grad Smederevo
Stanovništvo
Stanovništvo (2022) 428
Geografija
Koordinate 44°34′14″N 20°52′08″E / 44.5705°N 20.869°E / 44.5705; 20.869
Nadmorska visina 126 m
Binovac na karti Srbije
Binovac
Binovac
Binovac na karti Srbije
Ostali podaci
Pozivni broj 026
Registarska oznaka SD


Koordinate: 44° 34′ 14" SGŠ, 20° 52′ 08" IGD

Binovac je naseljeno mesto grada Smedereva u Podunavskom okrugu. Prema popisu iz 2011. bilo je 428 stanovnika (prema popisu iz 2002. bilo je 444 stanovnika). U selu se nalazi osnovna škola „Ilija Milosavljević Kolarac“.

Historija

[uredi | uredi kod]

Binovac se nalazi jugozapadno od varošice Kolara, u njenoj neposrednoj blizini. Sudeći po toponimu Manastirište koji se nalazi severozapadno od sela, a gde je po predanju bio manastir koga su Turci do temelja srušili, može se pretpostaviti da je ovde i ranije bilo naselje. Ali o tome nema podataka, kao što nema ni sigurnih podataka o osnivanju današnjeg naselja. Prvi podaci o Binovcu postoje s početka 19. veka. U aračkim spiskovima spominje se Binovac koji je imao 1818. godine 15 kuća, a 1822. 18 kuća. Godine 1846. selo je imalo 30 kuća, a po popisu iz 1921. g. Binovac je imao 109 kuća sa 667 stanovnika.

Po predanju, prvi kolac su udarili u selu preci Delijokića (koji danas imaju razna prezimena), nepoznatog porekla, doseljeni krajem 18. ili početkom 19. veka. U to vreme i nešto kasnije doselile su se porodice poreklom sa Kosova, iz Raške, Nakučana, Starog Vlaha, Crne Gore, Gruže i Lepenice. U stare porodice računaju se i Subotići (danas sa raznim prezimenima) čiji je predak došao iz kosmajskog Rajkovca, zatim Kaladžići (sa raznim prezimenima) starinom iz starog Vlaha.

Binovac je do 1896. g. činio jednu opštinu sa susednim Suvodolom, kada se odvojio i obrazovao samostalnu opštinu. (podaci krajem 1921. godine).[1] [2]

Demografija

[uredi | uredi kod]

U naselju Binovac živi 370 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 45,4 godina (44,3 kod muškaraca i 46,5 kod žena). U naselju ima 90 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 4,75.

Ovo naselje je velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.

Grafik promene broja stanovnika tokom 20. veka
Demografija
Godina Stanovnika
1948. 827 [3]
1953. 857
1961. 848
1971. 769
1981. 732
1991. 720 644
2002. 514 444
Etnički sastav prema popisu iz 2002.
Srbi
  
431 97.07%
Romi
  
12 2.70%
Muslimani
  
1 0.22%
nepoznato
  
0 0.0%


Reference

[uredi | uredi kod]
  1. Podaci su uzeti iz: „Naselja“ knj.19. dr. B. M. Drobnjaković (1925 g.)Smederevsko Podunavlje i Jasenica)
  2. Literatura „Letopis Podunavskih mesta“(Beč 1998) period 1812 – 1935 g. Letopisa, po predanju, Podunavskih mesta i običaji nastanak sela ko su bili Dosenjenici čime se bavili meštani
  3. Knjiga 9, Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima, Republički zavod za statistiku, Beograd, maj 2004, ISBN 86-84433-14-9
  4. Knjiga 2, Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima, Republički zavod za statistiku, Beograd, februar 2003, ISBN 86-84433-01-7

Korišćena Literatura

[uredi | uredi kod]
  • Izvor Monografija Podunavske oblasti 1812-1927 sastavio Dr, Vladimir Margan biv. Predsednik Oblasnog odbora Komesar Oblasne Samouprave, objavjeno (1927 g.)„Napredak Pančevo,,
  • „Letopis“: Podunavska mesta i običaji Marina (Beč 1999 g.).

Letopis period 1812 – 2009 g. Sastavio od Pisanih tragova, Letopisa, po predanju mesta u Južnoj Srbiji, mesta i običaji nastanak sela ko su bili Dosenjenici čime se bavili meštani

  • Napomena

U uvodnom delu autor je dao kratak istorijski pregled ovog područja od praistorijskih vremena do stvaranje države Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. Najveći prilog u ovom delu čine ,»Letopisi« i trudio se da ne propusti nijednu važnu činjenicu u prošlosti opisivanih mesta.

Inače Monografija Podunavske oblasti (Pančevo, 1929 g.) koju je sastavio dr Vladimir Margan sačinjena je od tri dela i predstavlja i danas jedno od nezaobilaznih dela za proučavanje Srbije i Banata.

Vanjske veze

[uredi | uredi kod]