Božidar Purić | |
| |
Biografija | |
---|---|
Datum rođenja | 19. februar 1891. |
Mesto rođenja | Beograd (Kraljevina Srbija) |
Datum smrti | 28. oktobar 1977. |
Mesto smrti | Čikago (Ilinois, SAD) |
uredi |
Dr Božidar Purić (19. februar 1891. godine u Beogradu – 28. oktobar 1977. godine u Čikagu), bio je srpski i jugoslovenski političar i diplomata.
Kao premijer i ministar inostranih dela emigrantske vlade Kraljevine Jugoslavije (od 10. avgusta 1943. do 1. juna 1944. godine) u Londonu, podržavao je četnike tokom Drugog svetskog rata.
Nakon rata, na beogradskom procesu 1946. godine, osuđen je u odsustvu od strane novih jugoslovenskih vlasti na 16 godina robije. Nije se vraćao u Jugoslaviju. Umro je u Čikagu 1977.[1]
U vreme borbe četnika i Nemaca protiv partizana, Purićeva vlada je 22. maja 1944. godine izdala naredbu protiv partizana, koja je u vidu letaka izbacivana iz aviona nad okupiranom Jugoslavijom:
Svim vojnim obveznicima Kraljevine Jugoslavije naređuje se ovim putem da stupaju u oružane snage đenerala Draže Mihailovića, našeg vojnog ministra, radi organizovanja i vođenja oružanog otpora za oslobođenje Otadžbine. Svi vojni obveznici i građani Kraljevine Jugoslavije koji se sada aktivno bore u redovima Josipa Broza Tita dužni su da iste odmah napuste i stave se pod komandu đenerala Mihailovića, jer Josip Broz Tito nije ovlašćen od strane Kraljevske vlade da organizuje i vodi oružane formacije u zemlji. Naredba stupa na snagu odmah. Prestupnici će iskusiti kaznu po odgovarajućim pozitivnim zakonima Kraljevine Jugoslavije.[2]
– VK. br. 713 22. maja 1944. Kairo — Kraljevska Jugoslovenska vlada.
Purić je smenjen sa funkcije istog meseca, nakon formiranja vlade Ivana Šubašića, koja je podržala Narodnooslobodilačku vojsku Jugoslavije kao legitimnu oružanu silu (vidi Sporazumi Tito-Šubašić).