Bitka na jezeru Maracaibo
| Bitka na jezeru Maracaibo | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Segment Venezuelanskog rata za nezavisnost | |||||||
| |||||||
| |||||||
| Sukobljene strane | |||||||
 Velika Kolumbija
|
 Španjolski Imperij
| ||||||
| Komandanti i vođe | |||||||
| José Prudencio Padilla
|
Ángel Laborde
| ||||||
| Žrtve i gubici | |||||||
| 64 mrtva 119 ranjenih |
800 mrtvih i ranjenih 569 zarobljenika | ||||||
Bitka na jezeru Maracaibo, znana i kao Pomorska bitka na jezeru, bila je posljednja bitka Venezuelanskog rata za nezavisnost, koja se odvila 24. srpnja 1823. godine na venezuelanskom jezeru Maracaibo. Ova bitka nije imala odlučujući karakter za sam rat, koji je neformalno dokončan dvije godine ranije nakon serije kopnenih uspjeha revolucionarnih snaga, ali je bio posljednji pokušaj Španjolske da povrati kontrolu nad izgubljenim teritorijem Južne Amerike.
Bitka je bila rezultat nekoliko manjih konflikata na dom području između pomorskih snaga novoformirane Velike Kolumbije i preostalih španjolskih brodica na tom području. Nakon što je komubijski admiral José Prudencio Padilla odbio prijateljsku ruku španjolskog kapetana Ángela Labordea, obje strane počele su se pripremati za bitku. Snage Velike Kolumbije napale su tokom jutra, 24. srpnja 1823. godine, i ubrzo nanijele teške udarce španjolskoj floti, koja je u nekoliko sati intenzivne borbe pretrpjela težak poraz.
Po završetku borbi, flota Velike Kolumbije zauzela je sporni teritorij, dok su ostaci španjolske flote dobili pravo mirnog prolaza do Portorika, odakle su isplovili za Kubu. Nakon bitke je došlo do konačnih pregovora između republikanaca i Španjolaca, koji su zaključeni 3. kolovoza iste godine; posljednje španjolske trupe napustile su Venezuelu 5. kolovoza, čime je rat za nezavisnost i formalno i faktički bio završen.