Lex Papia Poppaea je bio rimski zakon donesen godine 9. u vrijeme vladavine cara Augusta, a koji je za svrhu imao jačanje institucije braka, odnosno poboljšanje demografske slike u Carstvu. Glavne odredbe su se ticali kazni za preljub, odnosno niza ograničenja za sklapanje braka, odnosno financijskih sankcija za celibat. One su nadopunile odredbe ranijih zakona Lex Julia de Maritandis Ordinibus iz 18. pne. i Lex Iulia de Adulteriis Coercendis iz 17. pne., a kasniji pravni historičari su često sve te zakone tretirali kao jednu cjelinu. Ime je dobio po suffect konzulima Marku Papiju Mutilu i Kvintu Popeju Sekundu koji prilikom donošenja sami nisu bili oženjeni.