Kairski sporazum je naziv za neformalni dogovor postignut 2. novembra 1969. godine između Palestinske oslobodilačke organizacije (PLO) na čelu sa Jaserom Arafatom na jednoj, i libanonske vlade koju je predstavljao general Emile Boustany, a kojim je PLO dobila formalni nadzor nad palestinskim izbjegličkim logorima u Libanonu, te de facto postala "država u državi".
Sporazum, u čijem je sklapanju posredovao egipatski predsjednik Gamal Abdel Naser, nikada nije bio formalno objavljen, ali je za njegov sadržaj javnost prvi put saznala kada je tekst objavljen u libanonskim novinama An-Nahar 20. aprila 1970. godine. Njime ne samo da je PLO stekao pravo da upravlja logorima, nego i da ih koristi kao vojne baze za obučavanje militantnih fedajina, odnosno za gerilske napade na Izrael. Palestinski logori su stekli izuzetnu važnost nakon što je PLO protjerana iz Jordana nakon Crnog septembra, a njihov status je sa vremenom postao predmetom tenzija između PLO i desničarskih kršćanskih milicija, a čija će eskalacija 1975. godine dovesti do izbijanja građanskog rata, u koji će se u dva navrata - 1978. i 1982. godine - vojnom invazijom uključiti Izrael.