| Gavrilo II | |
|---|---|
| vaseljenski patrijarh Carigrada | |
| Crkva | Vaseljenska patrijaršija |
| Stolovanje završilo | 30. april 1657 |
| Prethodnik | Partenije III |
| Nasljednik | Partenije IV |
| Ostale funkcije | mitropolit Pruse |
| Lični detalji | |
| Smrt | 3. decembar 1659 Prousa (Bursa) |
| Svetost | |
| Datum slave | 3. decembar |
| Štovanje u | Pravoslavna crkva |
Gavrilo II (grčki: Γαβριήλ Β΄) je grčki pravoslavni svećenik, koji je nakratko 1657. godine služio kao vaseljenski patrijarh Carigrada, poznatiji po mučeničkoj smrti zbog koje se u Pravoslavnoj crkvi slavi kao Novi Velikomučenik Gavrilo, mitropolit Pruse na dan 3. decembra.[1]
Gavrilo je prije izbora za patrijarha u dva navrata služio kao mitropolit Ganosa i Hore - od 23. marta 1648. do 26. novembra 1651. godine, te ponovno 1654.[2]:172-3 Patrijarhom je postao nakon što su njegovog prethodnika Partenija III pogubile osmanske vlasti. Na mjesto patrijarha je postavljen 23. aprila 1657. godine [2]:40 uz podršku grčkog plemstva. Međutim, Sveti sinod ga je smatrao nedovoljno obrazovanim i neadekvatnim za mjesto patrijarha, te je samo nekoliko dana kasnije - 30. aprila 1657. godine - smijenjen.[3]
Nakon smjene mu je uz nekadašnju episkopiju Ganos pridodano i mjesto administratora (proedros) ispražnjene mitropolije Prousa (današnja Bursa). Tamo su ga pripadnici lokalne jevrejske zajednive optužili da je pokrstio lokalnog muslimana,[4] iako je pokrštena osoba u stvari bila Jevrej.[3] Optužbama su se pridodale i dobre veze sa Rusima, koji su u to vrijeme bili u ratu sa Osmanskim Carstvom.[3]
U tom trenutku je sultan Mehmed IV bio u Bursi, te je njegov veliki vezir Mehmed Koprulu dao Gavrila zatvoriti. Potom mu je, slično kao u slučaju Partenija III, ponudio slobodu u zamjenu za preobraćenje na islam. Gavrilo je odbio, te je podvrgnut mučenju, a potom obješen 3. decembra 1659.[4]