Latinske ferije ili Latinski festival (latinski: Feriae Latinae) bila je drevna rimska svetkovina koja se održavala meseca aprila na Albanskim planinama. Datum održavanja ovog festivala bio je promenljiv i svake su ga godine prilikom stupanja na dužnost objavljivali konzuli.[1] To je bio jedan od najstarijih festivala u rimskoj državi i, prema legendi, bio je navodno stariji i od osnutka Rima , odnosno, istorijski gledano, bio je utemeljen u vreme pre urbanističkog razvoja, kad je Lacij bio isključivo poljoprivredna oblast. Latinske su se ferije održavale sve do 3. veka nove ere, a možda i kasnije.[2]
Religijski obredi vršeni tokom Latinskih ferija imali su za cilj da obnove i potvrde međusobno savezništvo članova Latinskog saveza. Svaki je latinski grad slao svoje predstavnike, koji su na žrtvu prinosili ovce, sir i druge poljoprivredne proizvode. Svetkovinom je upravljao rimski konzul, koji je prinosio tečnu žrtvu u vidu mleka te žrtvovao belu junicu koja nikad nije bila upregnuta u jaram. Meso žrtvene životinje jelo se na zajedničkoj gozbi. Tokom svetkovine na drveća su kačene male figure nazvane oscilla.[3]
Kako su oba rimska konzula morala prisustvovati festivalu, vlast u Rimu za vreme njegova trajanja prepuštali su gradskom prefektu (praefectus urbi). Ako konzuli nisu mogli doći ― jer su se, na primer, nalazili na nekom vojnom pohodu ― imenovan je diktator koji je onda bio zadužen za vođenje festivala. Po pravilu, novoimenovani upravnici provincija mogli su otputovati u svoje provincije tek nakon svetkovine.[2]